Everything was Changed (????????????????????????????)

#ភាគទី44

ថេយ៍ចូលបន្ទប់ទឹកលុបមុខលុបមាត់ហើយក៏ចេញមកវិញគេឃើញថាជុងហ្គុកនៅគេងនៅឡើងចឹងហើយក៏ធ្វើអោយញេគិតថាមិញនេះគ្រាន់តែជាការស្រមៃតែតាមពិតជុងហ្គុកមិនទាន់ស្រួលខ្លួនសង្ងំគេងវិញ

"អូននឹកបងពេកឡើងជិតឡប់សតិហើយមើលទៅបានជាចេះតែឃើញមកដឹងខ្លួន"ថេយ៍ចាប់ដៃជុងហ្គុកដែរគេងលក់នោះយកមកដាក់ជិតថ្ពាលរបស់ខ្លួនពេលនោះជុងហ្គុកក៏បម្រាស់ខ្លួនបើកភ្នែកមកវិញទាំងដែរទើបនឹងគេងបានមិញនេះមកភ្ញាក់ដោយសារថេយ៍ម្តងទៀត

"ហ៉ឹម..អូន/ជុងបងដឹងខ្លួនហើយចាំបន្តិចអូនហៅពេទ្យ"ថេយ៍គ្រាន់តែឮសម្លេងនាយភ្លាមក៏ងើបមុខមកមើលអោយច្បាស់នឹងភ្នែកហើយប្រញេប្រញាប់រករត់ចេញទៅហៅពេទ្យតែត្រូវរាងក្រាសចាប់ដៃជាប់

"មិនបាច់ទេអូន បងដឹងខ្លួនរាងយូរហើយតាំងពីពេលអូនរត់ចូលបន្ទប់ទឹកម្លេះ"នាយនិយាយទាំងមុខនៅស្លេកស្លាំងនៅឡើយ

"អ្ហាវ~ចឹងអូនមិនបានស្រមៃទេមិនគួរសោះបងក៏ចឹងមិចមកហៅអូន"ថេយ៍ច្រត់ចង្កេះហួសចិត្តនឹងខ្លួនឯងយ៉ាងខ្លាំងដែរធ្វើចឹងដាក់អ្នកជំងឺ

"បងហៅអូនមិនទាន់"ជុងហ្គុករាងវិលមុខតិចៗក៏ទ្រេតខ្លួនសម្រាកវិញថេយ៍ក៏ចាក់ទឹកយកមកអោយនាយផឹក

"ចាំអូនមួយភ្លែតណាអូនហៅគ្រូពេទ្យអោយមកមើលបង"ថេយ៍

"មិនបាច់ហៅទេចុចតែកន្លែងនេះពួកគេមកហើយ"ជុងហ្គុកចង្អុលទៅកន្លែងផកតល់សញ្ញាដែរនៅក្បែរគ្រែរបស់ខ្លួន

"បានៗ"គ្រាន់តែថេយ៍ចុចហៅភ្លាមគ្រូពេទ្យក៏ប្រញាប់រត់មកមើលពីរបីនាក់ឃើញថាជុងហ្គុកដឹងខ្លួនក៏ប្រញាប់ចូលមកពិនិត្យមើលឯថេយ៍មិនបានចេញទៅណាទេនៅក្បែរនាយជាប់

"លោកចនបានធូរស្រាលហើយគ្រាន់តែមិនទាន់មានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ដោយសារតែការសន្លប់យូរឆ្នាំទើបពិបាកក្នុងការដើរត្រូវហាត់ដើរឡើងវិញ"គ្រាន់តែឮគ្រូពេទ្យថាសន្លប់យូរឆ្នាំនាយក៏មើលមុខពេទ្យទាំងឆ្ងល់ព្រោះនាយគិតថាខ្លួនឯងទើបតែសន្លប់យ៉ាងយូរណាស់ត្រឹមពីរបីខែអីទេតែគ្រូពេទ្យនិយាយធ្វើមើលតែនាយសន្លប់យូរណាស់