Stealing with Permission

SWP Chapter 9

ALEIRA KEIL's Point of View

"LEIIIIIIII! WAKE UP. PAPASOK KA PA," sigaw na naman ni Kuya Jed.

Nakakatamad pang bumangon. "Five more minutes, 'ya."

"Parating 'five more minutes' mong 'yan, Leira. Wake up! May sundo ka raw dito." Napabalikwas ako ng bangon. Ayun tuloy at nahulog ako sa kama. Sino naman ang may ganang susundo sa'kin. Aish! Gusto ko pang matulog nd beside it's too early. It's fvckin' 6 am.

Wait-what?!

'6 AM?'

Tinakbuhan ko ang banyo pababa upang maligo, at kinuha ang towel ko saka dali-daling naligo at nagkagusot-gusot pa ang uniform ko at halatang walang plantsado.

"Buhay is life talaga," bulong ko dahil nawala ang notebook ko para sa test mamaya. Halos hinalughog ko ang buong kwarto. "Wait? Tama sa bag. Argh!" Tiningnan ko ang bag ko. '6:41 am na' Andyan lang pala sa bag ko ang notebook. I waste my minutes and second. Di pa ko nakakain ng breakfast. 7:30 pa naman ang pasok ko.

Sinipa sipa ko ang kalat sa kwarto at bumaba. "Here I am, Kuya Jedua," I shouted his name.

Pero walang sagot na narinig ko. Mukhang pumasok na sa trabaho. Di man lang siya nagpaalam. Tsk!

Sino naman ang susundo sa'kin? Kumain muna ako ng agahan. Halos nabulunan ako ng makita ang bulto ng tao sa sala. Mukhang may tinitingnan.

Kinuha ko ang tinidor ko at lumapit doon. "Sino ka?," sigaw ko sa kanya. Pero walang sagot. Malay nating magnanakaw pala 'to. Ayaw kong manakaw ang laptop at gadgets pa namin dito sa bahay.

"Sino ka?," pagalit kong tanong. Di pa rin sumagot at ikinainit na 'yon ng ulo ko. Pero ng palapit ng palapit ako ay di naman masama ang kutob ko kaya binaba ko na ang tinidor. Sasapakin ko sana 'yong lalaking nakatalikod pero nahawakan niya lang ang kamay ko.

"Don't you dare, Dragona," matigas na pagbabanta ni Dinokey. Isang napakalakas na itim na aura ang nakapalibot sa kanya.

"Akin na ang kamay ko, Dinokey," I said fiercely. Di niya pa rin kinalas ang paghawak sa kamay ko. Baka iisipin kong may gusto siya sa kamay ko.

"Stop calling me Dinokey. It's gross."

"Eh di tigilan mo rin ang pagtawag sa'kin ng Dragona. Nakakadiri din lalo na't nanggaling pa dyan sa nakakadiri mong mouth. Yuck!," ngumiwi pa 'ko na parang nandidiri kahit di naman talaga. Pero imbes na mainis siya ay wala pa rin itong ekspresyon.

Tinatanong ko nga minsan kung anong meron sa lalaking 'to. Di masyadong kinikitaan ng ekspresyon. Naalala ko tuloy si Timmy ng Fairly Oddparent, paborito kong cartoon sa nickelodeon. Yung episode na walang ekspresyon si Timmy, ang cool pala pag ganun.

Pa-feeling cool 'ata si Dinokey kahit di bagay. 'Di bagay? Ang gwapo kaya nyang tingnan'

Minsan mahirap makipagtalunan sa utak mo. Di ko pa rin matanggap na maging talunan sa sarili kong utak.

"Nakakadiri? Referring to yourself, huh?," he said while smirking. My eyes widened and I'm about to punch him using my other hand pero nasangga nya pa rin ito. Kaya dalawang kamay ko ang hawak niya ngayon. Sobrang higpit pa.

"Hindi ako nakakadiri, ikaw 'yon. 'Wag mong ipasa sa'kin ang pagkakadiri mo. Duh!"

"Look who's talking," sakastiko niyang sabi. "You're more than nakakadiri, Dragona. Look yourself."