Stealing with Permission

SWP Chapter 14

ALEIRA KEIL's Point of View

Nakabusangot akong umuwi ng bahay. Shems! Napahiya ako doon kanina sa restaurant.

'Alei, ano bang ginawa mo kanina. Nakakahiya'

Binalutan ako ng hiya kanina. Niyakap ako ng polluted air ng maynila. Added na nilanghap ko pa.

Hayyy! Buhay parang life. Kasama na dun ang mga nangyari kanina. Naglakad lang akong umuwi. Duh~ malapit lang kaya dito ang apartment namin ni Kuya. Medyo wala ng tao sa dinaanan ko.

Sana walang masamang tao ang sumalubong sa'kin at baka masuntok at ma flying kick ko.

Sobrang kinabahan akong naglakad kasi parang may sumunod sa'kin. Binilisan ko ang aking lakad. Kinuha ko ang dagger ko mula sa aking bulsa. Iniregalo ito ng agent kong ninong nung bata pa ko. Palagi ko itong dala. Para siyang isang stick na mga 10 inches. I click ko lang ang nasa gilid nito, lalabas ang matulis na gintong metal.

Hinarap ko ang likod ko kung may tao ba pero walang tao. Kaya tumalikod ulit ako at nagpatuloy sa paglalakad.

Pero meron talagang sumunod sa'kin. Naramdaman ko 'yon.

"Lumabas ka kung sino ka mang putang*na ka."

Hinarap ko ang bulto ng tao mula sa aking likuran. Nakangisi siya kumaway sa'kin. Naka hoodie ito.

'Sino naman kaya 'to?'

"Who the hell are you?," I question and stare at him with annoyance.

"Seriously, Alei you don't remember your nightmare?"

'Ang boses na 'yon'

Ang boses niya, pamilyar sakin. Pati ang ngising nakapaskil sa kanyang labi, ang ilong, mata at katawan niya.

"Hindi kita kilala. Ano bang ang kailangan mo sa'kin." Pilit kong maging hinahon ang tono ko sa pananalita upang matago ang epekto niya sa akin.

"Alei, Alei, Alei." Pumalakpak siya at naglakad palapit sa'kin.

"Stop!"

Tumigil naman siya. Pero he continuously walking toward me. Until he reach his destined. He move his face closer to mine and whisper. "You really can't remember me."

Realization hit me. Shit!

'Mapatay na naman ako ni Kuya nito'

"Koal," I called out his name with tiny and threaten voice.

Di pa rin nabura ang ngisi nyang demonyo. Naaasar ako sa ngiti niya di ko alam kung bakit. Nandiri talaga ako ng banggitin ang pangit niyang pangalan. Dumapo ang palad niya sa aking pisnge ng dahan-dahan at hinimas.

Mabango siya, I mean it. So very manly like Rude.

'Bakit nabanggit ko ang pangalan ng Hitler na yon?'

"Makalimutin ka na pala, Alei. Sayang ka lang. Tsk! Nakakaasar ding ang isang lalaking tulad ko ay nakalimutan ng isang babaeng katulad mo?," inis nitong bulong sa'kin.

"Maasar ka pala sa'kin? Akala ko ba walang pikonan. Hahahahahaha! Ang taong madaling mapikon, madaling talunin at mapikot."

Medyo tinapik ng malambing ko ang malambot niyang pisnge. Ngumisi ako at hinalikan siya sa kanyang pisnge.