#ភាគទី38
ព្រឹកព្រលឹមឡើងណាមជូនប្រញាប់ចេញមកស្វែងរកជីនភ្លាមៗដោយក្នុងដៃមានរូបថតជីនមួយសន្លឹកដើម្បីសួរនាំអ្នកនៅជិតៗនាយដើរសួរនាំគ្រប់មនុស្សដែរដើរឆ្លងកាត់មុខនាយសូម្បីតែម្នាក់ក៏នាយសួរមិនអោយរំលងដែរ
ណាមជូនរត់សួរគេពេសពេញទីកន្លែងនោះយ៉ាងយូរតាំងពីព្រឹកមកនាយមិនទាន់បានញ៉ាំបាយទេចេញមករកជីនដោយសារតែគេមិនចង់រងចាំបន្តទៀត
បន្ទាប់ពីរកនៅខាងក្រៅអស់ចិត្តហើយទើបនាយដើរចូលក្នុងមន្ទីរពេទ្យសួរនៅខាងក្នុងម្តងមន្ទីរពេទ្យនេះមានមនុស្សច្រើនណាស់ចេញចូលមិនឈប់ដោយសារតែជាមន្ទីរពេទ្យតែមួយដែរធំជាងគេនៅទីកន្លែងនេះចឹងហើយមនុស្សច្រើនដើរចេញចូលរហូត
ពេលដែរណាមជូនដើរចូលនោះក៏បានជ្រួសគ្នាជាមួយជីនដែរចេញមកវិញផងដែរតែគេមិនបានឃើញទេបានត្រឹមតែក្រឡេកភ្នែកប៉ះបន្តិចតែមិនចាប់អារម្មណ៍ព្រោះជីនពាក់អាវវែងក្រាសហើយនៅមានមួកពាក់ពីលើបាំងជិតធម្មតាអ្នកទើបសរសៃខ្មីគេមិនសូវអោយប៉ះខ្យល់ប៉ះថ្ងៃទេចឹងបានជីនគ្រប់ម្លឹងៗនោះ
ណាមជូនចូលទៅដល់ក្នុងក៏សួរគ្រួពេទ្យដែរនៅកន្លែងផ្តល់ពត៌មានសួររកគ្រែងលោមានអ្នកជំងឺដែរខ្លួនកំពុងតាមរកនាយគ្រាន់តែសួរភ្លាមក៏បានដឹងភ្លាមតែម្តងព្រោះជីនជាមនុស្សដែរគ្រូពេទ្យចាត់ទុកជាមនុស្សកម្រចឹងហើយឈ្មោះគេត្រូវបានកត់ទុកយ៉ាងត្រឹមត្រូវ
"ឈ្មោះនេះគឺនៅបន្ទប់36"ឮគ្រូពេទ្យប្រាប់ហើយណាមជូនរត់ត្របាញ់ជើងមករកលេខនេះមកដល់គេប្រញាប់បើកទ្វារចូលទៅក្នុងប្រឹងក្រឡែករកមើលក្រែងឃើញជីនតែរកយ៉ាងណាក៏មិនឃើញដែរពេលនោះណាមជូនក៏សួរគ្រូពេទ្យដែរកំពុងរៀបចំគ្រែដែរមើលទៅទំនងដូចជាមានអ្នកជំងឺទើបតែចាកចេញ
"អ្នកគ្រូពេទ្យមានឃើញអ្នកជំងឺដែរទើបសម្រាកកូនហើយគេជាមនុស្សប្រុសទេ"ណាមជូនសួរទាំងញ័រមាត់ភ្នែកវិញសម្លឹងមើលអស់ហើយក្រែងជីនទៅណាមួយភ្លែត
"អរគេទើបតែចាកចេញទៅអម្បិញមិញនេះខ្ញុំកំពុងរៀបចំគ្រែដែរគេសម្រាក"ឮចឹងរាងក្រាសប្រញាប់រត់ចេញមកខាងក្រៅវិញយ៉ាងលឿនរកមើលសម្កឹងអស់ហើយគេវិលវល់អស់ហើយមិចបានចេះតែជ្រួលផ្លូវមិនអោយបានជួបគ្នាបែបនេះ
ពេលនេះក៏ចំពេលរត់ភ្លើងត្រូវចេញដំណើរល្មមឯណាមជូនដើរមើលសម្លឹងមើលពីខាងក្រៅទៅពីទូររថភ្លើងមួយទៅមួយទៀតសម្លេងបញ្ចេះរថភ្លើងក៏បន្លឺឡើងចេញដំណើរចំពេលនោះណាមជូនក៏បានឃើញជីននៅអង្គុយខាងក្នុងនោះដៃកំពុងបីកូនរលាក់បញ្ចុកទឹកដោះគោទាំងញញឹមស្រស់ឯណាមជូនវិញក៏ប្រឹងស្រែកហៅពីខាងក្រៅសង្ឃឹមថាអ្នកនៅខាងក្នុងអាចនឹងឮតែគ្មានប្រយោជន៍ទេសម្លេងរថភ្លើងឮខ្លាំងកុំថាឡើយជីនឮសូម្បីតែណាមជូនខ្លួនឯងក៏សឹងតែមិនអាចឮសម្លេងខ្លួនឯងផង
ដោយឃើញរថភ្លើងចេញដំណើរទៅហើយណាមជូនក៏ប្រឹងរត់តាមផងហៅជីនផងឯជីនមិនបានចាប់អារម្មណ៍ព្រោះកំពុងតែអោយកូនមឹមទឹកដោះគោរាងក្រាសរត់តាមរថភ្លើងមិនឈប់ទោះបីដឹងខ្លួនថាមិនអាចតាមទាន់ក៏ដោយគេរត់តាមទាល់តែដួលក្រលិតជើងចេញឈាមរហាមតែវារហាមមិនស្មើរទឹកភ្នែកដែរស្រក់ចុះពីប្រឡង់ភ្នែករបស់ណាមជូនឡើយ
"ហេតុអីក៏ចឹងខ្ញុំជិតបានជួបគ្នាហើយហេតុអីក៏មិនអោយខ្ញុំជួបគ្នាកំហុសខ្ញុំធ្ងន់ធ្ងរណាស់មែនទេខ្ញុំខុសអីខ្លាំងណាស់ណាទៅទើបធ្វើបាបខ្ញុំយ៉ាងនេះ"ណាមជូនស្រែកឡើយខ្លាំងៗបញ្ចេញកំហឹងដែរមិនអាចតាមទាន់ជីនតែបន្តិចទេបន្តិចទៀតសោះហេតុអីក៏មិនអាចជួបគ្នា(មកពីមីនអត់អោយជួប😎កុំឆ្ងល់ច្រើនអី)
រាងក្រាសមិនបានបណ្តោយទេគេបានរត់មកកន្លែងលក់សំបុត្រភ្លាមៗដើម្បីសួរនាំគេថាខ្សែរថភ្លើងនេះនឹងទៅដល់កន្លែងណា
"លោកមកទិញសំបុត្រទៅខាងណាដែរ"
"ខ្ញុំចង់ដឹងថារថភ្លើងមួយខ្សែមិញនេះទៅដល់ណា"ណាមជូនសួរទាំងញ័រមាត់ក្នុងទ្រូងគេបុកភឹបៗបេះដូងសឹងតែហក់ចេញមកក្រៅហើយ
"អរមួយខ្សែនេះទៅច្រើនកន្លែងណាស់ព្រោះឆ្លងកាត់ច្រើនតំបន់លោកចង់ទៅណាដែរប្រាប់កន្លែងមកខ្ញុំស្រួលប្រាប់ពីម៉ោងដែររថភ្លើងចេញ"
"ខ្ញុំចឹងដឹងពីរថភ្លើងមួយខ្សែរនេះចេញម៉ោងប៉ុន្មានខ្លះ"ណាមជូន
"រថភ្លើងនេះចេញបីដងមានម៉ោងព្រឹក ថ្ងៃនឹងល្ងាចតែរថភ្លើងខុសគ្នាមិនមែនតែមួយទេ"ឮចឹងណាមជូនក៏ដើរចេញយកមកគិតថាគេគួរធ្វើយ៉ាងណាបន្តទៀតមិនអាចតាមរកឆៅគ្មានដំណឹងបែបនេះទេ
កំពុងតែគិតភ្លាមនោះក៏នឹកឃើញថាមិញនេះជីនបីកូននៅក្នុងដៃគេច្បាស់ណាស់ថាជីនសម្រាលកូនរួចហើយបែបនេះគេអាចសួរគ្រូពេទ្យបានថាកូនគេប្រុសឬក៏ស្រីគិតចឹងនាយក៏ចូលទៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដើម្បីសួរនាំតែរបួសជើងក៏ចេញឈាមមិនឈប់ដែរនាយមិនខ្វល់ចូលទៅសួរគ្រូពេទ្យ
"មិនបានទេលោកនេះជាការសំងាត់របស់អ្នកជំងឺបើលោកមិនមានអ្វីទាក់ទងជាមួយអ្នកជំងឺខាងយើងមិនអាចប្រាប់បានទេ"គ្រូពេទ្យ
"ខ្ញុំជាប្តីរបស់គេមិនជឿអាចមើលបាននេះជារូបថតថហងៃរៀបការរបស់ពួកយើងនៅមានអេតាសុីវិលទៀតតែនៅឯផ្ទះខ្ញុំមិនអាចយកមកបានទេសូមអង្វរប្រាប់ខ្ញុំអោយបានដឹងផងភរិយាខ្ញុំគេរត់គេចពីខ្ញុំទើបខ្ញុំតាមរកគេសឹងតែឆ្កួតហើយប្រាប់ខ្ញុំមក"ណាមជូនអង្វរគ្រូពេទ្យនោះយ៉ាងខ្លាំងព្រោះមើលទៅគេដូចជាមិនចង់ជឿខ្លួន
"បើចឹងលោកអាចទៅជួបដុកទ័រដែរមើលថែគេបាន"ឮខឹងគេសប្បាយចិត្តណាស់ដើរមករកបន្ទប់គ្រូពេទ្យដែរគេត្រូវមកជួប
"លោកជាអ្នកដែរមកសួរពីអ្នកជំងឺពិសេសជាងគេនោះមែនទេអ្នកខាងនោះបានខលប្រាប់ខ្ញុំហើយ"
"ដោយសារតែលោកអះអាងថាជាឪពុករបស់ក្មេងក៏ដូចជាប្តីរបស់អ្នកជំងឺចឹងហើយខ្ញុំអាចប្រាប់លោកបានតាមអ្វីដែរខ្ញុំបានដឹង"គ្រូពេទ្យ
"ជីនមានសុខភាពល្អទេគេនឹងកូនមានបញ្ហាអ្វីខ្លាំងទេហើយកូនខ្ញុំស្រីក៏ប្រុសមុខមាត់គួរអោយស្រឡាញ់ទេ"ណាមជូនសួរទៅគាត់ទាំងទឹកភ្នែករំភើបពេលគ្រូពេទ្យលើកទូរស័ព្ទមកអោយមើលមុខកូនខ្ញុំ
ពេលជីននៅសម្រាកមន្ទីរពេទ្យគាត់បានសមអនុញ្ញាតិពីជីនថតរូបកូននឹងជីនជាមួយកូនដើម្បីទុកជាអនុស្សាវយ៍ព្រោះតាំងពីគាត់អ្វីគ្រូពេទ្យមកនេះជាលើកទីមួយហើយដែរជួបរឿងអស្ចារ្យបែបនេះ
"គេសម្រាកបានកូនស្រីម្នាក់ឮថាដូចជាឈ្មោះ ណាជីនឹងហើយ គីម ណាជីជាឈ្របស់គេ"គាត់និយាយទាំងញញឹមមើលទៅណាមជូនដែរយំមើលរូបថតក្នុងទូរស័ព្ទគាត់
"ហ៉ឹក....កូនខ្ញុំស្អាតណាស់ខ្ញុំអាចសុំរូបនេះបានទេ"
"បាទបានខ្ញុំមិនកំណាញ់ទេស្តាយដែរខ្ញុំមិនបានសួរពីអាស័យដ្ឋានដែរគេកំពុងរស់នៅកុំអីលោកមិនពិបាកតាមរកគេទេបើអស់ការអ្វីហើយខ្ញុំសូទៅពិនិត្យអ្នកជំងឺបន្ត"
"បាទអរគុណៗខ្លាំងណាស់លោកគ្រូពេទ្យខ្ញុំមិនដឹងថាត្រូវនិយាយពាក្យអ្វីអោយសមនឹងចិត្តដែរសប្បាយពេលនេះទេអរគុណ"ណាមជូនក្រោកឡើងអោនគោរពអរគុណគ្រូពេទ្យជាច្រើនដងពេលនោះទើបគ្រូពេទ្យចាប់អារម្មណ៍ជាមួយរបួសជើងរបស់ណាមជូន
"ជើងលោកមានរបួសមិចបានមិនទៅអោយគ្រូពេទ្យលាងហើយលាបថ្នាំ"
"មិនអីទេរបួសពេលខ្ញុំរតតាមរថភ្លើងតែតាមមិនទានើទើបមិនអាចជួបគ្នាជាមួយប្រពន្ធខ្ញុំវិញវាមិនឈឺទេ"ណាមជូន
"ចឹងលោកក៏បានជួបគ្នាបន្តិចដែរមិនអីទេយ៉ាងណាក៏បានដឹងថាគេមិនអីចាំរកលើក្រោយក៏មិនហួសពេលដែរតែរបួសលោកបើមិនលាងឆ្លងមេរោគអាចនឹងកាត់ជើងចោល"និយាយហើយក៏យកសម្រាប់លាងរបួសមកលាងអោយនាយរួចរាល់ទើបគាត់ចេញទៅហើយណាមជូនក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញដើម្បីមើលការខុសត្រូវជាមួយក្រុមហ៑ុនរបស់នាយដែរទុកចោលយូរថ្ងៃអោយជំនួយការធ្វើនោះរឿងតាមរកជីននៅតែតាមរកតែគេមិនអាចបណ្តោយក្រុមហ៑ុនបះជើងបានទេនៅរឿងក្រុមហ៑ុនជុងហ្គុកប្អូនថ្លៃរបស់គេទៀត
*Skip *ឈប់ចង់ដឹងរឿងប្តីប្រពន្ធគេដែររត់ចោលគ្នាទៀតមកដឹងរឿងគូស្នេហ៍ដែរនាំគ្នាមកលេងក្រៅប្រទេសវិញម្តងទៅមើលថាពេលនេះយ៉ាងមុចទៅហើយ
ពេលនេះពួកគេទាំងពីកំពុងតែនៅស្វីសនាំគ្នាដើរលេងញញឹមមិនឈប់ទេរឿងមិនត្រូវគ្នាកាលពីមុននឹងជីមីនភ្លេចអស់រលីងដោយសារយ៉ុនហ្គីនាំមកដើរលេងឡើងច្រើនប្រទេសស្វីសជាកន្លែងដើរលេងទីបីហើយបន្ទាប់ពីកន្លះដែរដែរពួកគេមកដើរលេងនេះ
ពួកគេនាំគ្នាដើរលេងហត់ក៏នាំគ្នាដើរផ្សារវិញម្តងយ៉ុនហ្គីបានដៃពេលជីមីនដឹងថានាយជាអ្នកហើយក៏នាំកូនចៅមកជាច្រើនណាមួយស្វីសក៏ជាទីកន្លែងរបស់នាយធ្វើការរាងធំណាស់ដែរនាំជីមីនមកដើរលេងផងចំណេញបានមកមើលការងារនៅទីនេះទៀត
ដើរផ្សារម្តងតែនាំអ្នកការពារមកយ៉ាងច្រើនឯជីមីនធ្វើធម្មតាព្រោះឥឡូវគេរាងផ្សាំខ្លួនជាមួយនឹងរឿងទាំងនេះបានច្រើនណាស់ព្រោះតែជីមីនក៏ស្រឡាញ់យ៉ុនហ្គីដែរចឹងហើយគេក៏ទទួលយករាងក្រាសគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់មិនទាមទារអោយនាយមកផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯងដើម្បីគេទេ
កំពុងតែទិញឥវ៉ាន់សប្បាយសើចលេងជាមួយគ្នាយសុខៗក៏មានសម្លេងមកហៅរាងក្រាសយ៉ាងច្បាស់
"យ៉ុនហ្គី"ឮចឹងនាយក៏ងាកទៅមើលថាអ្នកណាអីក៏ហ៑ានម្លេះមកហៅឈ្មោះខ្លួនធ្វើមើលតែស្និតស្នាលខ្លាំងណាស់ណាចឹង
"យូឡាង!"នាយជ្រួញចញ្ចើមនឹងស្រីក្រមុំដែរដើរមករកនាយទាំងញញឹមបិទមាត់មិនជិតធ្វើអោយជីមីនជ្រឹមភ្នែកសម្លឹងមើលទៅនាងមិនដាក់ភ្នែកបន្តិចសោះមើលនឹងដូចជាចឹងមើលអោយធ្លុះសាច់ធ្លុះមាយាទថាមកហៅគេកណ្តាលផ្សារនឹងមានរឿងអីហើយមើលទៅ
"ហិហិ...លោកបាត់ទៅណាឡើងយូរមិនស្មានថាមកជួបលោកនៅទីនេះទេ"នាងចូលមករាក់ទាក់ញញឹមញញែមនឹងឃើញវត្តមានយ៉ុនហ្គីម្តងទៀត
"នាងជាអ្នកណា?"សម្តីជីមីនឡើងត្រជាក់ស្រេបសួរឡើងទាមទារអោយយ៉ុនហ្គីឆ្លើយថានាងម្នាក់នេះជាអ្នកណាមកពីណាបានជាមកស្និតស្នាលជាមួយនាយខ្លាំងម្លេះឯយ៉ុនហ្គីវិញទៅជាគាំងមិននិយាយអីនៅសម្លឹងមើលមុខជីមីន
To be Comment..............😘ខមិនឆើនៗផងណាអត់ខមិនដឹងគ្នាមួយមីនហើយប្រាប់អោយដឹង
មានអារម្មណ៍ថាជីមីនដូចជាឆ្នាស់ជាងមុនមិចមិនដឹងទេនាក៎ចាំមើលថាភាគក្រោយមានអីកើតឡើងបន្តទៀតនាងម្នាក់នោះជាអ្នកណាអោយប្រាកដទៅ😊