ព្រឹកថ្មី....
នៅក្នុងសេតវិមានផាក ពេលព្រឹកគឺគ្រួសារជួបជុំគ្នាល្អណាស់ មានវត្តមានគ្រប់ៗគ្នាតែម្ដងលោកផាកក៏រៀងសប្បាយចិត្តផងដែរព្រោះមិនងាយបានជួបជុំគ្នា។
« ប៉ាថាពួកយើងទៅលេងជេជូ1អាទិត្យទៅ»លោកផាកនិយាយកាត់ភាពស្ងប់ស្ងាត់
« មែនហើយ...ពួកយើងទៅគេងនៅរីសតហ៊ីស៊ឹង»ជុងវ៉ុន
« គិតយ៉ាងមិចដែរ?»
« ខ្ញុំតាមតែប៉ាទេ»ជេយ៍ដោយសារមួយរយៈនេះនាយមិនសូវជារវល់ទើបតាមប៉ា
« ចុះស៊ុងហ៊ុនវិញ»គាត់សួរកូនពៅដែរអង្គុយចុចទូរស័ព្ទគ្មានខ្វល់អី
« អត់ទេ!! ចៃដន្យអីត្រញវហោះទៅម៉ាកាវ»នាយតបតែភ្នែកមើលទូស័ព្ទនៅឡើយ
« ខ្ញុំទៅប៉ា»ចុះមកដល់ភ្លាមក៏ឆ្លើយតែម្ដងមិនបាច់មានអ្នកសួរទេ ជេគអូខេតែម្ដង
« អញ្ចឹងចាំខ្ញុំឪ្យគេរៀបចំបន្ទប់ឪ្យ»
« រីសតពូហ៊ីស្អាតអត់?»ជុងអ៉ីន
« ស្អាត ពូធានាថាទៅហើយលែងចង់មកវិញ»
« យេៗៗ!! អូនចង់ទៅ»
« សម្រេចថាទៅហើយណា»លោកផាក
« ចុះពូហ៊ុនហ៎? មិនទៅទេឬ?»ជេគសួរទៅលោកពូ
« ស៊ុងហ៊ុនចាស់ហើយ វាមិនសូវជាចង់ដើរលេងទេ រាល់ថ្ងៃវាគិតតែធ្វើខ្លួនដូចក្មេងបាតសង្គម»ជេយ៍និយាយធ្វើឪ្យស៊ុងហ៊ុនសម្លក់តែម្ដង
« មែនហើយ..ស៊ុងហ៊ុនចាស់ហើយ»ហ៊ីស៊ឹងបន្ថែមទៀត
« យើងមិនបានចាស់...»
« ចាស់ហើយថាមិនចាស់»
« ឯងចង់ត្រូវហេ៎ស?»
« បានហើយៗ»
រីសតលី
គ្រប់គ្នាក៏បានមកដល់ជេជូ នឹងជារីសតរបស់ហ៊ីស៊ឹងម្នាក់ៗចំហរមាត់គហរប់គ្នាព្រោះតែស្អាតនោះអី គិតទីនាយសង្ហារហើយថែមទាំងពូកែទៀត។
« ស្អាតណាស់ ពូហ៊ីពូកែមែន»ជេគអោបដៃហ៊ីស៊ឹងដើរមើលជុំវិញរីសតដែរមានដើមឈើតូចធំតុបតែងដោយភ្លើងចម្រុះ
« ហេម...»ស៊ុងហ៊ុនដែរដើរពីក្រោយក្រហេមបន្ដិចតែជេគអត់ខ្វល់
« ហេម .»
« ពូហ៊ុន ស្លេសជាប់កមែន?»ជុងអ៉ីនងាកសួរពូដែរក្រហេមមិនឈប់
« ទៅរកទឹកផឹកទៅ ប្រយ័ត្នឈឺក»លោកផាកនិយាយនឹងបបួលស៊ុងហ៊ុនទៅរកទឹក
« មិនអីទេប៉ា»នាយតបតែភ្នែកសម្លឹងក្មួយនឹងហ៊ីស៊ឹងបណ្ដើរគ្នាដើរទៅមុន
« វាស្អីណាស់ណាទៅ»នាយទាត់ថូផ្កាក្បែរនោះឡើងរលំខឹងចិត្តតែធ្វើអីមិនបាន
« ពូហ៊ីថតឪ្យខ្ញុំមួយមក»ជេគហុចទូរស័ព្ទឪ្យពូថតឪ្យស៊ុងហ៊ុនឈរសម្លក់មុខមិនឈប់ ជេគមិនខ្វល់ជាមួយទៀតនាយរឹតតែខឹងក្រហល់ក្រហាយពេញទ្រូង
« ស្អាតណាស់ មួយទៀតៗ»
« អា៎...ពូហ៊ុនលែងដៃជេគ»សុខៗស៊ុងហ៊ុនអូសដៃជេគទៅធ្វើឪ្យគហរប់គ្នាងាកមើល
« ឯងយកជេគទៅណា?»
« កុំចេះ»
« ឪ្យសោរមក»នាយតកសោរពីបុគ្គលិកនឹងចាប់លីជេគចេញទៅបាត់ ហ៊ីស៊ឹងបានត្រឹមឈរមើលទាំងឆ្ងល់
ស៊ុងហ៊ុនលីជេគមកដល់បន្ទប់ក៏បោះជេគមួយទំហឹងលើពូកតែម្ដង ជេគភ៏យឡើងញ័រខ្លួនវាឡើងទៅជិតក្បាលគ្រែ។
« មកនេះ..»នាយទាញជើញក្មួយឪ្យមកនៅក្រោមទ្រូងជេគរើបម្រាស់ពូកាន់តែចាប់សង្កត់ជាប់នឹងពូ
« លែង ..ពូ»គិតថាឃាត់បានហេ៎ស នាយចាប់សម្រាចខោអាវជេគគ្មានសល់ នឹងចាប់ចង្កេះក្មួយអុកលិចកប់តែម្ដង
« យើងស្អប់ឯងណាស់ ផាក ជេយ៉ុន ឯងមិនគួរកើតមកក្នុងត្រកូលផាកឡើយ» នាយចាប់ច្របាច់ចង្កាក្មួយខ្លាំងសឹងតែបាក់ទៅហើយ ជេគយំខ្លាំងៗខ្លួនញ័រអស់ហើយគេពិតជាខ្លាចខ្លាំងណាស់ ពូចាប់ផ្ដើមដូលកាលពីមុនហើយគេចាំច្បាស់កាលនៅក្មេងពូខឹងគេ យកខ្សែភ្លើងវាយគេឡើងចេញឈាមដាបខ្នង
« ពូស្អប់ខ្ញុំ ហេតុអ្វីពូប៉ះពាល់រាងកាយខ្ញុំ»បបូរមាត់មានសេរីភាពជេគតឪ្យវិញទាំងរលាក់តាមចលនា
« ព្រោះយើងចង់បំផ្លាញ់ឯង»នាយអុកមួយទំហឹងបញ្ជូលមេជីវិតទៅឪ្យក្មួយ ជេគស្ងាត់មាត់ឈឹងគេអស់កម្លាំងគេហត់ពូមិនប្រណីដក់គេសោះ
« ឯងគ្មានថ្ងៃបានសុខឡើយ»ពូស្លៀកពាក់រួចក៏ទាញបារីមកជក់ដើរចេញទៅបាត់ ជេគទាញភួយមកក្រោបខ្លួនយំឡើងញ័រអស់ហើយ ពូពិតជាស្អប់គេណាស់ហើយ
« ហ្អឹក...»
ល្ងាច
គ្រួសារផាកបានញ៉ាំអាហរជុំគ្នាយ៉ាងរីករាយខុសតែស៊ុងហ៊ុនដែរអង្គុយញ៉ាំបាយដោយមុខងាប់ គិតតែញ៉ាំចង់អ្នកណានិយយាអីក៏នាយមិនខ្វល់ឡើយ ញ៉ាំឆ្អែតក៏ក្រោកចាកចេញដោយស្ងៀមស្ងាត់។ពេលដែរនាយចេញទៅបាត់គ្រប់គ្នាក៏ហាក់ធូទ្រូងបន្ដិចមុននេះតឹងទ្រូងណាស់។
« ខ្ញុំសុំទៅគេងមុនហើយ»ជេគនិយាយឡើងលោកតាក៏ងក់ក្បាលជេគដើរចេញទៅបាត់ទាំងទឹកមុខស្រពោន
« បើប៉ាឪ្យជេគនៅទីនេះជាមួយហ៊ីស៊ឹង ឯងគិតយ៉ាងមិចដែរជេយ៍?»
« មានអីប៉ា..កូនជេគធំហើយខ្ញុំក៏ចង់ឪ្យគេចេញធ្វើការដែរ»ជេយ៍នាយយល់ព្រមស្រាប់ហើយ ព្រោះកូនរៀនចប់ហើយមិនទាន់មានបទពិសោធន៍ធ្វើការនៅឡើយ
« ល្អ ហ៊ីស៊ឹងប៉ាផ្ញើជួយមើលក្មួយផង»លោកផាកញញឹមស្រស់ ជេគនៅវិមានក៏គ្មានអីធ្វើ មកជួយពូក៏ល្អ
« ខ្ញុំរីករាយជានិច្ច»នាយតបទាំងសប្បាយចិត្ត ណាមូយនាយស្រឡាញ់ក្មួយខ្លាំងបានមកនៅជិតទៀតមិនបាច់ដេកនឹកក្មួយទៀត
ជេគដើរចូលមកដល់ក្នុងបន្ទប់ គេធុំក្លិនបារីហោះកាត់ច្រមុះក្នុងចិត្តដឹងថាពូច្បាស់ជានៅក្នុងបន្ទប់ ទើបបិទទ្វាចាក់សោរឡើងគេងលើពូកបាត់មិនខ្វល់ពីពូដែរអង្គុយច្រងោៗជក់បារី។
ស៊ុងហ៊ុនសង្រ្គឺតធ្មេញខាំថ្គាម សម្លក់ផែនខ្នងក្មួយមិនឃើញក្បាលនាយកំពុងអង្គុយទេហេ៎ស គិតរួចក៏ខឹងបោះជំហានទៅពូកចាប់សង្គត់ក្មួយជាប់ស្ទើកប់ពូ។
«....»ស្ងាត់ បានត្រឹមតែនៅស្ងៀម ជេគមិននិយាយ ពូគិតតែសម្លឹងមុខ
កន្លងទៅ2នាទីនៅតែមិននិយាយ ពូខឹងក្ដៅងុំពេញប្រអប់ទ្រូងចាប់ហែកអាវក្មួយឡើងដាច់អោនបៅទ្រូងក្មួយខ្លាំងៗ ចង់ឲ្យគេបញ្ចេញសំឡេង
«....»កុំថាសំឡេងស្រែក សូម្បីសំឡេងថ្ងូរក៏គេមិនថ្ងូរឪ្យនាយលឺដែរ ពូកាន់តែខឹង ក្រោកចេញពីក្មួយចាកចេញទៅណាមិនដឹង ជេគយំសសឹកគេឈឺចាប់ណាស់ គេចង់តែរត់ចេញឲ្យឆ្ងាយពីពូកំណាច ធ្វើបាបគេម្ដងហើយម្ដងទៀត ស្អប់គេណាស់ ហេតុអ្វីមិនឪ្យគេរស់នៅបានសុខ?
សូមរងចាំភាគបន្ដ...