Anything You Want [END]

#ល្បែងស្នេហ៍ជំនួញបេះដូង
#ភាគទី27
_________________________________________

ក្នុងបន្ទប់មួយដែលមើលទៅហាក់ដូចជាបន្ទប់ដែលគេបានទុកចោលជាយូរឆ្នាំព្រោះថាបន្ទប់នៃអគារនេះត្រូវបានគេផ្អាកសាងសង់យូរមកហើយ។
ពេលនេះផនត្រូវបានគេចាប់មកដាក់ក្នុងបន្ទប់ជាមួយភូវីននិងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ÷

<អូហូនេះមកជុំគ្រួសារតែម្ដងមកធ្វើអ្វីដែរនិង?> Drake
<អ្នកណាចង់មកឯងជាអ្នកចាប់ពួកយើងមកទេតើ>មីងភិគុណ
<បិទមាត់យាយកញ្ចាស់យើងមិនបានអោយឆ្លើយទេ>
<និយាយមិនដឹងចាស់មិនដឹងទុំទេហី?មិនឃើញទេហេសថាគាត់ចំណាស់ម៉ែឯងហើយទោះពួកយើងជាចំណាប់ខ្មាំងពិតមេនតែឯងគួរមានសុជីវធម៍ខ្លះទៅ>ផន
<សុជីវធម៌ជាអីទៅយើងមិនដែលស្គាល់ទេ?ដូចពួកឯងក៏គ្មានហេតុផលអីដែលយើងត្រូវអោយតម្លៃដែរ>
<Drakeឯងនេះចិញ្ចឹមបំបង់បាយពិតមេន>លោកស័ក
<សុំទោសផងចៅហ្វាយដែលខ្ញុំធ្វើបែបនេះតែខ្ញុំក៏មិនចង់ទ្រាំនៅក្នុងសភាពបែបនេះរហូតដែរ>
<ឯងចាំដែរទេថ្ងៃដែលឯងសុំអង្វរយើងអោយទទួលឯងមកធ្វើការឯងចាំដែរទេថាឯងបាននិយាយអ្វីខ្លះ?>
<ខ្ញុំមិនចាំហើយក៏មិនចង់ចាំដូចគ្នា!ឈប់dramaទៅបន្តិចទៀតម្ចាស់បំណុលរបស់ពួកឯងមកដល់ហើយ>

បន្តិចក្រោយមកក៏ឃើញ Bright ដើរចូលមកជាមួយ Fourthរួមទាំងអង្គរក្ស4_5នាក់ផងដែរ÷

<និងមេនទេម្ចាស់បំណុល?មិនដែលសូម្បីតែឃើញមុខ>
<ឯងមិនបានជំពាក់យើងទេតែឯងជំពាក់មីងរបស់យើង> bright
<មីងរបស់ឯងជាអ្នកណា?>
<មុននិងដឹងត្រៀមចិត្តត្រៀមកាយទៅពួកឯងប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលមិនខាន>
<អឺចង់ដឹងណាស់ថាភ្ញាក់ផ្អើលកម្រិតណា>
<អ្នកមីងអញ្ជើញចូល>

ទីបំផុតមីងរបស់P'baiiបានបង្ហាញមុខហើយវត្តមានរបស់គាត់ធ្វើអោយគ្រប់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំងជាពិសេសផននិងលោកដេត÷

<អាំផា?>លោកដេត
<ម៉ាក់!ម៉ាក់មកទីនេះធ្វើអី?>
<ម៉ាក់?យើងគ្មានកូនដូចឯងទេ>
<ម៉ាក់ហេតុអ្វីម៉ាក់និយាយបែបនេះ?>
<ចុះអោយនិយាយបែបណាចំពោះទង្វើដែលពួកឯងធ្វើមកលើយើងទាំងរឿងធ្វើអោយប៉ាយើងស្លាប់ទាំងរឿងដែលដណ្ដើមមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់ចេញពីយើងតើពួកឯងចង់សងយើងវិញយ៉ាងមិច?>
<ម៉ាក់និយាយពីអីកូនមិនយល់ទេ?>ផន
<កូនមិនចាំបាច់ចង់យល់ទេកូនគ្រាន់តែដឹងទៅថាមនុស្សទាំងអស់នៀគវាអាក្រក់ខ្លាំងបំផុត>
<បងមិនដឹងថាអូនយល់ច្រឡំរឿងអីមកនោះទេតែគ្រប់យ៉ាងបានកន្លងហួសទៅហើយអូនគួរតែអហោសិកម្មទៅ>
<ខ្ញុំមិនអហោសិកម្មអោយអាណាមីណាទាំងអស់អ្នកដែលអ្វីខ្លះមកលើខ្ញុំខ្លះខ្ញុំនិងសងទៅពួកវាវិញគុណនិង10>
<ម៉ាក់នេះមានរឿងអីបកស្រាយបានដែរទេខ្ញុំវ៉ល់អស់ហើយ>ភូវីន
<ចង់ដឹងដែរទេភូវីនថាម៉ាក់និងប៉ារបស់ឯងធ្វើអ្វីមកលើម៉ាក់ខ្លះ? ស្ដាប់ណាម៉ាក់របស់ឯងបានដណ្ដើមប៉ារបស់ឯងចេញពីម៉ាក់ទៅពួកគេក្បត់ម៉ាក់ ម៉ាក់ឯងហ៊ានដណ្ដើមសង្សារបស់មិត្តខ្លួនឯង គិតមើលថាវាសមដែរទេ?>
<អាំផាយើងមិនបានដណ្ដើមបងស័កចេញពីឯងទេពួកយើងគ្រាន៊តែធ្វើតាមចាស់ៗប៉ុណ្ណោះ>
<ហេតុអ្វីមិនប្រកែក?ឬមិនមែនពួកឯងចង់បានគ្នាទេ?មិត្តដែលយើងស្រឡាញ់ប្រៀបដូចជាបងប្អូនបែរជាធ្វើទង្វើរបែបនេះមកលើយើងឯងគិតមើលទៅថាវាឈឺប៉ុណ្ណា?>
<ចុះដែលអូនរត់មករកបងអូនមកដើម្បីសងសឹកវាចឹងមេនទេ?>
<មេនហើយលោកដេតខ្ញុំមិនដែលស្រឡាញ់លោកទេដែលក៏មិនដែលគិតថានិងស្រឡាញ់មនុស្សដែលជាដើមហេតុធ្វើអោយប៉ាខ្ញុំស្លាប់>
<រឿងប៉ារបស់អូនបងមិនដឹងរឿងទេ>
<មិនដឹងរឿងចុះថ្ងៃដែលប៉ាយើងសុំកុំអោយក្រុមហ៊ុនរបស់លោកដកហ៊ុនចេញនោះពួកលោកសន្តោសគាត់ដែរទេ?គឺអត់ទេពួកលោកថែមទាំងចាកចេញទាំងគ្មានអាល័យទៀតផង>
<រឿងនិងបងក៏សោកស្ដាយដូចគ្នាតែអោយបងធ្វើអ្វីបាន?>
<ធ្វើមិនបានក៏មិនបាច់ធ្វើព្រោះវាហួសពេលហើយ>
<អេឈប់សិននេះសម្រេចថាផនជាកូនរបស់នាងហើយនាងជាសាហាយប្ដីខ្ញុំមេនទេ?>អ្នកស្រីភិគុណ
<មេនហើយឃើញចរិតប្ដីដ៏សែនល្អរបស់នាងដែរទេមានមួយមិនស្កប់មាន10មិនស្កល់>