??????????????????????????

រឿង មនុស្សដំបូងរឺជនទីបី
ភាគទី2

ថ្ងៃដែលបានរងចាំក៏បានមកដល់សិស្សឆ្នាំទីគ្រប់គ្នាបានមកជួបជុំគ្នានៅសាលាដើម្បីជិះឡានក្រុងសាលាទៅគោលដៅដែលបានកំណត់ក្នុងនោះមានជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងដូចគ្នា។នៅតាមឡានក្រុងជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងអង្គុយជាប់គ្នាជានិច្ចពេលដែលគេងក៏មានស្មាជុងហ្គុកអោយកើយធ្វើអោយអ្នកអត់គូរនាំគ្នាច្រណែនពួកគេតែក៏មានអ្នកពេបមាត់ជ្រេញទៅពួកគេដូចគ្នា។ ទម្រាំតែមកដល់ដេហ្គូម៉ោង4ល្ងាចបាត់ទៅហើយប៉ុន្តែសម្រាប់កន្លែងស្នាក់នៅខាងសាលាមានសម្រាប់ពួកគេជាស្រេច នៅដំបន់នោះក៏មានផ្ទះជួលសម្រាកដែរដោយបន្ទប់មួយគេងគ្នាពីរនាក់។
«បងហត់ទេជុង?»មកដល់បន្ទប់សម្រាកថេយ៉ុងក៏ទម្លាក់ខ្លួនគេងនៅលើគ្រែតែក៏មិនភ្លេចសួរទៅកាន់នាយក្រាសដែរ ប្រហែលជាហត់នឿយហើយ។
«អោយតែបាននៅក្បែរអូន បងមិនហត់នឿយនោះទេ»ជុងហ្គុកចូលទៅគេងក្បែរថេយ៉ុងមុននិងលើកដៃអោបចង្កេះតូចជាប់និងជ្រុបមុខនិងកញ្ចឹងក.របស់ថេយ៉ុងស្រូបយកក្លឹនក្រអូបប្រហើរ ហត់នឿយយ៉ាងណាក៏ដោយត្រឹមបានក្បែរថេយ៉ុងគ្រប់គ្រាន់ហើយសម្រាប់គេ។
«បើបែបនេះអូននិងនៅក្បែរបងជារៀងរហូត»នាយតូចងើបមកថើបសក់ក្រអូបប្រហើរបស់ជុងហ្គុកបន្តឹច ពេលនេះពិតជាមានក្ដីសុខខ្លាំងណាស់ មានក្ដីសុខខ្លាំងបំផុតពេលដែលបាននៅក្បែរមនុស្សដែលខ្លួនឯងស្រលាញ់។
«បងមិនអោយអូនទៅណាឆ្ងាយពីបងស្រាប់ហើយ»ជុងហ្គុកថើបកញ្ចឹងករបស់នាយតូចបន្តឹច គេគ្មានថ្ងៃអោយថេយ៉ុងចាកចេញទៅណាឡើយថេយ៉ុងជារបស់គេជាកម្មសិទ្ធរបស់គេតែម្នាក់គត់។
នៅម៉ោង6ល្ងាចគ្រូដែលបាបដឹកនាំបានហៅសិស្សគ្រប់គ្នាចេញមកញុាំអារហារខាងក្រៅនិងនិយាយលេងបន្តឹចមុននិងបំបែកផ្លូវគ្នាទៅគេង ថ្ងៃស្អែកត្រូវចុះមើលចម្ការស្ត្រប៊ើរី។
«ថេយ៍ហា...អូនចេញមកបានហើយ»ជុងហ្គុកស្រែកហៅអ្នកជាសង្សារទាំងអស់សំណើច មុននេះគេងួតទឹកតែ15នាទីទេតែមានឯណាសំណព្វចិត្តគេចូលឈឹតមួយម៉ោងហើយមិនទាន់ចេញមកទៀត។
«អូនទៅហើយ»ថេយ៉ុងចេញពីបន្ទប់ទឹកទឹកមុខជូរៗព្រោះនៅទីនេះមិនដូចជានៅផ្ទះទេទឹកក៏ដាច់ថែមទៀតចាំទម្រាំតែមានទឹកងួតកន្លះម៉ោងបាត់ទៅហើយ។
«ហេតុអីធ្វើមុខបែបនេះហិម?»ជុងហ្គុកចូលមកអោបចង្កេះនាយតូចពីខាងក្រោយនិងជ្រុបមុខនៅកញ្ចឹងករបស់នាយតូចថេយ៉ុងដើម្បីស្រង់ក្លឹនក្រអូប។
«បងយ៉ាងម៉េចនិងជុង?»ថេយ៉ុងរាងភ្ញាក់ខ្លួនបន្តឹចពេលដែលជុងហ្គុកលូកដៃចូលពីខាងក្រោមអាវគេនិងអង្អែលត្រគៀកគេស្រាលៗ វាងាយស្រួលសម្រាប់ជុងហ្គុកណាស់ព្រោះថាថេយ៉ុងពាក់ត្រឹមតែអាវដៃខ្លីវែងត្រឹមភ្លៅក៏មិនបានស្លៀកខោខាងក្នុងដែរប៉ុន្តែមិនមានអ្វីចម្លែកនោះទេពួកគេតែងតែបែបនេះពេលនៅជាមួយគ្នា រឿងថើបស្ទាបអង្អែលជារឿងធម្មតាគ្រាន់តែមិនមានអ្វីជ្រាលជ្រៅជាងនេះ។
«បងចង់ប៉ះអូន»នាយក្រាសបង្អូសស្នាមថើបទៅលើដល់ត្រចៀកនាយតូចនិងខ្សឹបប្រាប់តឹចៗដៃវិញក៏ចេះតែរាវមិនព្រមឈប់។
«អ្ហិមម...»គេគ្មានអ្វីត្រូវបដិសេដឡើយនេះក៏មិនមែនជាលើកទីមួយដែលគេអោយជុងហ្គុកប៉ះមួយតួខ្លួន គ្រហិមបន្យឹចហើយថេយ៉ុងចូលទៅជិតគ្រែមុននិងផ្ដេកខ្លួនប្រឡេះឡេវអាវចេញទុកតែពីរគ្រាប់នៅផ្នែកខាងក្រោមប៉ុណ្ណោះ។
«អូនទាក់ទាញណាស់ថេយ៍ ហ្ហិម..អ្ហិម»ជុងហ្គុកចូលទៅអង្គុយលើពូកអោនទៅថើបជើងនាយតូចថេយ៉ុងពីក្រោមឡើងទៅខាងលើដោយថេយ៉ុងលើកជើងបញ្ឈរជាស្រេច។
«បឺតទៅជុង អ្ហឺស..»ថេយ៉ុងថ្ងូរតឹចៗទាំងខំទប់សម្លេងគេមិនអាចបន្លឺសម្លេងខ្លាំងៗទេខ្លាចលឺដល់អ្នកនៅបន្ទប់ជាប់នេះ។
«ហឺស..ថេយ៍»នាយក្រាសអោនជ្រុបមុខទៅថែថើបនិងកាន់ថេយ៍ៗតូចមកកាន់និងលេបចូលទៅក្នុងមាត់ធ្វើអោយម្ចាស់ខ្លួនស្រៀវស្រើបស្ទើរតែដាច់ខ្យល់ម្ដងៗ។
«អ្ហឺសៗ..អស្ចារ្យណាស់»នាយតូចព្យាយាមពើងចង្កេះដើម្បីអោយនាយក្រាសស្រួលចាត់ការជាងនេះ ចំណែកអ្នកប្រត្តិបត្តការវិញមិនចង់ប្រលែងសោះរហូតដល់នាយតូចបញ្ចេញទឹកក*ចេញមកចូលទៅក្នុងមាត់នាយគ្មានសល់។
«ជុង..បងលាបវាធ្វើអី?»ថេយ៉ុងលើកចញ្ចើមឆ្ងល់ពេលដែលឃើញអ្នកជាសង្សារយកទឹកក*ខ្លះលាបនៅលើចំណុចទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួន ជុងហ្គុកកំពុងធ្វើអ្វីនិង?
«បងចង់ចូលក្នុងខ្លួនអូន»ជុងហ្គុកងើបមុខមើលទៅថេយ៉ុងទាំងមានទឹកក*ហូប្រឡាក់នៅតាមចង្អូរមាត់តឹចៗមើលទៅសេចសុីមិនស្ទើរដែរ ពីមុនមកគេទ្រាំខ្លាំងណាស់ដឹងទេពេលដែលបានប៉ះពាល់ថេយ៉ុងគេទប់អារម្មណ៍មិនជាប់ជាពិសេសកាលពីថេយ៉ុងមិនទាន់គ្រប់អាយុរហូតដល់ថេយ៉ុងគ្រប់អាយុហើយគេនៅតែមិនទាន់ហ៊ាននិយាយជាមួយថេយ៉ុង ប៉ុន្តែពេលនេះគេទ្រាំមិនបានទៀតទេគេចង់យកថេយ៉ុងមកធ្វើជាកម្មសិទ្ធយ៉ាងពេញសិទ្ធ។
«អូនព្រមសម្រាប់បងស្រាប់ទៅហើយ»ថេយ៉ុងញញិមបន្តឹចមុននិងក្រោកអង្គុយលើកដៃអោបក.នាយក្រាសមុននិងទម្លាក់បបូរមាត់ទៅបឺតជញ្ជក់ផ្ដោះផ្ដងអណ្ដាតជាមួយនិងនាយក្រាសចំណែកឯជុងហ្គុកក៏មិនបានបដិសេដដែរមានតែតបតទៅវិញយ៉ាងពេញចិត្ត។ ទុកអោយគេជាអ្នកចាប់ផ្ដើមមុនទៅចុះបើចង់ថាគេចិត្តងាយក៏បានប៉ុន្តែគេស្រលាញ់ជុងហ្គុកខ្លាំងណាស់ គេត្រៀមសម្រាប់ជុងហ្គុករួចទៅហើយគេចង់ធ្វើជាកម្មសិទ្ធរបស់ជុងហ្គុក។
«អ្ហាស..ជុង»សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរបន្លឺឡើងមិនដាច់ពេលដែលជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមបង្អូសបបូរមាត់មកបឺតច្បូតកញ្ចឹងករបស់នាយតូចឆ្វេងស្ដាំរហូតមានស្នាមទាំងដុំៗឯដៃក៏ចាប់កាន់ភាពជាបុរសសម្រុកចូលចំណុចទន់ជ្រាយនាយតូចថ្នមៗ គេមិនចង់អោយថេយ៉ុងឈឺនោះទេ។
«អឺស..ឈឺណាជុង»ទោះបីជាថ្នមខ្លាំងយ៉ាងណាក៏នៅតែមិនអាចរាងស្ទះការឈឺចាប់បានដែរនេះជាលើកទីមួយហើយ មិនមែនតែលើកដំបូងរបស់ថេយ៉ុងនោះទេក៏ជាលើកដំបូងរបស់ជុងហ្គុកដូចគ្នា។
«អូនត្រូវទ្រាំ..អ្ហឺស»ថាហើយនាយក្រាសសម្រុកចង្កេះអោយចំណុចនោះផ្សាភ្ជាប់គ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ បើនៅថ្នមយូរទៀតច្បាស់ណាស់ថាថេយ៉ុងនៅឈឺយូរធ្វើបែបនេះហើយទើបឆាប់សុាំ ប៉ុន្តែនាយតូចវិញអួលដល់ចំហរមាត់ទៅហើយ។
«បងសុំទោស..អ្ហិម»ជុងហ្គុកអោនទៅថើបបបូរមាត់នាយតូចថ្នមៗពោលពេញទៅដោយភាពផ្អែមល្ហែមនិងរោលរាលចំណែកចង្កេះក៏លើកដោលតឹចៗ ធ្វើអោយអ្នកខាងក្រោមចាប់ផ្ដើមសុាំនិងទង្វើរនេះ ពួកគេនៅតែបន្តទង្វើរនេះដៃដែលមានសសៃរវាមក៏មិនទុកអោយទំនេររាវអង្អែលសព្វរាងកាយនាយតូច ចំណែកនាយតូចលើកដៃខ្ញាំស្មារនាយក្រាសជាប់។
«អ្ហឺសៗ...ស្រួលណាស់ថេយ៍..អ្ហាស»នាយក្រាសចាប់ផ្ដើមគ្រលែងចង្កេះបុកសម្រុកកាន់តែខ្លាំងស្រូបយកក្ដីសុខហូហៀ។
«អ្ហាសៗ...»
«អូនអស្ចារ្យណាស់ដឹងទេ អ្ហឺសៗ..»ជុងហ្គុកងើយក្បាលឡើងទទូលយកភាពសុខស្រួលមិនចេះស្រាកស្រាន ចង្កេះចេះតែបុកសម្រុកលឿនទៅៗឥតឈប់ឈរ។
«អ្ហាស..ហ្ហាស ជុង»នាយតូចឯណ្ណេះវិញក៏ទទូលភាពសុខស្រួលមិនតឹចនោះដែរ។
ផ្លាប់ៗ...«អ្ហឺស សឺត..»ពួកគេបញ្ចេញសម្លេងឡើងដំណាលគ្នានៅពេលគ្រប់យ៉ាងដល់គោលដៃ នាយក្រាសបញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងទៅក្នុងខ្លួននាយតូចគ្មានសល់។
«បងធ្វើអីនិងជុង?»ថេយ៉ុងអាចទទូលដល់ទឹកក្ដៅខណ្ឌជ្រាបចូលទៅក្នុងខ្លួនរបស់ខ្លួន គេកំពុងតែធ្វើអ្វី?ជុងហ្គុកដឹងមែនទេថាគេជាប្រភេទមនុស្សប្រុសទន់ខ្សោយនិងអាចពពោះកូនបាន?
«បងចង់បានកូន...អ្ហឺសៗ ស្រួល..»បញ្ចប់ប្រយោគភ្លាមជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមសម្រុកម្ដងទៀតវាមិនមែនត្រឹមតែមួយនោះទេគុំមកយូរហើយ ចំណែករឿងថេយ៉ុងបែបណាគេដឹងច្បាស់ប៉ុន្តែគេចង់បានកូន គឺជាកូនរបស់គេនិងថេយ៉ុង។

___ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ជុងហ្គុកក្រោកឡើងតាំងតែពីម៉ោង5ព្រឹកព្រោះត្រូវរៀបចំទឹកក្ដៅអោយទៅអ្នកជាសង្សារ គេបានគេងសម្រាកតែប៉ុណ្ណោះដោយសារតែគេបញ្ចប់សង្គ្រាមក្ដៅគគុកនៅម៉ោង3ព្រឹក។ ទោះបីជាគេងបានតែពីរម៉ោងពិតមែនតែថ្ងៃនេះគេដូចជាស្រស់ស្រាយណាស់ស្នាមញញិមមិនរលុបពីផ្ទៃមុខនោះទេជាពិសេសពេលនិកដល់រឿងយប់មិញនេះ។
«បងស្រលាញ់អូនខ្លាំងណាស់ថេយ៍»ជុងហ្គុកអោនទៅថើបបបូរមាត់នាយតូចមួយដង្ហើម គេសប្បាយចិត្តណាស់ដែលអាចយកថេយ៉ុងមកជាកម្មសិទ្ធបានគេស្រលាញ់ថេយ៉ុងណាស់ ស្រលាញ់ខ្លាំងបំផុត។
«អូនជារបស់បងហើយ អូនត្រូវនៅក្បែរបងរហូតណា»ជុងហ្គុកលើកដៃទៅអង្អែលក្បាលថេយ៉ុងថ្នមៗ គេមិនអាចបាត់បង់ថេយ៉ុងទេក្នុងមួយជីវិតនេះគេមានតែថេយ៉ុងម្នាក់ តាំងតែពីដើមមកមានតែថេយ៉ុងទេដែលនៅក្បែរគេចាំលើកទឹកចិត្តចាំលួងលោមនិងអោបគេនៅពេលដែលគេពិបាកចិត្ត ថេយ៉ុងជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងរបស់គេ។

ជុងហ្គុកមិនបានដាស់ថេយ៉ុងនោះទេចង់អោយគេគេងអោយបានច្រើនចំណែកឯគេត្រូវឡើងរៀបចំសម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ព្រឹកនេះ កុំភ្លេចណាថេគេត្រូវចុះទៅចម្ការស្ត្រប៊ើរីជាមួយសិស្សឆ្នាំទីពីរដូចគ្នា។ ម៉ោង7កន្លះគេចូលទៅលាយទឹកក្ដៅអោយថេយ៉ុង គេដឹងថាលើកដំបូងប្រាកដជាឈឺខ្លាំងដូច្នេះថេយ៉ុងត្រូវការត្រាំទឹកនិងលាបថ្នាំគេបានត្រៀមគ្រប់យ៉ាងហើយចាំតែពេលថេយ៉ុងក្រោកទេ។
«អូនហា...ក្រោកឡើងណាបន្តឹចទៀតយើងត្រូវទៅចម្ការហើយ»ជុងហ្គុកចូលទៅដាស់ថេយ៉ុងដោយសម្លេងស្រទាន់បំផុត។
«ជុង..អូនចង់គេង»នាយតូចតបវិញដោយសម្លេងងុលៗពេលនេះងងុយណាស់បើកភ្នែកមិនរួចទេហើយក៏ឈឺពេញខ្លួនដូចគ្នា។
«ចាំបងនាំអូនទៅត្រាំទឹក»បើអោយនៅគេងទៀតមិនកើតទេទើបគេទាញភួយចេញបង្ហាញរាងកាយទទេស្អាតរបស់ថេយ៉ុងឃើញហើយលេបទឹកមាត់ក្អឹកតែក៏ខំប្រឹងទប់អារម្មណ៍មុននិងលើកបីថេយ៉ុងចូលទៅបន្ទប់ទឹក សិស្សទាំងអស់មិនអាចអវត្តមានបានទេ។
ពេលដែលបានត្រាំទឹកក្ដៅខណ្ឌហើយអាចធ្វើអោយថេយ៉ុងហ្វាងងងុយនិងកាត់បន្ថយភាពឈឺចាប់បានខ្លះ ជាពិសេសមានជំនួយពីជុងហ្គុកមិនថាងួតទឹករឺដួសធ្មេញអោយ ហេតុអ្វីប្រុសម្នាក់នេះល្អខ្លាំងបែបនេះ?ក្នុងមួយជីវិតនេះគេមិនអាចខ្វះជុងហ្គុកបានទេ។

សូមរងចាំភាគបន្ត...💜🙏🏻