“ထပါ ...နောက်ဆိုရင် ငါ့ရှေ့ ဒူးမထောက်ပါနဲ့ ...”
ယောထောင်က ခေါင်းကို မြေကြီးနှင့် ထိကပ်လိုက်၏။
“ဒီအစေခံ မှတ်သားထားပါ့မယ် ...”
ဝမ်ချီ ထပ်ပြောလိုက်သည်။
“ငါ့ကို အာရုံမထားဘဲ အလုပ်ဆက်လုပ်ပါ ...”
ယောထောင်က နားလည်သည့်ဟန်ဖြင့် ဆက်လက် အလုပ်လုပ်နေ၏။ သူမက အလွန်အလုပ်ရှုပ်နေပြီး ဝမ်ချီ ကြည့်နေခြင်းကြောင့်ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည် သူမလှုပ်ရှားမှုများက တောင့်တင်းလျက်ရှိသည်။
သို့သော် ဝမ်ချီက သူမအလုပ်အား ညွှန်ကြားရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိချေ။ သူက ယောထောင် အလုပ်ရှုပ်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ မီးဖိုအတွင်းရှိ ပစ္စည်းများကို လိုက်လံကြည့်ရှုလိုက်သည်။ အကြံကောင်းတစ်ခု ရရှိပြီးသည့်နောက် သူ ထွက်လာလိုက်၏။
နေ့ခင်းအချိန် ဖြစ်သည့်အလျှောက် ဝမ်ချီက မိုးမခသစ်သားဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည့် ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်လျက် မျက်လုံးများကို မှေးစင်းနေလေသည်။
ထိုစဉ် ယောထောင်က ဌာပနာမုန့်များကို သယ်လာကာ ကြိမ်စားပွဲခုံပေါ်၌ ချလိုက်သည်။
“ယောထောင် ...”
ဝမ်ချီက ပြန်လည်ထွက်သွားရန် ပြင်နေသည့် ယောထောင်ကို တားလိုက်သည်။
“ငါ့ကို ပစ္စည်းနည်းနည်း ပြင်ပေးပါဦး ...”
ယောထောင်က လက်သီးတင်းတင်း ဆုပ်ကာ ခပ်တိုးတိုး ဖြေလိုက်သည်။
“သခင်လေးဝမ်က ဘာကိုများ အလိုရှိပါလိမ့် … ”
ဝမ်ချီက တွေးလိုက်ပြီး သူလိုအပ်သည့် အရာများကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ရှင်းပြလိုက်၏။
......
နောက်တစ်နေ့ နံနက်တွင်
ဝမ်ချီ အိပ်မောကျနေစဉ် ဖင်အန်း အလျင်စလို ဝင်ရောက်လာသည်။
“သခင်လေး ဝမ် … သခင်လေးဝမ် ...”
ဖင်အန်းက အိပ်ရာရှေ့တွင် ဒူးထောက်ကာ အော်လန်တစ်ခု၏ တာဝန်အား အပြည့်အဝ ထမ်းဆောင်တော့၏။
YOU ARE READING
???????????????????????????
Historical Fiction???????????? ????????? ?????????????????? ??????????????? (??????) Description ? ??????????????? ????????? ???????????????? ?????????????????????? ????????????????? ????????? ???????????????? ????????? ??????????? ??? ????? ??????????? ?????????...
chapter 4
Start from the beginning
