???????????????????????????

Chapter 82

June 23, 2024

💮Chapter 82

 
ဟွားကျစ်ချန် “…”
 
ခဏကြာသည်အထိ ဟွားကျစ်ချန်က သူနားကြားမှားသည်ဟု ထင်မိနေဆဲဖြစ်၏။
 
သူ ယမန်နေ့ညက ရှစ်ယဲ့၏ ကယ်တင်ခြင်းခံခဲ့ရသည်။ ထို့နောက် သူက စတုတ္ထမင်းသားရှစ်ကျင်း၊ စစ်သူကြီးလင်းတို့နှင့် ဆက်သွယ်ကာ တစ်ညလုံးနီးပါး အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသည်။ ပြန်ပေးဆွဲသူများ၏ အလောင်းဖျောက်ခြင်း၊ ဓားစာခံများအား စုစည်းပေးခြင်းတို့ဖြင့် အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့ပြီး အာရုံတက်ချိန်မှသာ အိပ်ရာပေါ်လှဲ၍ အနားယူနိုင်ခဲ့သည်။
 
သူ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး မကြာမီမှာပင် ရှစ်ယဲ့၏ အစေခံက သူ့အား လာခေါ်လိမ့်မည်ဟု ဟွားကျစ်ချန် မထင်ထားခဲ့ပေ။
 
အစေခံက သူ့အား အကြောင်းအရာ တိတိကျကျ မပြောခဲ့ချေ။ အရှင့်သားအား ခစားရသူတစ်ဦး ဖျားနာနေ၍ လာရောက်ကြည့်ရှုပေးပါရန်သာ ပြောခဲ့၏။
 
နယ်လှည့်သမားတော်အနေဖြင့် ဟွားကျစ်ချန်က ရှုပ်ထွေးသော အဖျားရောဂါ အမျိုးမျိုးကို တွေ့ဖူးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သာမန်ဖျားနာမှုသာဆိုပါက သူ စဉ်းစားနေရန်ပင် မလိုအပ်ဘဲ ကုသနိုင်၏။
 
သို့သော် ဝမ်ချီအား တွေ့လိုက်ချိန်တွင် သူ ခံစားချက်မကောင်းတော့ပေ။
 
ရှစ်ယဲ့၏ စကားများကိုကြားချိန်၌ သူ ပို၍ပင် ဝေခွဲမရ ဖြစ်သွား၏။ ထို့နောက် ရှက်ရွံ့မှုများ တစ်စတစ်စ ခံစားလာရသည်။
 
သူက နယ်လှည့်သမားတော် ဖြစ်သည့်တိုင် ထိုကိစ္စနှင့်စပ်လျဉ်း၍ အနည်းငယ်သာ သိရှိထားသည်။ ထို့အပြင် ဝမ်ချီက အမျိုးသားတစ်ဦး ဖြစ်၏။ အမျိုးသားများက သူတို့၏ ကိုယ်ဝန်အတွက် အထူးသမားတော်များ လိုအပ်ပေသည်။ ဟွားကျစ်ချန်ကမူ စာအုပ်များစွာ ဖတ်ဖူးသည့်တိုင် လက်တွေ့ကုသဖူးသည့် အတွေ့အကြုံမရှိချေ။
 
ထို့အပြင် ဝမ်ချီ သူ့အား ပေးခဲ့သည့် သေတ္တာအကြောင်း တွေးလိုက်မိချိန်၌ သူပို၍ပင် ရှက်လာ၏။ သူ ဝမ်ချီအား မည်မျှ အရဲစွန့်၍ စကားပြောနေရကြောင်း နတ်ဘုရားများသာ သိပေလိမ့်မည်။
 
“အရှင့်သား … ကျွန်တော်က ဒီလိုနယ်ပယ်မှာ မကျွမ်းကျင်ပါဘူး …”
ဟွားကျစ်ချန်က မတ်တပ်ထကာ လက်နှစ်ဖက်ဆုပ်လျက် အရိုအသေပေးရင်း ဦးညွှတ်လိုက်သည်။
“ပိုပြီးသေချာအောင်လို့ အရှင့်သား တခြားသမားတော်တစ်ဦးကို ရှာသင့်ပါတယ် …”
 
ရှစ်ယဲ့က ပြော၏။ 
”ကောင်းပြီ …”
 
ဟွားကျစ်ချန်က ရှစ်ယဲ့ သဘောတူလိုက်သည်ဟု ထင်ကာ စိတ်သက်သာရာရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
 
သို့သော် သူ သက်ပြင်းချ၍မပြီးခင် ရှစ်ယဲ့က ဆက်ပြော၏။
“မယ်မယ်ဆီကတစ်ဆင့် ကြားခဲ့တာတော့ မောင်မင်းရဲ့မှတ်ဉာဏ်က အလွန်ကောင်းလွန်းတယ်ဆိုပဲ …ပန်ကုန်းကို ဒီနေ့ မင်းရဲ့အရည်အချင်းပြလို့ အဆင်ပြေမလား …”
 
ဟွားကျစ်ချန် “…”
 
ရှစ်ယဲ့ ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။
“ကျောကျစ် …”
 
ဘေးဘက်သို့ ဆုတ်ခွာနေသည့် ကျောကျစ်က ချက်ချင်း ရှေ့တက်လာသည်။
“မှန်လှပါ …”
 
“အဲဒီစာအုပ်တွေယူခဲ့ …”
ရှစ်ယဲ့ အမိန့်ပေးပြီးသည့်နောက် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး တောင့်တင်းနေသည့် ဟွားကျစ်ချန်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးများ ကွေးတက်သွားသည့်တိုင် သူ့မျက်ဝန်းများ၌မူ အပြုံးရှိမနေခဲ့ချေ။
“ပန်ကုန်း ဒီနေ့ အားလပ်နေတာဆိုတော့ မင်းစာဖတ်တာကို ကြည့်ပေးနိုင်တာပေါ့ …”
 
ကျောကျစ်က အမြန်လျှောက်ထွက်သွား၏။
 
ရှစ်ယဲ့ ဟွားကျစ်ချန်အား ခေါ်လာလိမ့်မည်ဟု ဝမ်ချီ အိပ်မက်ပင်မမက်ခဲ့မိပေ။ သူက ထိုသူအခက်တွေ့ရန် ထပ်မံလုပ်ဆောင်မိလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရ၏။ သူက ကိုယ်ဝန်မရှိကြောင်းနှင့် ကိုယ်ခံပညာသင်ကြားရန် ရှောင်ဖယ်လိုခြင်းသာဖြစ်ကြောင်း အမှန်တကယ် ဝန်ခံချင်နေမိသည်။
 
သို့သော် အတန်ကြာ တုံ့ဆိုင်းနေပြီးသည့်တိုင် သူ့၌ ထိုသို့ ဝန်ခံရန် သတ္တိရှိမလာခဲ့ချေ။
 
ထို့နောက် ရှစ်ယဲ့က ဝမ်ချီ၏ လက်ကိုယူကာ ခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးလာ၏။ ဝမ်ချီ ရုတ်တရက် အသိပြန်ဝင်လာပြီး သူ့အားစိုက်ကြည့်နေသည့် ရှစ်ယဲ့ကို ပြန်ကြည့်လိုက်မိသည်။
 
သူတို့နှစ်ဦးက အလွန်နီးကပ်နေကြပြီး ရှစ်ယဲ့၏ မျက်ဝန်းများထဲတွင် ထင်ဟပ်နေသည့် သူ့ပုံရိပ်ကိုပင် ဝမ်ချီ တွေ့နေရ၏။ သူက ခြောက်သွေ့နေသည့် နှုတ်ခမ်းများကို လျှာဖြင့်တစ်ချက်သပ်ကာ စကားလုံးအနည်းငယ် ညှစ်ထုတ်လိုက်ရသည်။
“အရှင့်သား …”
 
ရှစ်ယဲ့က စကားဖြတ်ပြောလိုက်၏။
“ထိုင် …”
 
ဝမ်ချီက လေလျော့နေသည့် ဘောလုံးတစ်လုံးကဲ့သို့ စုစည်းထားသမျှ သတ္တိအားလုံးကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ရှစ်ယဲ့၏ ညာဘက်တွင် ထိုင်ချလိုက်၏။
 
မကြာမီမှာပင် ကျောကျစ် ပြန်ရောက်လာသည်။ သူမက လက်နှစ်ဖက်အပြည့် အပြာရောင်ဖုံးနှင့် စာအုပ်များ သယ်လာ၏။ ထို့နောက် ထိုစာအုပ်များကို ဟွားကျစ်ချန်ထံ ကမ်းပေးလိုက်သည်။
 
စာအုပ်အဖုံးပေါ်ရှိ ‘အမျိုးသား’ နှင့် ‘ကိုယ်ဝန်ဆောင်ခြင်း’ ဟူသော စာလုံးများကို တွေ့လိုက်ချိန်၌ ဟွားကျစ်ချန် အနည်းငယ် ရှက်သွားပြန်၏။ သို့သော် မကြာမီမှာပင် စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင် ပြန်ထိန်းနိုင်လိုက်သည်။ သူက ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး လည်နေသလို ခံစားလိုက်ရပြီး ကျင်းကျိုးသို့ စစ်သူကြီးလင်းနှင့်အတူ လာခဲ့မိသည်အား နောင်တရလာခဲ့သည်။
 
သို့သော် အဆိုပါ ကိစ္စက ဖြစ်ပြီးသားဖြစ်ရာ မည်သို့မှ လုပ်၍မရတော့ပေ။ ထို့အပြင် အဓိကထိုင်ခုံပေါ်ရှိ အမျိုးသားအား သူစော်ကား၍မရချေ။ သူက စာအုပ်အနည်းငယ်ကို ယူလိုက်ရင်း ၎င်းတို့အား တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ဖတ်နေသည့်နှယ် ဟန်ဆောင်လိုက်သည်။ သူ့လက်များကမူ သူ၏ ခံစားချက်ကို ပြသနေသည့်အလား တုန်လှုပ်နေ၏။
 
သူ့စိတ်ထဲတွင် မည်မျှ မလိုလားစေကာမူ အလေးအနက် စာဖတ်နေဆဲဖြစ်၏။