???????????????????????????

Chapter 31
June 13, 2024
💮Chapter 31

ဝမ်ချီ၏ ငိုသံက ပျောက်ကွယ်မသွားသေးမီ ရုတ်တရက် ခလုတ်တိုက်ကာ လဲကျသွား၏။ ငိုသံက မြေပေါ်သို့ လဲကျသွားသံနှင့် အစားထိုးခံလိုက်ရ၏။

သူက သူ့အရှေ့ရှိ ရှစ်ယဲ့ပေါ် မလဲကျစေရန်အတွက် ခန္ဓာကိုယ်အား ဘေးဘက်သို့ စောင်းလိုက်၏။ ထို့နောက် လဲကျသွားချိန်တွင် ခါးနေရာ၌သာမက ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးမှ နာကျင်မှုအား ခံစားလိုက်ရသည်။

ဝမ်ချီက မြေပေါ်၌ အတန်ကြာ မထနိုင်ဘဲ လဲနေရ၏။

ရှစ်ယဲ့က ဘီးတပ်ကုလားထိုင်ကိုလှည့်ကာ သူ့အနီးသို့ ချဉ်းကပ်လာရင်း တိတ်ဆိတ်စွာ ကြည့်နေ၏။

ဝမ်ချီက အသက်ကိုပင် လုရှူနေရသည်။ သူ့နဖူးပေါ်တွင် ချွေးစေးတစ်လွှာက နေရာယူလာ၏။ သူက အံကြိတ်လိုက်ရင်း မြေပေါ်မှ အားတင်းထလိုက်သည်။ သူ၏ ခြေထောက်သာမက ခါးလည်း နာကျင်နေပြီး မြေပေါ်သို့ ဦးဆုံး ကျသွားသည့် ဒူးနှစ်ဖက်လုံး သွေးများစို့လာ၏။

သို့သော် သူက မနှောင့်နှေးရဲခဲ့ပေ။ မိန်းမစိုးကျိုးထံသို့ ရှစ်ယဲ့အား အမြန်ပို့ဆောင်ပေးရန် လိုအပ်နေ၏။

“အရှင့်သား … ခဏစောင့်ပါဦး … မကြာခင် ရောက်တော့မှာပါ …”

ဝမ်ချီ၏ မျက်ဝန်းများက သွေးနီရောင်သမ်းနေကာ မျက်ရည်များ ရစ်သိုင်းနေ၏။ သူက ဖြူလျော်သော မျက်နှာဖြင့် ရှစ်ယဲ့ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဘီးတပ်ကုလားထိုင်၏လက်ကိုင်အား လက်လှမ်းလိုက်၏။

ရှစ်ယဲ့၏ မျက်နှာမှာ ခံစားချက် ကင်းမဲ့နေဆဲဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့မျက်ဝန်းတွင်း၌ ရှင်းပြရခက်သော ခံစားချက်များ ရှိနေ၏။ သူက မျက်လွှာချကာ ဝမ်ချီ၏ ဒူးခေါင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။

“မင်းမှာ သွေးထွက်နေတယ် …”

ဝမ်ချီ၏ အသံက နာကျင်မှုဖြင့် တုန်ယင်နေ၏။

“ကျွန်တော်မျိုး အဆင်ပြေပါတယ် …”

“အဆင်ပြေလို့လား …ထားလိုက်ပါ … ငါတို့သွားစရာ မလိုတော့ဘူး …”