The Right Kind of Wrong (-edited)

33- Missing

Damn it.

"May we call on Mr. Michael San Diego for some inspirational words." Nagpalakpakan ang mga tao sa harapan that consist of the staff in the office and may some citizens.

Bakit umakyat si Ameera? Ano'ng gagawin n'ya du'n? Ayaw ba n'ya akong makitang magsalita?

I shook my head and tried to throw away what's bothering me. I'm fine. I am.

Pero parang lalo akong kinabahan sa pagkakakita ko kay Mrs. San Diego. Either lalaitin lang ako nito o aawayin sa ibinigay na event na ito ng kan'yang asawa.

I tried to focus.

"Alec..."

Nagulat ako nang bigla akong hatakin ni Ameera sa likod ng stage.

"Ameera..." Though I was overwhelmed by her presence ay nagtaka ako.

Ngumiti ito sa akin saka inangat ang isang kamay ko para ilusot ang isang blazer.

"Bakit ka nakasimangot? Ang guwapo-guwapo mo eh..."

Kumunot ang noo ko but I suddenly felt the warm words wrapping inside me. Hindi na ako nagreklamo o nagtanong kung saan n'ya nakuha ang coat. I just let her put it on me.

"Baka mapahiya ako..." mahina kong sabi habang dinudukot ang program sa bulsa ko. "Hindi ko saulado 'yung sasabihin ko tungkol sa project."

"Ano ba 'yan?" inagaw ni Ameera ang papel sa akin. "Si GM lang gumawa nitong speech. Ikaw ang gumawa ng project. Ano'ng kailangan mong sauluhin?" she confidently said.

Tumingin ako diretso sa mga mata ni Ameera. I can still see the awkwardness in her look pero alam kong may connection pa rin ako sa kan'ya. She is in fact my Ameera.

"Sabihin mo, ano pa'ng kailangan mo?" sabi nitong umiwas ng tingin sa 'kin at tumutok sa program sheet.

I scan around and saw no one but the sound system operator. I immediately took the opportunity to connect to her completely.

"May ilang minuto pa'ng magsasalita si Mr. San D-"

I reached for her nape and pull her close to me and gave her a quick deep kiss.

She gasped in surprise. Her eyes are still close when I pull away.

"I miss you. Ikaw lang, sapat na," I whispered to her ear before I completely pull away.

Agad itong yumuko at kahit di ko makita ay alam kong pulang-pula ito sa hiya. Sumilip lang ito saglit sa akin sa parang batang kumaripas ng takbo.

Natatawa ako'ng napalingon sa operator.

"Ayos, Sir," sabi nito saka okay sign ng kamay sa akin.

"Tsk. Pogi eh," biro ko sabay kindat.

"Sa 'yo 'ko, idol."

Umiiling at natatawa akong naglakad sa harapan. Coat lang naman ang naipatong ni Ameera sa 'kin pero feeling ko ay nabalot ako ng confidence na di ko madukot-dukot sa bulsa ko kanina.

"And may I present to you, the head, the brain of this project, Mr. Alec De Vera S-..."

Mabilis akong umiling sa tatay ko. Umakyat na agad ako sa tabi n'ya para di maituloy ang tila balak n'yang pagdugtong ng apelyido n'ya.

"Dad, please," bulong ko.

Mabuti na lang at pumalakpak lang din ang mga tao sa harap at di napansin ang bitin na pagbanggit nito ng pangalan ko.

"Thank you. Thank you so much. Mr. President is too generous for giving kind words and all. But honestly, this project was built seriously to help all of us. Everyone, the members of the special project group has all made an effort to this beautiful playplace."