ဝမ်ချီက သူ့လက်များကို အပြင်းအထန် ဝှေ့ယမ်းပြီး အကူညီတောင်းသည်။
" သောက်ကျိုးနည်း… ကျွန်တော့်ကို ကယ်ပါဦး…"
သူက ရုန်းကန်ရင်း လမ်းတစ်ဝက်တွင် သူ့လက်က တစ်စုံတစ်ခုကို ရုတ်တရက် ထိမိသွားသည်။
ဝမ်ချီက ထိုတစ်စုံတစ်ခုကို အကြိမ်အနည်းငယ် ထိတွေ့ပြီးနောက် သူ့ကို သယ်လာသည့် ထိုလူက သူ့အနီးတွင် ရပ်နေသည်ကို သိလိုက်သည်။ သူ့၏ မသိစိတ်ဗီဇက ထိုလူအပေါ် အားကိုးစိတ်ဝင်ပြီး ဖက်တွယ်မိသည်။
ထိုအချိန်တွင် ဝမ်ချီ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးနှင့် မျက်နှာတို့တွင် ရေများဖြင့် စိုရွှဲနေသည်။ ရေစိုနေ၍ လေးလံနေသော အဝတ်အစားများကြောင့် ရေထဲမှ ရုန်းမထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။
ဝမ်ချီက ထိုလူ၏ခါးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ခိုအားလားတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ထိုလူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် တွဲလောင်းတွယ်ထားသည်။ ရေမွန်းသည့် ခံစားချက်ပျောက်သွားမှသာ အသက်ပြင်းပြင်းရှူပြီး ရေစိုနေသောအဝတ်များကို ထိုလူ့အင်္ကျီနှင့်သုတ်၍ မော့ကြည့်လိုက်သည်။
အေးစက်သော အနက်ရောင်မျက်ဝန်းတစ်စုံက ဝမ်ချီ့ကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်။
“လတ်စသတ်တော့ မင်းပဲ…”
ဝမ်ချီက သူ ခက်ခက်ခဲခဲ အတွေးများမှ ရုန်းထွက်ပြီး အိပ်ပျော်အောင် ကြိုးစားထားရသော်လည်း ယခုတွင်မူ အကြောင်းရင်းမရှိဘဲ ရေပြည့်နေသော ရေချိုးကန်ထဲပစ်ချခံလိုက်ရသောကြောင့် ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်သွားပြီး အရှင့်သားဟု မသုံးနှုန်းဘဲ နာမည်ခေါ်ပြီး ရန်စကားဆိုသည်။
“ရှစ်ယဲ့ မင်းရူးနေလား…အခု မင်းလုပ်လိုက်တာက သူများအိမ်ကို ဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်တာကွ သိရဲ့လား…”
ရှစ်ယဲ့က ရေချိုးကန်ထဲတွင် မတုန်မလှုပ် မတ်တပ်ရပ်နေပြီး မျက်နှာတစ်ခြမ်းကိုဖုံးထားသည့် မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်လိုက်သည်။ ထိုအေးစက်စက်မျက်နှာတွင် တစ်ခြမ်းမှာမူ ဆိုးရွားသော မီးလောင်ဒဏ်ရာများဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေသော်လည်း ဝမ်ချီက ၎င်းဒဏ်ရာများကို မြင်နေကျဖြစ်သောကြောင့် ယခင်ကကဲ့သို့ ကြောက်စရာကောင်းသည်ဟု မမြင်တော့ချေ။ ဒဏ်ရာမရှိသော မျက်နှာတစ်ခြမ်းက ထူးဆန်သော ဆွဲဆောင်မှုတစ်ခု ရှိနေသည်။
YOU ARE READING
???????????????????????????
Historical Fiction???????????? ????????? ?????????????????? ??????????????? (??????) Description ? ??????????????? ????????? ???????????????? ?????????????????????? ????????????????? ????????? ???????????????? ????????? ??????????? ??? ????? ??????????? ?????????...
chapter 54
Start from the beginning
