After that whole confession shit, he’s been treating me like I’m some ghost haunting his peripherals. A confused ghost that’s stuck wondering why he hasn’t been sent to the other side yet. Lalo na sa bahay.
Tangina, nakakapanghina talaga. It was obvious, at alam kong alam ni Sylas mismo na may nararamdaman si Dev para sakanya. Pero bakit parang wala namang nagbago sa pamamagitan nila? Not even an inch of awkwardness can be seen. Pero pag dating sakin, tangina, ano? Suddenly, I do not exist? I hate him. And I hate how my feelings was treated.
Wala siyang utang na loob na pansinin ako after that confession. Pero putek... does he have to be this good at pretending I’m invisible? It’s one thing to get rejected, it’s another to feel like you’ve evaporated into thin air.
"You're staring again."
Napatingin ako kay Puyo na walang hiyang tumabi sa’kin, para may emotional support kuno ako. Ang gago.
"Pake mo?" asik ko.He chuckled. "Halata lang. If I were him, I would've noticed way before you confessed."
Napahinto ako. I rolled my tongue inside my cheek, saka siya tinignan mang matamlay. "Sana ikaw na lang,"
He blinked, then burst out laughing. "If you courted me, baka sinagot na talaga kita."
"Ulol," natatawa kong sagot.
On a serious note though," bumalik siya sa pagiging seryoso. Rare sight ‘yon
"don't stress over it too much. Not worth it if you're just hurting yourself."Napatingin ako ulit kina Sylas at Devina, tapos napabuntong-hininga. Masakit talaga, e.
"Come on," tapik niya sa balikat ko, "let’s not waste the whole trip sulking."
"Anyway," Puyo stretched his legs, slumping back against the bus seat. "Camping, huh? Sa tingin mo may makakain ng multo?"
"Kung meron man, sana ako na lang,"
Mas okay pa ‘yon kesa mamatay dito sa inggit.
Puyo snorted. "Shh. We're gonna roast marshmallows, tell scary stories, alam mo na, typical highschool camping."
"Tingin mo ba papatulan ko ‘yung cliché na ‘yan?"
He wasn't able to say a word, when out of nowhere, the bus hit a bump. Haringina, natulak ako kay Puyo, sabay kami napamura, "Tangina---"
"Careful." natawa siya, "I know I’m irresistible but damn, at least buy me dinner first."
"Ulol, ikaw ‘tong sumalo eh," sagot ko, habang inayos ang pag upo.
"See? I’m a natural safety net," he winked. Putek, ang kapal ng mukha.
"Salohin mo rin kaya ‘tong sapak ko?"
"Wow, violent. I know you’re heartbroken and all, pero ako ‘yung nandito para sayo, tapos sinasaktan mo pa ako? Rude." Umarte pa siyang parang nasaktan, hawak-hawak ang dibdib niya.
"Oa talaga, tangina," natatawa kong saad. Pero bago pa ako makasagot ulit, narinig ko ‘yung bus driver, "Roll call muna bago tayo umalis!"
Tumayo agad si Puyo, "Present!" Sabay tingin sa akin, "Dapat ganun ka rin ka-enthusiastic sa buhay, Leo."
"Bahala ka d’yan," umismid ako. Pero hindi ko mapigilang mapangiti ng kaunti.
Habang nagsisimula nang umandar ‘yung bus, napatingin ulit ako sa harap. Devina was leaning her head on Sylas’s shoulder. Parang automatic na may kumurot sa dibdib ko.
"Stop. You’re just making it worse." Puyo said softly, poking my side
"Oo na," I muttered.
Paano mo ba kasi mapipigilan ang sarili mo kung parang may magnet ‘yung tao? Kahit masaktan ka pa, titingin ka pa rin.

BINABASA MO ANG
Strings Of Perfection
Teen Fictionbl This oh-so-not love story started when the laid-back, chaotic "walang magawa sa buhay" sparked a dating rumor with the ever-so-perfect "Mr. Know-It-All" student council president.