Part-45
ဂြန္ခ်င္းျပန္မေျဖရဲ...။
၀မ္႐ွီးယန္ကသူ႔အေပၚကိုအရင္ကနဲ႔မတူဘဲထူးျခားေနေလသူ႔ဦးေႏွာက္ေလးကအလုပ္မ်ားေလျဖစ္သည္...။
သူ႔ေျခေထာက္ေလး၂ဖက္ကလည္း၀မ္႐ွီးယန္၏ခါးကိုၾကာၾကာခ်ိတ္တြယ္ထားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္... အားမ႐ွိသလိုျဖစ္ကာတုန္ရင္ေနခဲ့ၿပီး ၀မ္႐ွီးယန္၏လက္အစံုကသာသူ႔ကိုထိန္းမထားလ်ွင္သူအခုခ်ိန္မွာေအာက္ကို ေလ်ာက်သြားေလာက္သည္...။
၀မ္႐ွီးယန္သူ႔အေ႐ွ႕ကမ်က္ႏွာပိစိေလးကိုၾကည့္ကာအားမလိုအားမရျဖစ္ေနခဲ့သည္...။
သူက သူေမးတာကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖမွႀကိဳက္သူမဟုတ္ပါလား...။
ဂြန္ခ်င္းခႏၶာကိုယ္ေလးကိုသူသတိေပးသလိုဟန္ႏွင့္အေပၚကိုအနည္းငယ္ပင့္ခ်ီလိုက္သည္...။
"ေျဖေလ...သက္သာရဲ႕လားလို႔..."
ေျပာရင္းလည္းသူ႔လက္တစ္ဖက္ကဂြန္ခ်င္းရဲ႕တင္ပါးလံုးလံုးကစ္ကစ္ပိစိေလးကိုညႇစ္ပစ္လိုက္သည္...။
ဂြန္ခ်င္းတစ္ခ်က္တြန္႔သြားၿပီး ၀မ္႐ွီးယန္ရဲ့ပခံုးကိုဖြဖြကိုင္ကာေခါင္းေလးငံု႔ၿပီးျပန္ေျဖလိုက္သည္...။
" သက္သာပါတယ္အ႐ွင္..."
" အင္း...ဒီလိုမွေပါ့...မင္းသာမသက္သာရင္ငါကိုယ္ေတာ္ဟိုအဖိုးႀကီးကိုသတ္ပစ္ေတာ့မွာ"
ဂြန္ခ်င္းမ်က္ႏွာခ်က္ခ်င္းျပန္ေမာ့လာသည္...။ မ်က္လံုးအစံုမွာလည္းျပဴ းက်ယ္၀ိုင္းစက္လ်ွက္...။
အဖိုးႀကီးဘယ္ကအဖိုးႀကီးလဲ...။
သူသိလည္းသိခ်င္သည္ေမးလည္းေမးမရဲထို႔ေၾကာင့္၀မ္႐ွီးယန္၏မ်က္လံုးကိုသာေငးၾကည့္ေန႐ွာသည္...။
၀မ္႐ွီးယန္တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ၿပီးဂြန္ခ်င္းကိုေအာက္ျပန္ခ်ေပးလိုက္သည္...။ ၿပီးေနာက္ ခံုတစ္ခံုမွာ၀င္ထိုင္လိုက္ကာ သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ဂြန္ခ်င္းကို ထံုးစံအတိုင္းသူ႔ေပါင္ေပၚမွာထိုင္ေစသည္။
