Clashing Devastation [COMPLETED]

Simula

Duplicity

MICHELLE'S POV:

I am lyin' on my bed. The sunrise beside me. The cold atmosphere from the aircon. Kumot na bumabalot sa aking katawan. Malambot na unan at kamang kay sarap higaan. The day has it. Everything to set a good day! I woke up wearing a smile and I immediately took my pen and walk towards the calendar. "August 13. Its been 3 years, 7 months, 2 weeks, a day, an hour and a second since the day you left me Yam. I am still waiting. When are you coming back? I wonder what you are doing now? Sana maghilom na ang puso mo. Sana ayos ka na." Before crossing out the date, I took a deep breath and did it.

I turn around and... "Shems Mitch! Burara ka parin. Tignan mo naman ang kama mo, hindi mo na naman ba aayusin? Magtupi ka naman. Malapit ng bumalik si Yam. Kaya be a good girl na." I immediately walk towards my bed and arranged my pillows. They are so smooth talaga. Tapos kinuha ko na rin ang aking kumot at tinupi ito tapos ipinatong ko sa aking mga unan tapos inayos ko na ang kama.

"There you go! All set! Good girl Mitch!"

Agad akong dumerecho sa aking banyo to take a bath. The warm water really makes me feel better. It touches my skin, from my hair down to my feet. Ang sarap lang talaga sa katawan ang temperatura ng tubig.

After taking a bath, inabot ko na ang twalya ko na nakabitin lang, color pink siya, at may nakaburdang Mitch. Agad ko siyang pinulupot sa aking katawan and my other twalya na color pink rin same burda ay sa aking buhok naman. Binaba ko ang aking undies at linabhan ito. 'Cause I'm a good girl now. I hang it in the hanger and took one undies and wore it. Lumabas akong banyo at agad umupo sa harap ng salamin.

At this moment, maglalagay na ako ng mga make-ups sa aking mukha. But I'm still learning, watching some videos to learn kasi hindi ako masyadong expert. I learned how to put lipstick on my lips but I prefer liptint now. Mas simple kasi and parang mas millenial ang dating compare to lipstick. I'm done with my make over so tumayo na ako agad and removed my twalya and and put in the chair. Then I went inside my dressing room and changed.

I'm going to hospital so I don't need dress or damit na bongga. T-shirts can do and pants. Pink ang kulay ng aking damit tapos may nakasulat na Gorgeous sa gitna nito na color gold naman. I look at the sun and talked, "Now you're rising even more."

Agad na akong lumabas ng aking kwarto carrying this slim bag... "Ma, I'm going!" sigaw ko habang bumababa na rito sa hagdan. But I know, she's preparing in the kitchen again. Tinuloy ko lang ang pagbaba sa hagdan then suddenly bigla ko nalang narinig ang pagtunog ng mga footsteps na papalapit sa akin na parang nagmamadali kaya napatingin ako sa pinanggagaling ng tunog kung saan nakita ko si mama na tumatakbo, wearing apron nakakulay orange na damit at pajama. Pipilitin na naman ba ako netong pakainin ng agahang inihanda niya? Tinuloy ko lang ang pagbaba hanggang sa pagkababa na pagkababa ko bigla siyang humarang sa daan.

"Sabi na eh! Nakalimutan mo na naman!" Hey what? What is she talking about? But I love her kulot na buhok, she's beautiful in her hair.

"Ano na naman ba 'yun ma?" She moved closer to me and suddenly tried to touch my head pero umiwas ako dahil sa gulat. Baka magulo pa ang buhok ko eh gusto ko fixed lang.

"Ano ka ba?! Susuklayin ko lang ang buhok mo. Tignan mo ang gulo gulo!" Tapos agad-agad niya akong pinatingin sa kanan kung saan makikita ang aming salamin and what? Magulo nga! Tinuloy niya ang pagsasalita habang inumpisahan akong suklayan. "Nako! Nako! Lagi mo nalang nakakalimutang magsuklay, hindi mo ba alam na kahit..."

"Maganda ka kung magulo naman ang buhok mo, pangit ka parin." sumabat ako sa kanyang linya dahil nakabisado ko na. Eh sa araw-araw pa namang ganito. Akala ko talaga naaayos ko ang buhok ko. Hindi pala. Napakaconfident ko pa namang ayaw ipagalaw kasi magugulo pero magulo naman pala talaga. What a shame Mitch!