Clashing Devastation [COMPLETED]

Kabanata 17

Proposal

MICHELLE'S POV:

Ginala ng mata ko ang silid naming mga neurosurgeon pero knocked down silang lahat.

Masarap ang tulog ni Andrea at kulang nalang, papasok na ang langaw sa kanyang bunganga.

But I noticed that Fiona is not around kaya ginala ko po ang mata ko.

Biglang nanlaki ang mga mata ko nong nakita ko si Michael na hubad habang tulog.

Pinakiramdaman ko ang paligid and no one seems around nor coming.

I slowly went towards Michael and examined his body. Mula ulo hanggang paa, maigi kong tinititigan para i-verify kung siya ba talaga o hindi yung naka-one night stand ko kasi hanggang ngayon I am still confused.

While examining his body, nagflaflashback sa aking isipan kung paano ko nililick ang katawan ng naka-one night stand ko. That gives me goosebumps.

"Anong ginagawa mo girl?"

"Ahhh!" I was startled.

Tumalikod ako para tignan kung sino yung nagsalita.

It was Fiona.

Agad kong nilibot ang mata ko at parang wala naman ni isa sa kanila ang nabulabog ang tulog pero si Michael nag-iba lang ng posisyon.

Lumapit sa akin si Fiona habang tinuturo ako.

"Sabi na nga ba, may nangyari sa inyo eh. Pinagnanasahan mo na naman siya no?" walang pakundangan niyang salita.

Agad ko siyang hinila palabas ng silid.

"Malaki ba? Magaling ba? Oh my gosh Mitchhh!"

"Tumahimik ka nga." awat ko sa kanya.

"Hindi, walang nangyari sa amin. I was just lookin' something." palusot ko.

"Lookin' something???" she said it with the tone of her voice descending.

"Nga pala, san ka ba pumunta kahapon?" tanong niya.

"Ha? Huwag mo ng ipaalala." sabi ko. Ayaw ko ng isipin pa kung magkanong nagasto ko kahapon.

"Bakit?" tanong niya.

"Basta. Bakit ba?" naiinis kong tanong.

"May nagbalik girl!" she's frenzied.

"What do you mean?" I asked.

"Si---"

"Mitch!" sigaw ng isang baritonong boses di kalayuan sa kinalalagyan namin kaya naudlot ang sasabihin ni Fiona.

Tumingin kami pareho ni Fiona kung saan nangaling ang boses and I was surprised, no, I was happy, no, sad, no, excited, no... I was confuse.

"Exit na muna ako dito..." bulong ni Fiona and she slowly walked out.

Hindi nawala ang tingin ko sa pinanggalingan ng boses. Tinaas niya ang hawak niyang papel at tinapat sa tenga niya.

Is this real? Hindi ba ako nananaginip?

Unti-unti siyang lumalapit sa akin while her lips were curved widely. Hindi ako makasabay sa atmosphere. Minsan umiinit, tapos biglang lalamig. I don't understand.

"Mitch..." tawag niya sa akin sa pangalawang pagkakataon.

"Ya-yam?" nanginginig kong salita. "William?" dagdag ko.