????????????????? ????????????????????????????????????(????????)

16

ဖန်းလီက နူးညံ့စွာရယ်လိုက်ပြီး "ဒီလိုမျိုးနောက်တစ်ကြိမ်ထပ်လုပ်လာမယ်ဆိုရင်တော့ မင်း အနောက်ဆောင်ကို ပြန်သွားဖို့မလိုတော့ဘူး"

ထိုစကားကိုပြောပြီးနောက် သူက ရွှယ်ယောင်ကို လမ်းဖြတ်လျှောက်လိုက်ကာ ထွက်သွားတော့သည်။

ရွှယ်ယောင်ရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးက မြေကြီးပေါ်တွင် အင်အားချိနဲ့စွာ ဒူးထောက်ကျသွားပြီး ဖြောင့်ဖြောင့်ပင်မနေနိုင်တော့ပဲ ဝတ်တွားခယရုံသာတတ်နိုင်သည်။သူနားမလည်ဘူး.....အရှင်က သိသိသာသာကြီးကို သူ့အပေါ်မှာ နူးညံ့ညင်သာပြီး အထူးဂရုစိုက်ခဲ့တာလေ။ဘာလို့ရက်အနည်းငယ်အတွင်းမှာပဲ သူက အရင်တုန်းကလို အေးစက်ပြီး အကြင်နာတရားကင်းမဲ့သွားရတာလဲ။

ဒါမှမဟုတ် သူကပဲ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့မိတာများလား။

သူ့ရဲ့မျက်လုံးတွေကို ဘယ်လိုအသုံချရမှန်းတောင်မသိတဲ့ အမြှောက်စာဇာတ်ကောင်လေးကို ရှင်းထုတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ဖန်းလီသည် ရှဲ့ဟွိုင်၏ ခြံဝင်းထဲသို့ အေးအေးလူလူ လမ်းလျှောက်သွားလိုက်၏။

သူဝင်လာတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက် ဖုန်းယင်က တံခါးကိုဖွင့်ပြီး ဒေါသတကြီးနဲ့ ပျံထွက်လာကာ ထိုဖြောင့်မတ်တဲ့ ကျင့်ကြံသူကို မုန်းတီးပြီး အထင်သေးနေသလိုမျိုး လမ်းလျှောက်ထွက်လာရင်း ကျိန်ဆဲနေတာကို တွေ့လိုက်ရ၏။ကြည့်ရတာ သူက အချိန်ကိုက်ရောက်လာတဲ့ပုံပဲ။

ဖန်းလီက မျက်လုံးတွေကို မှေးချလိုက်၏။ဇာတ်ညွှန်းအရဆို ဒီအချိန်မှာ ယန်ဆွေ့က ရှဲ့ဟွိုင်ကို ချစ်မိနေသင့်ပြီး။ထို့အပြင် ဒီစာအုပ်တွင် ဇာတ်လမ်းရဲ့အစကနေအဆုံးထိပါရှိတဲ့ အဓိကအကြောင်းအရာတစ်ခုကတော့ ....ယန်ဆွေ့က ရှဲ့ဟွိုင်ကို ဘယ်လောက်ပဲ အရှက်ခွဲပြီး၊ဘယ်လောက်ပဲ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ပါစေ အခြားဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ ရှဲ့ဟွိုင်ရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်လေးကိုတောင် လာထိခွင့်မပြုထားချေ။လာထိရင်တော့ သေရမှာက မလွဲဧကန်ပဲဖြစ်၏။

စဉ်းစားကြည့်မယ်ဆို ဖုန်းယင်က ရှဲ့ဟွိုင်ရဲ့ လက်ချောင်းထိပ်ကို ထိခဲ့တာလား မထိခဲ့တာလား။သက်တော်စောင့်ပြောပုံအရတော့ သူက ကျိန်ဆဲတာကိုပဲ လုပ်ခဲ့တာထင်တယ်။ပြီးတော့ သူကျိန်ဆဲတာက ဘာအခြေအနေမှကို မဖြစ်သွားစေခဲ့ဘူးမလား။