De Bucket List

De volgende ochtend word ik om tien uur alweer mijn bed uit gebrand. Ik sla de warme deken van me af en kijk naast me, waar Charlotte nog in diepe slaap verkeert. Mijn maag begint te knorren en ik loop naar de keuken om de koelkast open te doen. Ik heb namelijk wel zin in een paar eieren met bacon. Dan besef ik dat we nog helemaal geen boodschappen hebben gedaan. Behalve een platgeperst broodje en een pakje drinken, die nog over zijn van de reis, ligt er helemaal niets in de koelkast. Ik zal toch echt eerst boodschappen moeten doen om dat lekkere ontbijtje waar te maken.

Ik gooi de koelkast weer dicht en pas dan valt me het geweldige uitzicht op. Ik sla de balkondeuren open en laat mijn hoofd branden in de zon. We hebben uitzicht op het strand en de zee en ik krijg een echt vakantiegevoel over me. Dit is nou wat ik me iedere keer voorstelde als Charlotte en ik het over Spanje hadden.

Nadat ik even heb genoten van het lekkere zonnetje kijk ik nog een keer om de deur van onze slaapkamer. Charlotte slaapt nog steeds en ik heb zo'n vermoeden dat dat ook nog wel eventjes gaat duren. Ik besluit dan maar om alleen naar de winkel te gaan en Charlotte te verrassen met een lekker ontbijtje.

 +          -           +          -           +          -           +          -            +          -           +          -        

Een half uurtje later ben ik weer terug uit de winkel, die gelukkig om de hoek zit. Als ik twee eitjes heb gekookt, broodjes heb gesmeerd en twee glaasjes jus d'orange op tafel heb gezet komt Charlotte eindelijk opgemaakt en wel de kamer binnenlopen.

"Goedemorgen," zeg ik opgewekt.

"Goedemorgen," gaapt Charlotte. "Je raad nooit wat ik ga doen."

"Euh, ontbijten?" opper ik flauw.

"Ja," zegt ze enthousiast. "Met Sam, leuk hé." Ze pakt haar zonnebril van de tafel en loopt al richting de deur. "Hij stuurde me net een berichtje."

"Maar," stamel ik en ik wijs naar de gedekte tafel. "Ik had net een ontbijtje voor ons gemaakt."

"Oh echt?" roept Charlotte uit. Nu pas ziet ze wat ik allemaal heb klaar gezet. "Wat lief An! Nouja, dat kan je ook wel alleen op toch?" Ze knipoogt en ik weet meteen wat ze bedoeld. Ik hield van lekker eten en als ik niet zoveel zou zwemmen zou ik niet zo slank zijn geweest als ik nu was, maar wat maakte het uit? Ik had echt geen zin om net als Charlotte iedere dag aan een salade te zitten. "Sam heeft namelijk al gereserveerd voor ons."

"Maar-"

"Vind je vast niet erg toch? Tot straks An." Voordat ik kan reageren is ze al verdwenen.

Ik ben met stomheid geslagen. Ik had verwacht dat ze Sam alweer vergeten zou zijn, niet dat ze met hem zou gaan ontbijten.

Met tegenzin eet ik een gekookt eitje op, de rest gooi ik in de afvalbak. Zin om af te wassen heb ik ook niet, ik leg de borden en glazen zo op het aanrecht neer.

Als ik op het balkon wil gaan zitten en de stoel ook nog doorzakt geef ik gefrustreerd een trap tegen de tafel. Met een pijnlijk gezicht grijp ik mijn teen vast, ik was even vergeten dat ik geen schoenen aan had.

Dan spreek ik mezelf toe dat ik moet ophouden met dit chagrijnige gedoe. Ik heb alleen mezelf ermee. Ik ben nu in Spanje en daar moet ik van genieten. Ik leg een handoek neer en ga op het balkon, in de zon liggen. We hebben nog een hele vakantie voor ons, waarom maakte ik er dan zo'n probleem van dat Charlotte even één uurtje ergens anders ging ontbijten? Ik ging lekker een uurtje van de zon genieten en dan zou Charlotte vast weer terug zijn.