De Bucket List

Een half uur lang staar ik voor me uit en vervolgens loop ik 10 rondjes door de club heen. Sam en Charlotte zijn nog steeds nergens te bekennen, ik ben alweer alleen gelaten.

Ik ga weer ergens zitten en leg mijn hoofd op mijn handen terwijl ik de tranen die ik voel opkomen probeer weg te drukken.

"Heeft je vriend je alleen gelaten?" Ik word opgeschrikt door een stem.

Ik kijk om in Harrys gezicht, werp nogmaals een boze blik en draai me weer om. Hier ga ik gewoon niet op reageren.

"Sorry," gaat hij verder. "Niet grappig."

"Niet echt nee," mompel ik.

"Wacht even hoor." Harry draait zich weer om de menigte in en komt vijf minuten later terug met een drankje in zijn handen. Hij zet het voor me neer.

"Zag ik er uit alsof ik wel een drankje kon gebruiken ja?" Ik kan een licht glimlachje op mijn gezicht persen. Vandaag kon ik het wel waarderen, ik kon namelijk echt een drankje gebruiken. Luca en mijn moeder verschijnen even in mijn gedachten maar ik duw ze weg. Als ik zin had in een drankje, nam ik een drankje. Als de vakantie was afgelopen ging ik wel weer goed op mijn voeding en conditie letten, maar kom op, ik kon toch wel één weekje los gaan.

Harry knikt. "Die krijg je van mij."

"Nee." Ik haal snel mijn portemonnee tevoorschijn. Dat zal Harry waarschijnlijk wel vaker door; iemand een drankje geven om iemand te versieren, maar bij mij werkte dat niet.

"Geen denken aan." Harry duwt mijn portemonnee weer weg.

"Jawel." Ik pak het geld uit mijn portemonnee.

"Nee, ik wil er maar één ding voor terug."

"Nou?"

"Ik wil graag je naam weten."

Ik kijk hem aan. Even zie ik niet meer de arrogante barman die ieder meisje om zijn vingers windt. Ik had heel iets anders verwacht, maar niet dat hij mijn naam wilde weten. Harry was zo'n jongen die van de helft van de meisjes die hij kende niet eens de naam wist. "Anna," zeg ik.

"Hoi Anna," zegt hij met een glinsterende blik in zij ogen. Daarna draait hij zich weer om. Het wordt weer druk bij de bar en hij moet weer aan het werk. Hij maakt meteen met alle meisjes een praatje, glimlach naar iedereen en zet zijn zelfverzekerde houding weer op. Hij verandert weer in de arrogante barman die ik al kende.

 +          -           +          -           +          -           +          -            +          -           +          -        

De volgende ochtend wil ik mijn deken over me heen trekken als ik besef dat er geen deken bij me ligt. Ik grijp nog een keer, maar weer in het niets. Kreunend kom ik overeind en ik doe met moeite mijn ogen open. Oja, ik lig op de bank. Ik heb geen dekens en ik ben gewoon met mijn kleren in slaap gevallen. Vandaar ook die pijn in mijn rug. 

"Geef me de kaas eens, Sammie," hoor ik Charlotte zeggen. Sammie, gadverdamme. Kan ze nog een erger koosnaampje verzinnen? Ik kijk om en zie dat ze samen aan het ontbijten zijn.

"Tuurlijk schat," zegt Sam terwijl hij haar de kaas aangeeft. 

"Goeiemorgen," roept Charlotte naar mij als ze me eindelijk heeft opgemerkt. "Waarom heb je op de bank geslapen?"