De Bucket List

"Wow," slaakt Harry uit als ik de paskamer uit kom. "Je ziet er geweldig uit. Je zou vaker een jurk moeten dragen." Ik glimlach en bekijk zijn outfit. Hij droeg een grijs pak over een witte blouse en het geheel werd afgemaakt met een zwart strikje. Ik was verbaasd over het feit dat ik Harry ooit nog eens met een pak zou zien, maar nog verbaasder over het feit dat een pak hem geweldig stond.

"Je weet dat ik jurken haat," antwoord ik kortaf. Oké, ik moest toegeven dat dit jurkje wel heel erg mooi was. Het was een kort wit jurkje dat wijd uitliep en het was afgewerkt met kleine diamantjes. "Ik draag ze alleen op speciale feestjes en dat hebben we vandaag niet. Ik doe hem weer uit en dan gaan we eindelijk weg uit deze winkel." Ik draai me om richting mijn paskamer.

"Weet je dat zeker?"

"Wat weet ik zeker?" vraag ik fronsend en ik draai me geïrriteerd weer om.

"Dat je vandaag geen speciaal feestje hebt?" Harry glimlacht breed. "Ik was namelijk in de veronderstelling dat wij een bruiloft hebben vandaag."

"Heel grappig, Harry," mompel ik en ik draai me weer om. "Nu is het wel weer genoeg geweest. Ik doe dit ding nu uit, aangezien jij me toch niet gaat vertellen waarom we deze belachelijke winkel zijn ingegaan." Toen we de winkel inliepen omdat Harry hier zo nodig heen moest keek ik verbaasd van de vele rijen pakken en jurken naar hem om om uitleg te vragen, maar Harry glimlachte alleen. Toen hij even later een pak uit het rek haalde en ik vroeg wat we hier nou in vredesnaam deden pakte hij een jurkje voor mij uit het rek en voordat ik kon protesteren was hij al verdwenen in zijn pashokje. En nu, nadat ik dan toch maar dat jurkje had aangetrokken, ging hij weer zo flauw zitten doen. Hier had ik geen zin in.

"Dat zeg ik toch, we hebben een bruiloft vandaag."

"Oja, natuurlijk," mompel ik chagrijnig. "We hebben een bruiloft in een dorp waar we helemaal niemand kennen. Serieus, Harry, van wie zouden wij nou een bruiloft moeten hebben?"

"Nou," begint Harry. "Ik moet eerlijk zijn. Ik weet ook niet precies hoe ze heten of hoe ze eruit zien. Maar toen ik vanochtend in die koffietent zat hoorde ik wel dat ze heel rijk zijn én hun feest geven in dat mooie kasteel waar we al een paar keer langs zijn gekomen. Én het feest begint over een uurtje. "

"Nee," slaak ik hoofdschuddend uit. "Denk maar niet dat ik mee ga naar een bruiloft feest van onbekende mensen."

"Je moet wel," grijnst Harry. "Nummer 4 op mijn bucket list: een wedding crashen."

+ - + - + - + - + - + -

Één uur later sta ik dan toch echt - in mijn witte jurk en bijbehorende hakken - voor het kasteel. "Nou Mr. Weddingcrasher," grap ik. "Hoe wilde jij hier naar binnen komen?" Er stond geen rij meer voor de deur, dus ergens bij tussen sneaken was geen optie.

"Oh, dat is toch geen probleem," zegt Harry luchtig en hij wijst naar een veranda. "Kijk, daar zijn gewoon mensen aan het roken buiten. Als wij door die deur naar binnen gaan is er niemand die er iets van merkt. Als jij tenminste niet over je benen struikelt." Harry begint te lachen en ik werp hem een dodelijke blik toe.

"Hé," protesteer ik. "Het was niet mijn keuze om deze outfit te dragen én ik heb al heel vaak tegen je gezegd dat ik niet op hakken kan lopen."

"Het is al goed," glimlacht Harry en hij geeft me een arm. "Je mag op mij leunen en ik zal je opraken hoor, als je op de grond ligt."

Samen lopen we op de deur af maar als Harry hem open wil trekken houd ik hem tegen. "Harry, wacht. We moeten wel kunnen uitleggen wat we van het bruidspaar zijn als iemand er om vraagt. Oude vrienden, achterfamilie-"