De Bucket List

"Blijf met je gore poten van haar af," herhaalt de stem nog een keer. Ik kijk om en ik zie Harry staan. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Van zijn ogen, die altijd wel leken te sprankelen, was helemaal niets meer over. Hij kijkt woedend, en zelfs woedend was nog zwak uitgedrukt. 

John weet niet hoe snel hij zijn broek weer op moet trekken. Hij stapt naar achteren maar tijd om weg te rennen heeft hij niet. Harry komt met grote snelheid op John afrennen en met een harde klap duwt hij hem tegen de muur. 

"Auw," schreeuwt John en hij begint te vloeken. "Waar bemoei jij je mee? Ga weg!" 

"Vieze klootzak." Harry geeft geen kik en pakt hem bij zijn shirt. Hij duwt John nog een tegen de muur aan en de dreun die vervolgens door het steegje gaat klinkt zelfs al pijnlijk. 

"Vieze gore klootzak." Harry brengt zijn hoofd op een paar centimeter afstand van die van John en kijkt hem diep in zijn ogen aan. Het blijft even stil maar dan haalt hij plotseling zijn vuist naar achter.

"Nee, Harry, niet doen," roep ik uit paniek. De tranen rollen nog steeds over mijn wangen en ik voel dat ik sta te trillen op mijn benen. Harry zag eruit alsof hij John ieder moment helemaal in elkaar kon gaan slaan. Hij kon John makkelijk aan, dat was duidelijk. Ik was heel blij dat hij me had gered en ik wilde dolgraag dat John een lesje geleerd werd, maar ik wist dondersgoed dat het te ver zou gaan als ik Harry nu niet tegen hield. 

Harry kijkt even naar mij en ik zie hem even twijfelen. Zijn vuist blijven even zweven in de lucht maar dan laat hij toch zijn vuist zakken. Hij zet een stap naar achter maar blijft John zo woest in zijn ogen kijken dat hij nog steeds geen stap durft te verzetten.

"Als jij nog één keer in de buurt van Anna durft te komen dan sla ik je wel helemaal verrot." Harry zet nog een stap naar achter en gebaart dat John weg kan gaan. John kijkt nerveus om zich heen en doet vervolgens zijn riem weer dicht. "Wegwezen," schreeuwt Harry nogmaals en hij duwt John naar de richting van de straat. John bedenkt zich niet en rent zo hard als hij kan het steegje uit.

Met grote ogen kijk ik John na. Ik kan niet geloven wat er net allemaal is gebeurd. Was John echt in staat geweest me te verkrachten? Ik vond hem niet aardig nee, maar dat hij dit zou doen had ik echt nooit verwacht.

"Gaat het?" Harry komt naar me toe gelopen en ik schud mijn hoofd. Ik was zo geschrokken en aan het trillen dat er amper woorden uit mijn mond konden komen.

"Natuurlijk niet. Domme vraag ook," zegt Harry en als hij ziet dat er een traan over mijn wang heen rolt legt hij voorzichtig een arm op mijn schouder. "Ik hoop dat hij nooit meer zoiets in zijn hoofd haalt." Harry kijkt hoofdschuddend naar de grond en nadat hij John nogmaals een paar keer een klootzak noemt blijft het een paar minuten stil. 

"Moet je niet weer aan het werk?" vraag ik na een tijdje. 

Harry schudt nee. "Ik laat jou niet alleen hier en jij gaat ook niet meer terug de discotheek in." Hij pakt zijn mobiel en loopt enkele meters van me vandaan. Terwijl hij me in de gaten houdt vertelt hij tegen de persoon aan de andere kant van de lijn dat hij niet terug kan komen om te werken. Als hij toestemming heeft gekregen komt hij weer naast me staan. Hij wijst naar een stukje verderop. "Daar is mijn appartement. Wil je daar eerst even van de schrik bekomen? Het is maar vijf minuten lopen.”

Ik knik. Als ik maar weg was uit dit nare steegje. Harry legt een hand op mijn rug en begeleidt me naar zijn appartement. Ik besef me nu pas echt dat Harry me van John gered heeft. Ik had dit absoluut niet van hem verwacht, maar hij was zo lief voor me en ik had hem nog helemaal niet bedankt. "Dankjewel, Harry." 

"Waarvoor?"

"Dit. Alles. Ik moet er niet aan denken wat er gebeurt was als jij ons niet gevonden had."