De Bucket List

14

Ik rol met mijn ogen. Cafés leken wel een bijzondere gave op Harry te hebben, iedere keer als we er een binnen kwamen, kwam zijn versierdersrol weer naar boven. “Je moet, Harry,” snauw ik. “Jij hebt deze regel zelf bedacht.”

Harry haalt zijn schouders op. “Anna, ik ga gewoon geen karaoke doen.”

“En waarom dan wel niet?”

“Karaoke is voor mietjes.”

Ik zucht en verhef mijn stem. “Ik zie hier maar één mietje, en dat ben jij. Je durft gewoon niet.” Ik zet mijn lege cola glas met een harde knal op de bar en loop richting het karaoke podium. Kon hij nou niet gewoon één keer iets doen omdat een ander het graag wilde? Natuurlijk vond ik het ook eng om op een podium te staan, maar ik wilde juist een angst overwinnen.

De rij is korter dan ik dacht. Na zo’n tien minuten ben ik aan de beurt. De eerste tonen van het liedje dat ik heb gekozen klinken en ik kijk met een gespannen blik de zaal in, die gelukkig vrij leeg is. Ik kijk naar Harry, die nog steeds druk in gesprek is met het meisje aan de bar. “Succes hé.” Een enthousiaste stem brengt me even weer bij de les. Een jongen vlak voor het podium glimlacht vriendelijk en hij steekt zijn duimen naar me omhoog.

“I thought I saw a man brought to life,” zing ik zachtjes. Ik voel de spanning gelijk van me afglijden als ik diezelfde jongen enthousiast zie meezingen. “He was warm, he came around like he was dignified. He showed me what it was to cry. Well you couldn't be that man I adored. You don't seem to know, don't seem to care what your heart is for. No I don't know him anymore.”

Drie minuten later stap ik onder luid gefluit en gejoel van Harry het podium af. Oh, hij heeft blijkbaar toch meegekregen dat ik op het podium stond. Daar was tijdens het liedje helemaal niets van te zien, toen was hij te druk met iets anders, hij keek niet eens naar me. Ik wil naar hem toe lopen om hem bij het meisje weg te sleuren als ik word tegengehouden.

“Je deed het goed,” glimlacht de jongen die me net succes wenste. “Ik heb je hulp nodig, ‘Born in the U.S.A. of Summer Nights?”

“Summer Nights,” roep ik opgewonden. “Grease is een van mijn favoriete films ooit.”

“Grease is ook mijn favoriete film,” zegt hij uitgelaten. “Oké, het wordt Summer Nights.”

“Maar,” begin ik langzaam. “Je realiseert je wel dat Summer Nights een duet is?”

De jongen begint heel hard te lachen. “Wat stom, dat was ik gewoon vergeten. Dan wordt het of een duet met mezelf óf toch Born in the U.S.A.” 

“Of,” opper ik voorzichtig. “Een duet met mij.”

“Echt?” De jongen kijkt me enthousiast aan. “Dat wordt geweldig!” Hij steekt zijn hand naar me uit. “Ik ben Tyler.”

“Anna.”

“Leuk je te ontmoeten, Anna. Oh, we zijn al aan de beurt.”

Terwijl het liedje wordt opgestart wijst Tyler naar de bar. “Zie je die jongen achter de bar? Dat is mijn vriendje, ik ga het voor hem zingen.”

Ik kijk Tyler met open mond aan. Hij viel op jongens? Dat had ik echt nooit verwacht. Niet dat je altijd aan jongens kon zien of ze hetero of homoseksueel waren, maar deze jongen was - op het feit dat hij aan karaoke deed na en zijn lievelingsfilm Grease was - wel heel erg mannelijk. Ik wil reageren dat de jongen achter de bar er erg aardig uitzag en ze vast een leuk stelletje vormen, maar Tyler begint al te zingen.

“Summer loving had me a blast.”

Tyler maakte me zo hard aan het lachen, dat mijn zin er met moeite uit komt. “Summer loving happened so fast.” Hij kon niet alleen écht niet zingen, ook zijn nagemaakte danspasjes zagen er niet uit.