Devika

Author's Note: Unedited

Greetings, everyone! This is my first ever story. Please don't expect to much.This story content typos and gramtical errors. Expect cringe moments since hindi pa po edited lahat ng part. Also, The cover photo of my story is from pinterest. Nag-aaral pa ako kung pa'no mag edit. Thank you and Enjoy Reading!

Also, credits to the owner of the book cover. I can't find them na po, sorry.

For more updates and chikahan, follow me on Twitter: @Beauante.

Diana's POV:

"Diana! Bumaba ka nga d'yan!"

Napanguso nalang ako dahil sa lakas ng pagtawag sa akin ni Mamita. My pretty, loving lola at nag-iisang pamilya na meron ako. I am currently on the top of a mango tree, I had a bad dream, again.

"Opo, pababa na!" sigaw ko din sabay talon pababa. Mamita's glaring eyes welcome me. I playfully hugged her.

"Love you, Mamita."

Her glaring eyes, immediately turned into soft one, "Heh! ikaw talaga na bata ka!" She hissed before hugging me back.

Niyaya niya ako na pumasok sa loob, luto na raw ang umagahan namin. Magkayakap kaming pumunta sa loob ng kusina. Hindi man malaki ang bahay namin, sapat na ito para sa aming dalawa. Our house is made of woods. May maliit na sala, dalawang kwarto.

"Maupo ka muna, ako na ang maghahain," Mamita kissed my hair before gesturing me to sit. Pinanood ko siya na magsandok ng tanghalian namin.

"Wow!" I immediately gasped when I smell the adobo, my favorite ulam lalo na pag luto ni Mamita, the best !!

"Niluto ko talaga iyan para sa iyo," nakangiting sabi ni Mamita.

My forehead creased when I saw the mixture of sadness and fear on her eyes.

"Mamita, okey lang po ba kayo?" Nag-aalala kong sabi dahil minsan lang siya maging emosyonal.

Umiling naman agad si Mamita "Wala, Apo. Gusto ko lang dahil ilang araw nalang ay 18th Birthday mo na," sabi niya habang nakatitig padin sa akin.

Baka dahil sa wala akong handa kaya siya naging emosyonal, wala namang problema iyon sa akin. Lumapit ako sa kaniya, niyakap ko siya patalikod.

"Mamita kung dahil lang wala akong handa kaya ka malungkot, ayos lang naman sa akin 'yon!" Masigla kong sabi.

"Sana nga dahil lang doon," She meaningfully said, nalilito akong tumingin sa kaniya.

Humarap siya sa akin at kinulong ang mukha ko gamit ang kamay. "Sana ay mapatawad mo ako, Apo. Para lamang sa iyon kaya namin ginawa ito," She forced a smile.

Namin? Kahit gusto ko pang magtanong, hindi ko na tinuloy dahil mukhang wala siyang balak na sagutin ang mga tanong na nabuo sa utak ko.

"Kumain na tayo, siguro dala lamang ito ng katandaan ko," I stared at her for a moment, tumango ako.

Habang kumakain ay hindi nawala ang paningin ni Mamita sa akin, hindi ko tuloy maiwasang mailang lalo na sa paraan ng pagtingin niya. Oo nga pala, 3 araw nalang at 18th Birthday ko na.

Tuwing gabi, madalas akong nasa taas ng puno sa likod ng aming bahay. Nakahiga ako habang nakaunan sa aking mga braso. Nakatitig sa langit, feeling the silence, a comfortable one.

"Mama, Papa, nandiyan po ba kayo?" I asked. "Sana man lang po ay nakita ko kayo," I added.

"Mama at Papa. Pakiramdam ko, may problema si Lola. Naninibago po ako sa kaniya, parang may mali." Kwento ko na para bang nasa tabi ko sila, nakikinig. Napangiti naman ako ng may kuminang na bituin.