ក៏ប្រាប់ហើយមែនទេថាយប់នេះមិនបាច់គេងទេ ហើយទីបំផុតទឹកចុងក្រោយរបស់ពួកគេគឺម៉ោង5ទាបភ្លឺទៅហើយ។ ដាក់ខ្លួនគេងមិនដល់5នាទីផងក៏លង់លក់ក្នុងដំណេកយ៉ាងស្កប់ស្កល់ ព្រោះធ្វើការងារមកហត់ពេញមួយយប់។
+++++
[Morning ]
ពន្លឺព្រះអាទិត្យរបស់ថ្ងៃថ្មីបំភ្លឺឡើង តែមិនបាន
ដាស់អ្នកដែរកំពុងគេងអោយកម្រើកសូម្បីបន្តិចទេ។ 1ម៉ោងកន្លងផុតទៅ 2ម៉ោងកន្លងផុតទៅ 3ម៉ោងចេះតែកន្លងផុតទៅរហូតដល់រសៀលម៉ោង2ទើបពួកគេអាចកម្រើកភ្នែកបើកឡើងមកបាន ។
«ហឹមមម»ហាយ៉ុនក្រហឹមនៅដើមករ ហើយក៏ងើយមុខទៅមើលអ្នកដែរកំពុងក្រសោបខ្លួនបន្តិច ។
គេគេងឱបនាងជាប់ ហើយនាងក៏ដូចគ្នាពេលឃើញថាគេមិនទាន់ភ្ញាក់ទើបយកចុងម្រាមដៃទៅញីច្រមុះរបស់គេលេងតិចៗ ព្រោះពេលគេងមុខគេគួរអោយស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់។
«ខិកខិក » ហាយ៉ុនលួចសើចតិចៗ នៅពេលនាងរុញចុងម្រាមដៃឡើងធ្វើអោយច្រមុះគេសើយឡើង ដូចជាច្រមុះជ្រូក មើលហើយគួរអោយអស់សំណើច។
«អាយយយយ»
សម្លេងសើចដែរបន្លឺឡើងអម្បិញមិញប្រែជា
សម្លេងស្រែកស្ទើរបែកបន្ទប់ នាងភ័យស្ទើរហួស
ព្រលឹងស្លាប់ព្រោះតែនៅសុខៗ គេស្រាប់តែឡើងមកទ្រោបពីលើខ្លួននាងភ្លាមៗ រកតែត្រៀមខ្លួនមិនទាន់។
«ធ្វើអី?»យ៉ុងហ្គី
«លេងច្រមុះ»ហាយ៉ុន
«លេងធ្វើអី?»យ៉ុងហ្គីឱនមុខសួរទៅអ្នកក្រោមទ្រូង ព្រោះអម្បិញមិញគេមិនបានគេង ក៏គ្រាន់តែសង្ងំ។
«អប្សុកក៏លេង»ហាយ៉ុន
«ចង់ធ្វើអ្វីផ្សេងអោយបាត់អប្សុកឬអត់?»យ៉ុងហ្គី
«អត់ទេ ព្រោះពេលនេះបាត់ហើយ»ហាយ៉ុន
«សងថ្លៃជម្ងឺចិត្តមក»យ៉ុងហ្គីនិយាយទៅកាន់នាង ដោយហុចថ្ពាល់ទៅក្បែរបបូរមាត់ផ្កាឈូករបស់នាង បំណងអោយនាងលោ៎មុខមកថើប។
«ខ្ញុំមិនបានធ្វើអ្វីអោយខូចខាតផង»ហាយ៉ុន ឆ្លើយតបទាំងហួសចិត្ត នេះគ្រាន់តែប៉ុណ្ណឹងត្រូវសងជម្ងឺចិត្តដែរមែនទេ?
YOU ARE READING
???????????????????????2
Fanfiction??????????????????????????????????????????????????????? ? ?????????? ???????????????????????? ?????????????????????????????????????????? ????????????????????? ??????????????????????????????????????
