A new start

Maddie

Samen met Reece loop ik over de campus. Het eerste uur hebben we pedagogiek en wanneer we de universiteit binnen lopen komen er onverwacht zenuwen opzetten. Hoeveel mensen zouden het al weten van gister, of stel ik me aan? 'Je denkt weer teveel na. Ontspan eens.' Hij geeft me een zachte duw en ik schrik op. Zijn houding is totaal ontspannen. Ik knik enkel. Samen lopen we de kantine binnen en ik houd stellig mijn blik op de grond gericht. Hij slaat een arm om mijn schouder en trekt me tegen zich aan. Als ik opkijk zie ik enkele meiden ons aankijken en fluisteren, maar de stilte die in boeken plaatsvind, die kwam niet. Ik recht mijn rug liep samen met Reece naar de rest. Met een brede lach op hun gezichten keken ze ons aan. 'Kijk eens aan.' zei Vince grijnzend. Ik reageerde niet. Even dwaalde mijn gedachtes terug naar wat hij tegen me zei.
"Als het mis gaat, moet ik hem opvangen. Moet ik me zorgen maken?" Ik haalde diep adem en let pas weer op als ik van Reece weg word getrokken en twee blije ogen mij doordringend aankijken. 'Dus alles gaat nog steeds goed?' vraagt ze luid. Ik rol met mijn ogen maar haal mijn schouders op. 'Weet je zeker dat je dat wilt weten na ons gesprek van gisteren?' De lach verdwijnt van haar gezicht en een schuldige blik komt ervoor in de plaats. 'Ik weet dat wat ik zei niet aardig was. Het spijt me, ik bedoelde het niet zo.' 'Je weet dat je het tegen me kan zeggen als je ergens mee zit.' Even ontwijkt ze mijn blik, maar dan komt er weer een kleine glimlach rond haar lippen. 'Ik weet het. Maar we gaan het nu niet over mij hebben. Je moet me verder vertellen.' 'Er is gisteravond niks gebeurd.' ze kijkt me flauw aan maar ik haal mijn schouders op. 'Ik zweer het. Hij heeft gisteravond gekookt. We hebben een film gekeken en zijn naar bed gegaan.' 'Wé zijn naar bed gaan?' 'We zijn naar zijn bed gegaan.' mompel ik. Ze trekt haar wenkbrauwen op en een brede glimlach komt er rond haar lippen te staan. 'We hebben geslapen. Meer niet.' even kijk ik naar Reece, maar die lijkt het over heel iets anders te hebben. 'We gaan na college trouwens winkelen. We moeten vanavond wel wat leuks hebben.' Ik kijk haar fronsend aan en niet begrijpend kijkt ze mij aan. 'Heb jij wel iets om aan te trekken dan?' 'Waar heb je het in vredesnaam over?' 'Het feestje van Reece. Die gast wordt eenentwintig.' Mijn ogen worden groot en meteen kijk ik om naar hem. 'Hij heeft het je niet verteld?' Ik schud mijn hoofd.

Samen lopen we naar college. Ik loop in het midden maar er wordt niet gesproken. Als we de collegezaal binnenlopen laat ik mijn ogen over de enkele mensen glijden. Er zitten verschillende groepjes al klaar voor het college maar niemand heeft verder oog voor ons. Als we eenmaal zitten op onze vaste plek kijk ik naar Reece die druk bezig is om iemand te appen. 'Waarom heb je niet verteld dat je morgen jarig bent?' Even verstijft hij maar dan kijkt mij enkel aan. Hij haalt zijn schouders op en haalt even diep adem. 'Ik wil er geen big deal van maken. Er komen enkel wat vrienden.' 'Het zou raar zijn als iedereen je zou feliciteren en je huisgenoot nergens vanaf weet.' mompel ik. Hij stopt zijn telefoon weg en buigt zich naar mij toe. 'Enkel huisgenoot?' fluistert hij en snel drukt hij zijn lippen in mijn nek. Ik kan een lach niet onderdrukken maar duw hem weg. 'Niet hier.' 'Want? Volgens mij was jij degene die gister mij zoende op een footballveld.' Ik grinnik maar ga recht zitten. 'Je veranderd van onderwerp. Wat wil je hebben?' Hij zucht. 'Niks.' 'Dat is onzin.' 'Mads, ik wil niks.' Ik open mijn mond om antwoord te geven, maar we worden gestoord door de docent die zijn college begint.
Het hele college gaat het over de nieuwe stof die we moeten leren voor het tentamen. Ik neem gretig aantekeningen en luister geïnteresseerd naar wat hij verteld, terwijl ik Reece naast me hoor zuchten en zijn hand af en toe ongemerkt op mijn been laat rusten of me zacht plaagt. Soms sla ik zijn hand weg, maar ergens vind ik de aandacht leuk en laat ik hem zijn gang gaan.
Wanneer de docent zijn les afrond en verteld over de herkansingen heeft hij mijn volledige aandacht. 'Na de les heb ik op mijn bureau de uitslagen liggen van de herkansingen.' Meer zegt hij niet. Hij zegt niet hoe ze zijn gemaakt en ik word er zenuwachtig van. Snel ruim in mijn spullen op en geef geen aandacht meer aan Reece en Mae. Met mijn tas in mijn handen snel ik de trap af en sta in de rij voor het bureau. Ik stop mijn handen in mijn zakken om mijn zweethanden te verbergen en tik ongeduldig op de grond. Ik kijk om me heen maar de collegezaal is al zo goed als leeg. Zelfs Mae en Reece zijn weggelopen. Wanneer ik me omdraai wordt er een stapel papiertjes in mijn handen geduwd. Mijn ogen glijden naar de rechterhoek van het blad en er komt een brede lach op mijn gezicht te staan als ik vijfenzestig punten zie staan. Ik kijk naar de docent die een tevreden blik op zijn gezicht heeft staan. Ik geef de papieren terug en mompel een zacht bedankje en ik snel de zaal uit.
Ik scan de mensen die in de gang staan en schuin tegenover zie ik het juiste gezicht. Ik snel naar hem toe en sla mijn armen on zijn nek. Zijn lach klinkt door de gang en even vergeet ik dat er meerdere mensen om ons heen staan. 'Geslaagd neem ik aan.' hij stelt het vast maar ik geef toch antwoord. Weer hoor ik hem grinniken maar ik laat het los en kijk naar Mae die een glimlach op zijn gezicht heeft staan. 'We zeiden toch dat je het kon.' Ik sla mijn armen om haar heen en spring een paar keer op en neer. Pas wanneer ze me loslaat haal ik diep adem en ben ik weer rustig.
Als mijn telefoon trilt laat ik mijn ogen over de regels glijden en kijk ik Mae aan. 'Mijn volgende college valt uit. Hoe laat ben jij klaar?' 'Mooi, dan gaan we nu weg want we moeten heel wat winkels afgaan.' Ik knik en kijk naar Reece. 'Je had me moeten vertellen dat je morgen jarig was.' Hij rolt met zijn ogen maar trekt me dan dichter naar hem toe. 'Maak er geen big deal van. Dat was de reden dat ik niks zei.' Ik rol met mijn ogen maar hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik sla hem tegen zijn borst en maar hij pakt mijn hand vast en houd hem vast.
'Oke, genoeg. We gaan weg.' Mae trekt me weg van Reece en zonder nog gedag te zeggen lopen we weg.