A new start

Maddie

In mijn eentje rijd ik rustig naar de universiteit. Het was meteen duidelijk dat ze daar zijn. Zodra ik in zoomde op de locatie kwam ik erachter dat het het het trainingveld is van het voetbal team. Zodra ik het parkeerterrein oprijd, duikt de zwarte truck van Reece op. Ik parkeer mijn auto naast die van Reece en stap uit. Ik duw mijn handen in mijn zakken en kijk naar de grond zodat de koude herfstwind niet in mijn gezicht waait. Naarmate ik dichter bij het veld kom, neemt mijn hartslag toe. De blik die ik van Reece zal krijgen kan ik al zien op mijn netflies, en de tirade die ik te horen zal krijgen speel zich al voor me af.
Ik schrik pas op uit mijn gedachten als ik geschreeuw hoor. Voor me zie verschillende jongens rennen en aan de zijkant staan verschillende meiden te schreeuwen. Mae stijgt er duidelijk bovenuit. Ik grinnik en loop snel naar haar toe. 'Kom op Evan! Mijn oma rent nog sneller!' Ik lach en kijk naar hoe Evan overeind krabbelt en zijn middelvinger op steekt naar haar. Ik hoor Mae wat grommen maar zodra ze mij opmerkt valt ze stil. 'Daar ben je eindelijk. Je heb een belachelijk mooi punt van Reece gemist.' 'Niks bijzonders dus.' mompel ik. 'Ach, stel je niet aan. Het is leuk.' Ik schud mijn hoofd maar kijk voor me. De bal word naar Reece geschoten en ik zie hoe hij het op rennen zet. Hij rent de jongens voorbij en vol verbazing kijk ik hem na. Zodra hij het punt heeft gemaakt steekt hij zijn handen in de lucht laat een kreet horen. Vince duikt op hem en heeft een brede lach op zijn gezicht terwijl Evan zijn hoofd gefrustreerd schud. 'Kijk, dat bedoel ik met rennen Evan!' Hij staat stil en kijkt haar emotieloos aan. 'Als je het allemaal zo goed weet doe je het toch lekker zelf!' schreeuwt hij terug. Haar mond valt open maar al snel komt ze in beweging. Ze pakt mijn pols vast en trekt me mee het veld op. Ze heeft een snelle pas maar ik doe geen moeite om haar bij te benen. Ik hoor Evan om een time- out schreeuwen en zodra we voor hem staan slaat hij zijn armen over elkaar.
'Wat?' 'Wij doen mee.' Fronsend kijkt hij ons aan en even luister ik naar zijn gehijg. 'Leuk dat je er bent Maddie. Ik wist niet dat je zou komen.' 'Dat was ook,' 'Ach, hou eens op met deze onzin. Wij doen mee en we zullen je laten zien hoe het moet.' Evan rolt met zijn ogen en zucht.
'Wat is hier aan de hand?' Vince komt erbij staan en Reece volgt. 'Maddie, leuk dat je toch bent gekomen.' lacht hij. Ik knik en zie hoe Reece met zijn ogen rolt zodra hij bij ons komt staan. 'Ze willen mee doen.' hijgt Evan. 'Mae wil mee doen.' zeg ik snel. 'Wij zullen laten zien hoe het moet.' zegt ze zelfverzekerd. 'Best.' knikt Evan. 'Maar je gaat niet huilen als je verliest.' Ze knijpt haar ogen tot spleetjes. 'Nooit.'
'Oke, jullie komen bij ons.' zegt Vince schouderophalend. Even kijk ik naar Reece maar het is duidelijk dat hij mijn oogcontact ontwijkt. Ik laat mijn hoofd vallen en bijt op de binnenkant van mijn lip. 'Is dit dan een goed moment om te vertellen dat ik dit nog nooit heb gedaan?' vraag ik voorzichtig. 'Dit meen je niet.' zucht Reece. Ik kijk hem aan en voor het eerst vandaag vinden zijn ogen de mijne. Zijn blik is hard en zijn normaal heldere grijze ogen zijn zo donker als staal, maar ik kijk niet weg, en hetzelfde geldt voor hem. 'Zo moeilijk is het niet. Je verdedigd gewoon of als je de bal heb ren je zo snel als je kan naar de andere kant van het veld.' 'Dus sneller dan wat Evan deed.' 'Hou je mond.'
Ik knik en dat is blijkbaar de goedkeuring die de jongens nodig hadden, want meteen draaien ze zich om en roept Reece dat we weer door gaan. Ik laat mijn hoofd in mijn nek vallen en loop achter hem aan.

Zodra de opstelling bekend is sta ik ergens links achterin. Even kijk ik naar de andere kant van het veld en zie hoe Mae Evan nauwlettend in de gaten houd. Mijn aandacht word pas getrokken zodra de aftrap is gedaan. Reece heeft de bal en rent snel naar voren. Soepel ontwijkt hij het andere team maar dan staat Evan ineens voor hem. Even staan ze oog in oog, maar dan maakt Reece een schijnbeweging. Evan komt in beweging en probeert de bal af te pakken maar Reece is hem te snel af en duikt de andere kant op, en zodra hij Evan voorbij is schiet hij op het doel. Rechts in de kruising. De keeper valt op de grond maar daar let ik verder niet op. Reece draait zich tevreden om en heeft een grijns op zijn gezicht. Al snel staat Vince naast hem en slaat juichend zijn arm om hem heen. Een glimlach kan ik niet onderdrukken, maar zodra Mae zich bij hen aansluit verdanderd mijn glimlach in een harde lach. Ze duikt boven op Reece en even heeft hij moeit om zijn evenwicht te houden, maar zodra hij een arm om haar middel slaat staat hij weer recht.
De volgende potjes gaan precies zo. Af en toe word hij getackeld maar dat houd hem niet tegen. Ik kom eigenlijk niet van mijn plek. Ik kijk gewoon toe hoe hij er met de bal vandoor gaat en hoe Mae tegen de rest aan het schreeuwen is.
Pas wanneer het andere team om een time- out vraagt, komt Mae naar me toe. 'Meid, je staat hier als een of andere zoutzak.' 'Weet ik, maar jullie redden het prima zonder mij. Ik kijk wel.' Ze rolt met haar ogen en schud haar hoofd. Achter haar zie ik Vince op ons af komen lopen en Reece staat verder op uit een flesje water te drinken. Vanaf hier kan ik zien dat de twee meiden achter hem, hem nog net niet om zijn nek hangen en ik kan een oogrol niet onderdrukken. 'Wat is er aan de hand?' vraagt Vince zodra hij bij ons komt staan. 'Ze doet niet mee. Ze staat er maar een beetje bij.' 'Als ze niet wil, dan wil ze niet.' 'Ze moet het gewoon proberen. Je moet het proberen.' Streng kijkt ze me aan terwijl ze haar armen over elkaar slaat. 'Ik hoef niet getackeld te worden of een schouderduw te krijgen. Ik kan het toch niet. Het is beter dat ik kijk.'
Achter haar veegt Reece met de onderkant van het shirt het zweet van zijn voorhoofd en glimmende buikspieren vallen in mijn vizier. De meiden achter hem vallen stil en kijken naar hetzelfde als waar ik naar kijk. Zodra zijn shirt weer over zijn spieren valt kijk ik op.  'Er gaat niks gebeuren. Ik ben ook nog steeds niet gevallen. Probeer het tenminste.' Ik zucht enkel.
Achter haar zie ik Reece onze kant op komen lopen en snel kijk ik de andere richting op.
'Wat is er?' vraagt hij als hij bij ons komt staan. 'Ze doet niet mee.' zucht Mae. Hij haalt enkel zijn schouders op. 'En nu?'  Ik rol met mijn ogen en kijk naar het andere team. Met z'n alle staan ze in een cirkel en sommige hebben hun blik op ons gericht. En met ons bedoel ik Reece.
'Ze gaan met z'n alle op Reece.' is het eerste zinnige wat ik zeg. 'Waar heb je het over?' vraagt hij bits. 'Jij heb net alle punten gescoord. Je wist iedereen te ontwijken. Nu staan ze met z'n alle te overleggen en kijken ze naar jou. Ze gaan op jou.' Ze kijken achter zich en zien wat ik zie. 'Je heb gelijk.' mompelt hij.