Maddie
Opgelucht loop ik de over de campus naar mijn auto. Het laatste college literatuur zit erop en het is eidenlijk vakantie.
De afgelopen drie weken zijn voorbij gevlogen. Reece en ik hebben geen enkele ruzie of ook maar iets in die richting gehad. In plaats daarvan hebben we elke avond samen op de bank gegeten terwijl we de meest nutteloze gesprekken voerden. Toch heb ik doelbewust het onderwerp 'vakantie' niet aangeslagen, en ergens denk ik dat hij hetzelfde idee in zijn hoofd had. Reece had vandaag enkel een college pedagogiek omdat de rest bij hem uitviel. Ik weet dat zodra ik thuis ben zijn tassen gepakt zijn en hij niet veel later zal vertrekken.
Ik zie er tegen op om de week alleen door te brengen. Na kerst zal iedereen terug thuis zijn. Ik weet dat Mae alleen eerste kerstdag thuis is en de tweede kerstdag weer terug is, maar het zal de eerste keer zijn dat ik die dag alleen zal vieren, en hoe blij ik dan ook ben dat ik niet bij mijn ouders ben, alleen op kerst geeft me een eenzaam gevoel.
Ik gooi mijn tas op de passagierstoel naast me en start de motor. De radio draai ik hard aan en kan het niet laten om voluit mee te zingen met Animals van Maroon 5. Even vergeet ik mijn gedachtes die al weken door mijn hoofd spoken en zing mee terwijl ik naar huis rijd. Mijn ogen glijden af naar de tijd, vijf over drie, denk ik bij mezelf.
Al zingend parkeer ik mijn auto op mijn vaste plekje naast Reece en grijp mijn tas van de stoel naast me. Met mijn telefoon in mijn handen loop ik naar binnen, en lees dan ook meteen het berichtje van Jack die op mijn scherm oplicht. In plaats van hem terug te appen druk ik op het bel-icoontje en wacht tot dat hij opneemt.
'Als we daar mijn favoriete nichtje niet hebben.' Ik grinnik om zijn opmerking terwijl ik langzaam de trappen op loop. 'Ik ben je enige nichtje.' 'En mijn favoriete. Wat is er?' 'Ik las je berichtje net, dus ik dacht ik bel je even.' Ik steek mij sleutel in de voordeur en loop door naar binnen. 'Ik heb geen plannen.' antwoord ik op zijn vraag, doelend op de kerstdagen. Mijn blik glijd door de gang en inderdaad, de weekendtas van Reece staat al klaar om weg te gaan. Reece verschijnt aan het einde van de gang en glimlacht naar me, maar zodra hij ziet dat ik aan de telefoon zit kijkt hij me vragend aan.
'Je weet dat je hier welkom bent. Fay komt ook.' Een glimlach komt op mijn gezicht te staan en loop door naar Reece. 'Dat is een aanbod dat ik dan niet af kan slaan. Maar ik wil jullie plannen niet in de war brengen.' Reece slaat een arm om mijn schouders en ik kijk hem snel aan maar hij drukt een snelle kus op mijn lippen. 'Dat slaat nergens op en dat weet je zelf ook. Het zou super zijn als je komt.' zijn stem klinkt hoopvol en ik bijt even twijfelend op mijn lip. 'Ik zal het je laten weten.' Ik laat mijn hoofd tegen de borst van Reece vallen en luister even naar zijn hartslag terwijl hij zijn beide armen om mij heen slaat. 'Denk erover na. Het is alweer veel te lang geleden dat ik je heb gezien.' 'Ja ja.' wimpel ik hem af. Jack zegt nog een vunzige opmerking over mij en Reece en lachend hang ik op.'Wie was dat?' 'Jack.' zeg ik tegen zijn borst als ik ook mijn armen om hem heen sla. Meteen voel ik me thuis en geniet ik volop. 'Hij wil dat ik hem kom opzoeken volgende week.' Reece neemt afstand en kijkt me vragend aan. 'Bij je ouders?' Ik grinnik. 'Tuurlijk niet. Hij heeft net zo'n hekel aan hen dan ik. Hij gaat eten met zijn vriendin. Hij heeft jaren een crush op haar gehad en ze zijn eindelijk een setje.' Hij knikt enkel maar kijkt me dan serieus aan.
'Zeg maar dat je niet kan. Je heb al andere plannen.' 'Oh ja?' Hij kijkt me aan alsof ik gek ben. Hij haalt een lok uit mijn ogen en ik zie een kleine glimlach rond zijn lippen spelen. 'Je dacht toch niet dat ik je een week alleen ging laten he?' Hij kijkt me aan alsof ik stom ben en nu ben ik degene die meer afstand neem. 'Ik ga niet weer jullie feestdagen verpesten. Thankgiving was al erg genoeg.' Ik kijk hem nu aan alsof hij gek is maar de kleine glimlach rond zijn lippen veranderd nu enkel in een oprechte glimlach. 'Ik heb mijn moeder al belooft dat je komt dus om nu nog een excuus te bedenken is niet echt aardig.' Ik sla hem tegen zijn borst en hij begint luid te grinniken. 'Je had het moeten zeggen.' mompel ik. 'Klopt. Maar ik wilde je reactie zien.' zegt hij schouder ophalend. Ik rol met mijn ogen maar leg mijn handen dan op zijn borst.
'Hoe laat gaan we weg?' 'Zodra ik een echte zoen heb gehad vertrekken we. Hopelijk zijn we dan de spits nog net voor.' Mijn ogen worden groot. 'Maar ik heb nog helemaal,' Hij onderbreekt me door mijn gezicht vast te pakken en zijn lippen stevig op de mijne te drukken.
Meteen voel ik mijn benen bezwijken en sla ik mijn armen om zijn nek. Zijn kus is stevig en vol passie. Wanneer hij iets terug trek bijt ik speels in zijn onderlip en meteen laat hij een grom horen. Zijn handen verplaatsen van mijn wangen naar mijn heupen en knijpen er stevig in terwijl hij me dichter tegen zich aandrukt. Zijn tong duwt mijn mond open en al snel verstrengelen onze tongen samen. Mijn hart klopt luid en ik kom duidelijk zuurstof te kort, maar ik wil me niet terug trekken. Pas wanneer hij zich terug trekt en mij verwilderd aankijkt haal ik diep adem.
'Als we nu niet stoppen zitten we dus wel in de spits.' Zijn stem is ruw en dat wekt alleen maar meer lust op. 'Jij begon.' hijg ik. 'En ik wil zeker niet stoppen, geloof me. Om nu te gaan rijden is alleen maar kut.' Even kijk ik hem niet begrijpend aan, maar zodra mijn ogen over zijn lichaam glijden en eindigen bij de hevige bobbel in zijn broek, begrijp ik waar hij op doelt. Ik kan een luide lach niet onderdrukken en al snel glijden de tranen over mijn wangen van het lachen.
'Ja lach maar jij.' mompelt hij. Maar als ik mijn ogen open zie ik de pret in zijn ogen. 'En nu snel je schoenen aan doen. We moeten gaan.' 'Ik heb nog niks gepakt.' 'Dat is al geregeld. Hup.' Hij duwt me de gang in en snel stap ik in mijn schoenen en doe mijn jas aan. Hij pakt de tas van de grond en sluit de voordeur achter zich, draait het op slot en pakt mijn hand wanneer we de trap aflopen. Zodra we bij zijn auto zijn opent hij de achterklep, en inderdaad, mijn weekendtas staat al achterin. Ik grinnik en laat zijn hand dan los om naar mijn kant van de auto te lopen.

JE LEEST
A new start
RomanceZe heeft een nieuw kapsel, een nieuwe naam en een nieuwe stad. Het enige wat ze nog mist is een huis. Maddie Jones vlucht van haar oude leven en haar toelating voor University of Portland zorgt ervoor dat ze eindelijk een mogelijkheid heeft om weg...