?????????????????( Pretend To Be Yours)????????? ?( Season 5 (Complete ?)

????? ?? : ???????????????? ?

ដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់កម្លោះសង្ហាក៏ផ្អឹបជាប់នឹងដើមទ្រូងក្រពុំរបស់នាងក្រមុំដែលជាអ្នកថើបផ្តោះផ្តងគេមុននោះជាមួយនឹងចង្វាក់ដង្ហើមដែលដកញាប់ៗព្រោះគេក៏ជាអ្នកដឹកនាំវាមុនហើយនាងក៏ធ្វើតាមអ្វីដែល ជីមីន ធ្លាប់ធ្វើឲ្យនាងពីមុននោះឯង។

តែមើលទៅ ម៉ារៀ ហាក់មិនសូវជាជំនាញដូចជា ជីមីន ទេព្រោះរតែរាល់ដងជា ជីមីន ដែលដឹកនាំហើយពេលនេះការដឹកនាំរបស់នាងបានត្រឹមតែបឺតបបូរមាត់លើក្រោមហើយដៃស្តើងដាក់លើរាងកាយខាងលើរបស់ ជីមីន នាំឲ្យ ជីមិន ដែលមានចំណង់ស្រាប់នោះក៏ទើសចិត្តតែម្តងមុននឹងគេក៏ងើបមុខមកវិញហើយក៏យកដៃមកចាប់ផ្អឹបកញ្ចឹងកររបស់ ម៉ារៀ សង្កត់ឲ្យនាងចូលមកជិតគេងាយស្រួលឲ្យគេរិញអណ្តាតចូលមិននឹងដៃក្រាស់គេម្ខាងទៀតក៏អង្អែលខ្នងកោងដូចឥន្ធនូរបស់ ម៉ារៀ ។

"អឹក...អឹម!!"។ សម្លេងចេញពីបបូរមាត់រាងស្តើងក៏ត្រូវបន្លឺព្រោះតែ ជីមីន បានយកដៃមកចាប់ច្បាមដើមទ្រូងក្រពុំដែលផ្អឹបកកិតនឹងដើមទ្រូងគេនោះហើយគេក៏ដកបបូរមាត់ពីនាងមុននឹងអោនមកថើបវាហើយក៏សម្លឹងមើល ម៉ារៀ ដោយញញឹមស្រស់។

"អឹម...!"។ ជីមីន ក៏បណ្តោយខ្លួនតាមអារម្មណ៍ដែលកំពុងតែឆេះឆួលនេះវាទាំងក្រៅផងនឹងធ្វើឲ្យគេនឹករលឹកជាខ្លាំងមិនដឹងទេថាហេតុអីគេមានអារម្មណ៍ហាក់ដូចជានឹកនាកម្តៅកាយនេះតែគេហាក់ដូចជាចង់នៅក្បែរនាងពេលនេះហើយលេបនាងចូលតាមចិត្តដែលកំពុងក្តៅ។

"អ្ហាស៎..អ្ហឹម... មីន !"។ នាយកម្លោះក៏ទាញរាងស្តើងឲ្យអង្គុយច្រកគៀវលើចង្កេះគេវិញមុនឹងនាងក៏ចាប់ពើងដងខ្លួននាងហើយក៏អោនមកបឺតចុងសុីជម្ពូរនោះដោយស្រេកឃ្លានរលាក់អណ្តាតឥតសំចៃលើវាស្របនឹង ម៉ារៀ ក៏លើដៃមកឪបកររបស់គេហើយងើយមិខឡើងលើទទួលអារម្មណ៍ទាំងនេះ។

ដៃក្រាស់របស់គេមិនទុកឲយទំនេរក៏សរសៀចុះមកស្ទាបគល់ភ្លៅរបស់ ម៉ារៀ ខណៈបបូរមាត់ក៏មិនលែងនៅតែក្រេបជញ្ជក់មិនឈប់នៅចុងស្រួចហើយធ្វើឲ្យ ម៉ារៀ សឹងតែឆេះខ្លួនទៅហើយព្រោះតែវាពិតជាចាប់ផ្តើមរាលរាលទៅហើយ។

"នឹកស្មានមិនដល់ថា ម៉ារៀ ស្អាតបែបនេះទេ! បើដឹងចឹងខ្ញុំមិនរវល់ទៅខាងក្រៅធ្វើអី!"។ ជីមីន ក៏អោបមកខ្សឹបដាក់ត្រចៀកនាងពេញដោយមោទនភាពហើយដៃក្រាស់ក៏អង្អែលគល់ភ្លៅរបស់នាងមិនឈប់ហើយ ម៉ារៀ ក៏អោនមកសម្លឹងគេវិញមុននាងក៏លើកដៃមកត្រកងមុខគេហើយសម្លឹងគេដផយកែវភ្នែកទាក់ទាញ។

"បើបងពេញចិត្តខ្ញុំនឹងធ្វើតាមតម្រូវការរបស់បងចុះណា៎! សុំត្រឹមម្យ៉ាងបងត្រូវដឹងថាបងមានអូនហើយ! អូនជារបស់បង! ចឹងបងក៏ត្រូវមានតែអូនម្នាក់ដូចគ្នា! សន្យាបានទេ?"។ ម៉ារៀ ក៏សម្លឹងមើល ជីមីន ដោយកែវភ្នែកប្រាកដប្រជាទើបនាយកម្លោះក៏សម្លឹងនាងដោយមានអារម្មណ៍ថាសម្តីនាងនិយាយមកនេះហាក់ធ្វើឲ្យគេក្តុកក្តួនឹងមានអារម្មណ៍ថាពិបាកចិត្តបន្តិច។

"អឺម...សន្យា! ខ្ញុំនឹង-អ្ហាស៎- ម៉ារៀ !"។ ទឹកមុខនាយកម្លោះក៏ប្រែមកជាក្រហមហើយនាងក្រមុំក៏យល់ថានេះជាពេលវេលាយកពិន្ទុហើយទើបនាងស្រវាលូកដៃចូលទៅកូនប្រុសរបស់គេហើយក៏ចាប់ទាញវាចេញមកហើយធ្វើចលនានាំឲ្យនាយកម្លោះក៏ដាច់ពាក្យត្រូវនិយាយជំនួសដោយក៏ថ្ងូរទៅវិញ។

"បងកន្លងមកតែងតែផ្តល់ក្តីសុខឲ្យមកអូន! ចឹងចាំលើកនេះអូនធ្វើជូនបងវិញម្តងណា៎! សង្ឃឹមថាបងនឹងចងចាំ!"។ ម៉ារៀ ក៏ធ្វើចលនាដៃចឡើងហើយសម្លឹងគេដោយកែវភ្នែកទាក់ធ្វើឲ្យ ជីមីន មានអារម្មណ៍ថារំភើបផងរោលរាលផងក្នុងពេលតែមួយ។

"អ្ហាស៎..អ្ហឹម...ឲ្យញាប់ជាងបានទេ ម៉ារៀ ?"។ នាយកម្លោះក៏ចាប់ផ្តើមទប់នឹងអារម្មណ៍ច្រាសច្រាលទាំងនេះលែងជាប់ក៏អោនមុខមកជិតត្រចៀកនាងហើយខ្សឹបស្នើសុំតែ ម៉ារៀ ក៏ញញឹមមុននាងក៏ងាកមកខ្សឹបតបគេវិញ។

"បើចង់បានឲ្យពេញចិត្តនោះ! បងនពនងគ្រូវតែអូនឲ្យផ្អែមហៅបានទេ?"។ សម្លេងស្រទន់តែសុិចសុីក៏តបមកវិញហើយវាសមសួននឹងផ្ទៃមុខរបសើនាងជាខ្លាំងធ្វើឲ្យ ជីមីន កាន់តែក្តៅដឹងខ្លួនទើបគេក៏ស្រវាចាប់ចងចង្ការរបស់ ម៉ារៀ ហើយញញឹមចុងមាត់ដាក់នាង។

"ចឹង..ហ្ហាស៎...អូនសម្លាញ់...អូនជួយ..អ្ហឹម...បម្រើបងឲ្យលឿនជាងទៅ! អ្ហាស៎...!"។ ដៃក្រាស់ជាមួយកែាវភ្នែកជ្រិមបង្ហាញមុខមាត់ដែលក្រហមច្រាលនោះក៏សម្លឹង ម៉ារៀ ទើប នាងក៏ញញឹមហើយក៏បន្លឿនចលនាដៃតែសុខៗ ជីមីន ក៏ចាប់ដៃនាងឲ្យឈប់ហើយ ម៉ារៀ ក៏ងើបមុខសម្លឹងគេហើយនាយក៏ញញឹមចុងមាត់។

"មិនមែនជាដៃទេតែជាមាត់!"។ ដៃក្រាស់ក៏ស្រវាទាញសក់របស់ ម៉ារៀ ថ្នមៗមុនឹងគេយកដៃមកអង្អែលថ្ពាល់ ម៉ារៀ ហើយអូសដល់បបូរមាត់ទើបទាញសង្កត់់នាងឲ្យអោនចុះមកក្រោមតាមតម្រូវការដែលគេត្រូវការនោះឯង។