Shine Your Way (Bloom And Doom #1)

Chapter One

Ng matapos kong basahin lahat ng sagutan nila sa isa't-isa na puro hate reply lang naman sa isa't-isa ay natapos lang sila sa pagbloblock sa isa't-isa at nagleave pa sa group chat si Felix.

Ng maramdaman ko ang unting-unti pagpikit ng aking mata ay itinigil ko na ang pagcecellphone bago pa mawala ang aking antok at pumikit na lamang hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

🎬🎬🎬🎬🎬

Nagising ako sa paulit-ulit na katok at pagtawag sa pangalan ko ng kung sino sa labas ng pinto ng kwarto ko. Kaya kahit inaantok ako ay pinilit kong tumayo.

Pagbukas ko pa lang ng pinto ay agad akong sinalubong ng aming maid na si Nanay Silvia. 

Ngumiti ako sa ginang "Magandang umaga po, Nanay Silvia," Bahagyang naka-pikit pa ang aking mga mata at humihikab pa ng batiin ko si Nanay Silvia

"Nako, mabuti na nga lang at nagising ka na Victorian! Si Viana ay inaantay kana sa baba kanina pa." 

Kaagad naman nagising ang diwa ko ng marinig ang pangalan ni Mom  "Nakauwi na po si Mom?!" Tanong ko kay Nanay Silvia.

"Ay oo, kanina pa nakauwi ang iyong ina at sobrang aga pa nga. Oh siya, maiwan na kita at para makapaghilamos kana at makapaghanda sa sermon ng iyong ina," Dagdag pa ni Nanay Silvia. 

I said goodbye to Nanay Silvia and after bid a goodbye to Nanay Silvia, I rushed to my bathroom to wash up.

Pagkatapos kong maghilamos, sinigurado ko munang malinis ang aking kwarto, kapag umakyat dito si Mom at nakitang sobrang kalat ng aking kwarto sigurado akong sesermonan niya na naman ako. Ayaw niya pa namang madumi ang kwarto ko.

Inayos ko muna ang aking sarili at hinanda ang aking tenga para sa sunod-sunod na sermon ni Mom.

Paglabas ko ng kwarto ko, kinilabutan ako nang wala akong narinig na sigaw o salita mula kay mama hindi ko man lang narinig ang boses niya. Dahil paglabas ko pa lang ng kwarto ay umaalingawngaw na ang bibig ni Mom sa loob ng aming bahay.

When I went down the stairs, I slowly peek into the living room to see if my mother was there but my mother was not in the living room...nakakapanibago...

Dapat sumisigaw na iyong si Mom kahit papunta pa lang ako sa sala.

May himala na ba si Lord?

"Señorito Victorian," Nagulat ako ng marinig ang malamig na boses ng secretary ni Mom.

I immediately turned to her and smiled sweetly, but as usual she just put on a poker face and looked at me deeply like staring to my soul.

Immediately, the smile on my lips disappeared and I faked a cough.

Nakakahiya.

"Good morning, Miss. Kelsy," I formally greeted her, "Madam Viana is waiting for you at the dining table, Señorito," She said as if she didn't hear my greetings to her.

Nagiging magalang na nga ako. Wag na nga.

I just nodded before entering the dining room. Kelsy even opened the door to the dining room for me, so I just thanked her.

As soon as I entered, my mother appeared to me, she is sitting very well in the dining seat that placed at the end of the long dining table. It's obvious from her sitting posture that she is powerful person.

It had been a long time since I last see my mom in person, she looked much younger than the last time I see her.

And...she looks more intimidating.