??????????Alpha?[SUNSUN]

?????????Alpha ????12

វាមិនមែនជាសុបិនទេ!

វាមិនមែនជាសុបិនទេ!

ស៊ុននូមិនដឹងទៀតទេថាត្រូវធ្វើអ្វីនៅពេលនេះទោះប្រាប់អ្នកណាក៏គ្មានអ្នកជឿគេដែរថាមានរឿងបែបនេះកើតឡើងនោះ។គេបានបើកភួយចេញហើយងើបឡើងទាំងខ្ជិលនិងហត់នឿយ គ្រាន់តែគេប្រុងនឹងក្រោកឈរគេក៏ដួលមកវិញម្តងទៀត មានអារម្មណ៍ថាឈឺជើងខ្លាំងណាស់ព្រោះតែកាលពីយប់គេរត់រយៈពេលយូរហើយមិនដឹងថាទៅបុកអ្វីមុតអ្វីមកខ្លះទេ។ ស៊ុននូបានក្រឡេកមើលខ្លួនឯង ហើយបានដឹងថាគេមានស្នាមរបួស និងស្នាមជាំគ្រប់កន្លែង គេបាន​ពិនិត្យ​លើ​ដងខ្លួន​របស់​គេបន្តទៀតហើយ​ក៏​រក​ឃើញ​មាន​ស្នាម​របួស​នៅ​ដៃ​ផងដែរ។

«វាមិនមែនជាសុបិនទេ!»

" YES !" ស៊ុននូស្រែកដោយបោះកណ្ដាប់ដៃឡើងទៅលើ

សម្រាប់អ្នកដែលស្ទើរតែជួបប្រទះនឹងសេចក្តីស្លាប់គ្រប់គ្នានឹងខ្លាចរអា តែចំពោះស៊ុននូគឺជាអ្នកដែរសប្បាយចិត្តជាងគេ។

ទីបំផុត​គេបាន​ដឹង​ថា​បុរស​នោះមាន​ពិត ហើយ​មិន​មែន​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​សុបិន​របស់​គេនោះ​ទេ។ បុរសនោះមានរូបរាងពិត ហើយក៏អាចមានឱកាសដែលគេនឹងជួបគាត់ម្តងទៀតដែរ។

——————

អ្នក​រាល់​គ្នា​រវល់​រៀបចំរបស់របររៀង​ខ្លួន​ហើយ​ត្រៀម​ខ្លួនដើម្បីត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះវិញ​សឹង​តែ​គ្រប់​គ្នា។

"នែ! ស៊ុននូ ម៉េចក៏នៅតែមិនទាន់រៀបចំអីវ៉ាន់ចឹង?"

ស៊ុននូមិនបានឆ្លើយតបទេ គេ​​សម្លឹង​មើលលើ​ដី​ទាំងទឹកមុខមិនស្រស់ធ្វើឲ្យអ្នកជាបងចម្លែកចិត្តបន្តិចដែរ។​

"នែ!មើលបងមក... ឯងមានបញ្ហាអ្វីមែនទេ?"

ស៊ុននូគ្រាន់តែគ្រវីក្បាល ហើយដកដង្ហើមធំ ទីបំផុតគេទទួលយកការពិតហើយថា គេប្រហែលជាមិនបានឃើញបុរសនោះម្តងទៀតទេ។

យប់មិញបន្ទាប់ពីសកម្មភាពថ្ងៃទីពីររួចរាល់ស៊ុននូបានលួចចេញពីតង់ដោយសង្ឃឹមថានឹងត្រលប់ទៅកន្លែងដែលគេបានឃើញបុរសនោះម្តងទៀត។គេមិនខ្វល់ទេថាមានឱកាសតិចតួចក្នុងការជួបគាត់ម្តងទៀតទេ ហើយហានិភ័យខ្ពស់នៃការមានបញ្ហាក៏គេមិនខ្វល់ដែរអ្វីដែរគេចង់បាននោះគឺបានជួបគាត់ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយគេនៅតែព្យាយាម សូម្បីតែគេអាចដើរបាន 10 ជំហានពីតង់ក៏ដោយមន្ត្រីអនុរក្សព្រៃឈើម្នាក់បានឃើញគេហើយបានស្តីបន្ទោសដល់គេដែរចាកចេញពីតង់នៅពេលយប់បែបនេះ។ស៊ុននូសង្ឈឹមថានឹងបានជួបគាត់ម្តងទៀតមុនពេលចាកចេញទៅ តែប្រហែលជាមិនអាចទេគេគ្មាន​​ជម្រើស​អ្វីក្រៅ​ពី​ចូល​ទៅ​ក្នុង​តង់​វិញ​គេងវិញនោះទេ។

ឥឡូវ​នេះគេ​បាន​ចាក​ចេញ​ទៅ​ហើយ ស៊ុននូកាន់​តែ​ពិបាក​ចិត្ត គេចង់​នៅទីនេះបន្ត តើមើលទៅគេ​ល្ងង់​ណាស់ឬ? គេពិតជាចង់ស្វែងរក និងជួបគាត់ម្តងទៀតពិតមែន"

" ហេ! Baby បងមិនធ្លាប់ឃើញឯងបែបនេះទេមានរឿងអីកើតឡើងមែនទេ?" ជីនមើលមុខប្អូនទាំងបារម្ភ

ស៊ុននូនៅតែសម្លឹងមើលទៅក្រោម ហើយខាំអណ្ដាតរបស់ខ្លួនឯងតិចៗ ដើម្បីការពារខ្លួនឯងពីការនិយាយអ្វីមួយចេញទៅទាំងដែលគ្មាននរណាម្នាក់ជឿគេ។ គេគ្រាន់តែគ្រវីក្បាលម្តងទៀត ដោយព្យាយាមបង្ហាញស្នាមញញឹមនៅលើមុខរបស់គេទាំងបង្ខំ។

"ឯងប្រាកដទេ?" ជីនសួរនៅតែបារម្ភពីអាកប្បកិរិយារបស់ប្អូនប្រុសរបស់គេ

"បាទបងប្រុស ខ្ញុំពិតជាមិនអីពិតមែន" ស៊ុននូតបទាំងញញឹមក្លែងក្លាយលាបនៅលើមុខរបស់គេ។

"ខ្ញុំនឹងរៀបចំអីវ៉ាន់របស់ខ្ញុំឥឡូវនេះហើយ"

ជីនសម្លឹងមើលប្អូនរបស់ខ្លួនទាំងបារម្ភ មុននឹងត្រលប់ទៅក្នុងតង់របស់គេវីញដែលមានណាមជូបរវល់រៀបចំអីវ៉ាន់របស់ពួកគេដូចគ្នា។

បន្ទាប់ពីរង់ចាំអស់ប៉ុន្មាននាទី ទីបំផុតឡានក្រុងក៏មកដល់។
សិស្សានុសិស្សបានជំរាបលា និងថ្លែងអំណរគុណដល់មន្ត្រីអនុរក្សព្រៃឈើដែលបានឱ្យកន្លែងស្នាក់នៅនិងអាហារដល់ពួកគេឲ្យមានភាពសប្បាយរីករាយខណៈដែរពួកគេនៅទីនេះ។អ្នក​ទាំង​បី​រក​កន្លែង​អង្គុយ​នៅ​ក្នុង​រថយន្ត​ក្រុង ដោយ​ស៊ុននូសុំ​អង្គុយ​ក្បែរ​បង្អួច។

ស៊ុននូគ្រាន់តែសម្លឹងមើលទៅខាងក្រៅ ទាំងចិត្តរបស់គេកំពុងតែគិត ខណៈដែលរថយន្តក្រុងបានបន្តចេញដំណើរចាកចេញពីទៅកន្លែងបោះជំរុំសន្សឹមៗ។ ស៊ុននូក្រឡេកមើលទៅខាងក្រៅមើលព្រៃនៅជុំវិញនោះ ទើបដឹងថាគេបានទុករបស់សំខាន់នៅកន្លែងនោះបាត់ទៅហើយ។

នោះគឺបេះដូងរបស់គេ

~~~~~~

«តើនេះជានិស្ស័យឬជាវាសនាដែរធ្វើឲ្យចិត្តរបស់ក្មេងម្នាក់នេះនៅជាប់ជំពាក់ជាមួយបុរសដែរអាថ៌កំបាំងដែរអាចធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាខ្លាចរអា តែគេបែរជាចង់ជួបចង់ឃើញនិងចង់ស្គាល់ឲ្យកាន់តែច្បាស់ទៅវិញ?»

————————

Love you 😘

By:Mey Sy