Ngunit parang wrong move pa ang ginawa ko sa pag-iwas ng tingin sa kanya dahil parang unti-unti na niyang nabuo ang mga piraso na nasa kanyang isip. Kung gumagana pa ang isip ng isang ito.
She dramatically gasp, "Gago? May nililigawan ka na?!" Kaagad akong napalayo ng sumigaw siya, ang matinis na boses niya ay umabot saking mga tainga. I touch my ears kung saan siya sumigaw.
"Ingay naman," I gently rub my ears, nag-aalala na baka nabasag ang eardrums ko dahil sa biglaan niyang pagsigaw.
She immediately cover her mouth before whispering, "Sorry naman."
"Pero, may nililigawan ka na nga?" She ask curiously, kalmado na hindi katulad kanina na akala mo ay may ginawa akong masama dahil sa pagrereact niya.
I take a deep, calming breath, feeling the air fill my lungs.
My gaze drops to the guitar in my hands, its polished wood reflecting the light.
After a moment of contemplation, I nod slowly and say, "Meron na," confirming her thoughts.
Meron nang nanliligaw sa akin.
I badly want to add it, pero hindi pa ako handa. Alam ko kasi na kapag sinabi ko na may nanliligaw sa akin ay iisipin niya kaagad na...lalaki yung tao na yon.
Of course, minsan ka lang naman makakakita ng babae na nanliligaw sa lalaki dahil ang kadalasan na nanliligaw ay ang lalaki.
Her knuckles immediately collided with my arm, a swift and painful jab, "Tangina!" I instinctively rubbed my bruised limb, wincing as I felt like my bone might’ve cracked!
My eyebrows furrowed in irritation as I shot her an glare, "Bakit ka na naman nananakit?!"
She giggled, a mischievous glint in her eye, "Gago! Kinikilig kasi ako! Ikaw ah, sino yang babae na yan?!" Her excitement is obvious, as if she was about to unfold some romantic drama.
Correction, lalaki hindi babae.
Hinimas ko na lamang ang aking braso, bago ngumisi na may tagumpay, "Secret."
She groaned, tunog unggoy, hinatak niya ang braso ko, same place kung saan niya ako sinapak.
"Aray-aray!" I yelped, wincing as she tugged at my sore arm.
With a playful smile, she flashed a peace sign at me, her mischievous grin lighting up her face before finally releasing my arm. "Ikaw kasi! Sino ba yan, huh?" She teased, her eyes sparkling with curiosity.
I sighed, knowing I was about to face her barrage of questions. "Kilala ko ba? Schoolmate natin? Close friend ko? Parehas ba kami ng club? Maganda ba? Matalino? Sexy? Part ng council? Classmate natin? Anong strand? Anong section? Ka-age ba natin?" She fired off.
"Basta! Secret!" Kaagad na sabi ko para manahimik na siya. Nahihilo ako sa dami ng mga tinatanong niya.
"Kilala ko ba?" She ask again.
I take a deep breath dahil sa inis, I know she won't stop unless sagutin ko ang tanong niya.
I slowly nodded, "Kilala mo."

BINABASA MO ANG
Shine Your Way (Bloom And Doom #1)
RomanceBloom And Doom Series #1 (After matapos ko itong book na to, irerevise ko kaagad siya because I know na may pagkajeje past chapters sa unahan :D Please bear with me...nagprapractice pa din kasi ako magsulat ng novel :))) ) ??.???? ???.? Victorian...
Chapter Thirty-Three
Magsimula sa umpisa