ေဆးရွိန္ေၾကာင့္အိပ္ေပ်ာ္ေနသူအား ေစာင့္ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ လႈပ္လႈပ္လႈပ္လႈပ္ျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ဒီသ
ထိုင္ရမွခ်က္ခ်င္း အနားသြားရပ္လိုက္မိ၏။
"ခင္ဗ်ား နိုးလာၿပီလား...ဘယ္လိုေနေသးလဲ
ေခါင္းမူးလား"
သက္တန႔္နိုးနိုးခ်င္း မျမင္ခ်င္တဲ့သူကိုျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္၍ အခန္းထဲေဝ့ၾကည့္မိလိုက္သည္။ မအိကေရာ...။
ဒါကိုသတိထားမိသြားတဲ့ ဒီသက
"မအိက လိုအပ္တာေတြသြားယူတာ ျပန္လာေနၿပီတဲ့ ေရာက္ေတာ့မယ္"
"...."
"ေနရတာဘယ္လိုေနေသးလဲ သက္သာလား"
"အင္း..."
"ကိုဈာန္းကို စားစရာသြား၀ယ္ခိုင္းထားတာ ၊
ဘာမွာခ်င္ေသးလဲ"
"ရတယ္"
အခုခ်ိန္ထိ ဒီသကိုမၾကည့္ပဲ မ်က္ႏွာလြဲထားသူေၾကာင့္ စိတ္ဆိုးေနတုန္းဆိုတာ အလိုအေလ်ာက္သိလိုက္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္
"မနက္ကကိစၥ... ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေသခ်ာမသိပဲ ကြၽန္ေတာ့္ထင္ျမင္ခ်က္နဲ႕ အထင္လြဲၿပီးေျပာဆိုမိသြားတဲ့အတြက္ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"...."
"ခင္ဗ်ား အဲ့ဒီအတြက္ စိတ္မထိခိုက္ပါနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာလိုက္တာေတြက စိတ္ထဲကမပါဘူး တကယ္ေျပာတာ"
"အင္း...."
သက္တန႔္က ေခါင္းေလးေစာင္းကာ မ်က္ႏွာကိုတစ္ဖက္လႊဲလ်က္သားႏွင့္ အင္းတစ္လုံးပဲ ျပန္ေျဖေလေတာ့
"စိတ္ဆိုးေနတုန္းလား...တကယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္လြန္သြားတာလည္း သိပါတယ္"
"ရတယ္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ မနက္က စိတ္ခံစားခ်က္ေတြေရာကုန္လို႔"
ေတာင္းပန္တာခ်င္းထပ္ေနေတာ့ သက္တန႔္လည္း မေနတတ္ေတာ့ေပ။ ပက္လက္အေနအထားအတိုင္း မ်က္ႏွာကို မ်က္ႏွာက်က္ကို ျပန္ေ႐ႊ႕ၾကည့္ရင္း ေျဖေပးလိုက္တာကို ဒီသက ဘယ္လိုထင္သြားလို႔လဲမသိ ထပ္ေတာင္းပန္လာျပန္သည္။
"ခင္ဗ်ားဒဏ္ရာကို ျပန္စြသလိုျဖစ္သြားရင္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ မနက္က ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာေတြကိုလည္း ေခါင္းထဲဘာမွမထည့္ထားနဲ႕ ခင္ဗ်ားက အဲ့လိုလူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး"
YOU ARE READING
?????????????????? (ongoing)
Fantasy??????????????????????????? ????????????? ?????????????? ?????????
