Mr.Bad Boy Meets Ms. Nerd. (EDITING)

CHAPTER 63

Operation..

"Oh anu? Ang tagal mo namang mag-ayos!" Sita ko kay Glen habang nakasandal sa bukana ng kwarto niya. Kanina pa kase ako nakatingin sa kanya at pinagmamasdan ang kung ano-anong pinaglalalagay niya sa kanyang muka.

Merong iba't-ibang cream ang nakikita ko sa sa kanyang dresser table. Meron pang iba't-ibang brand ng mga pabango na ako mismo ay hindi ko alam kung ano ang mga pangalan ng mga mamahaling pabango.

"Nagmamadali kaba? Kanina mo pa ako minamadali ah!?" Inis na tanung niya habang nagpapahid ng BB Cream ata iyon, sa kanyang muka. "Wala ka namang inaabangan doon diba? Unless, you want to see your ex again and cry again?"

Napairap ako at tumalikod. Naiinis parin ako sa tuwing naalala ko yung time kung saan nakita ko siyang may kasamang babae, mukang masaya na sila at bagay na bagay sila. Masaya na siguro siya ngayun, hindi niya na ako kailangan. Sabagay, dati na yong babaero, malamang sa style ng isang yun, makakahanap agad iyun.

Napabuntong hininga ako at pabagsak na umupo sa bed side ng kama ko. Dito nalang muna ako sa kwarto ko maghihintay habang hindi pa tapos mag-ayos ang bakla sa kabilang kwarto.

Paulit-ulit kong pilit iwinawaglit sa aking isipan ang nangyari nung nakaraam, ngunit sadyang pilit paring ibinabalik ng aking isipan ang aking nasilayan. Gusto ko muling maging manhid, tulad ng dati na walang paki-alam sa paligid. Walang paki-alam kung may masaktang iba, bukod lang sa mga taong malalapit sa akin at aking pamilya.

Gustong-gusto kong maging manhid! Hindi pa man tuluyang napapatid ang taling nag-uugnay sa amim ay mukang nahanap niya na ang kasiyahan ang babaeng ipinalit niya sa akin. Nung mga oras na nakita ko siya, ang saya-saya ko at gustong-gusto kong tumakbo papalapit sa kanya at yakapin ng napakahigpit. Pero ang sayang nararamdaman ko, ay biglang naging abo dahil sa apoy na namuo sa sistema ko.

Anim na taon ang lumipas, pero siya ang unang pumigtas ng pag-asa ko na pinanghahawakan sa muling pagbabalik ko sa Pilipinas.

Iyak ako ng iyak ng mga nagdaang araw, gusto ko siyang tanungin kung may pag-asa pa ba at kung talagang mahal niya ang babaeng yun, pero.. ayokong maging tanga at pilit gawing kaawa-awa ang aking sarili. Gusto ko man siyang tanungin ngunit pinanghihinaan ako ng loob, baka lalo lang akong masaktan kapag nalaman ko ang sagot sa lahat ng mga katanungan na nabubuo sa isipan ko.

Nagdududa na tuloy ako kung minahal niya ba talaga ako o kung minahal niya nga ba ako? Hindi ko na alam. Punong-puno ng katanungan ang isip ko, alam kong iisa lang ang makakasagot ng lahat ng mga katanungan ko, pero hindi ko alam kung anong magiging tungo niya sa akin matapos ang pag-iwan ko sa kanya.

Nangangati tuloy ang paa ko na puntahan sila Rose para tanungin kung may balita paba ang mga babaeng iyon kay Tyler. Sa tuwing naalala ko kung paano siya pumorma at kung ano-ano ang napakalaking pagbabago sa kanya ay hindi ko maiwasang humanga.

Napakalaki ng pinagbago ng lalaking mahal ko. Ang dating badboy look ay lalong nadagdagan pero naging matured ang itsura niya at parang laging seryoso sa buhay. Hindi namamansin ang mukang istrikto, siguradong manlalambot ang aking tuhod kapag nagtama ang aming mga mata. Nakaka-intimidate ang presensya niya lalo na at napakalalim niya kung tumingin. Parang hinahalukay ang kung ano mang sikretong pilit tinatago ng isang tao.

*TOKTOK!TOKTOK!*

Tumayo na ako mula sa pagkakaupo.

"Hoy! Lumabas kana diyan at maka—"

Bigla kong binuksan ang pinto ng kwarto ko, at gulat akong mapaatras nung muntik ng masubsob si Glen sa ginawa ko.

'Tss! Ano bang ginagawa ng isang to!'