??????????????????

ជីមីន ប្រកែកលែងរួច បានត្រឹមបើកឡានទៅតាមប៉ូសីលប្រាប់ ហើយទម្រាំតែគេបានចេញពីប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីសវិញ ត្រូវចំណាយពេលដល់ទៅកន្លះម៉ោង ព្រោះត្រូវអង្គុយស្តាំការព្រមានរបស់ពូៗទៀត។

ជុងហ្គុក និង អ៊ែលហ្វា ទើបតែបញ្ចប់សង្គ្រាមក្តៅគគុកប៉ុន្មាននាទីមុន ក្រោយមកពួកគេក៏ចុះមកផ្ទះបាយដើម្បីចម្អិនអាហារពេលព្រឹក។
«មានអ្វីឲ្យបងជួយធ្វើដែរទេ?»
«មិនបាច់ទេ អង្គុយឲ្យស្ងៀមៗ ចាំញ៊ាំទៅ»
«តែបងអាចជួយថើបឲ្យមានកម្លាំងចិត្តធ្វើម្ហូបនោះអី» ជុងហ្គុក ដើរទៅឱបរាងតូចពីក្រោយ ហើយពឹងចង្កាពីលើស្មាម្ខាងរបស់នាងយ៉ាងស្និត ឆ្លៀតឆ្មក់ថើបថ្ពាល់ប៉ោងៗមួយខ្សឺត នាំឲ្យម្ចាស់ថ្ពាល់លួចញញឹម ឈរហាន់បន្លែយ៉ាងមានក្តីសុខ។

«មានក្តីសុខសម្បើបណាស់ណ៎ ចឹងតើទើបបានជាមិនព្រមលើកទូរស័ព្ទ» សម្រែកសួរដោយកំហឹង បន្លឺឡើងពីមាត់ទ្វារផ្ទះបាយ ធ្វើឲ្យរាងតូចភ្ញាក់ព្រើត ហើយរហ័សបែរទៅរកប្រភពសម្លេង ទើបអ៊ែលហ្វា បើកគ្រាប់ភ្នែកធំដោយការភ្ញាក់ផ្អើល នូវវត្តមានរបស់បងប្រុស ផ្ទុយពី ជុងហ្គុក បែរជាញញឹម ពេលដឹងដល់មុខមាត់ម្ចាស់សម្លេង មិនតែប៉ុណ្ណោះ គេថែមទាំងស្រវាឱប អ៊ែលហ្វា រឹតណែនជាងមុន ធ្វើឫកពារទុក ជីមីន ជាខ្យល់អាកាស។
«លែងខ្ញុំសិនទៅ» នាងនិយាយប្រាប់គេខ្សឹបៗ ទាំងភ័យស្លេកមុខ ខណៈដៃតូចៗប្រឹងចាប់បេះដៃកំហូចរបស់គេចេញដោយអារម្មណ៍ស្លេស្លន់ ពេលក្រឡេកឃើញបងប្រុសកំពុងតែដើរសំដៅមករក។
«ខ្លាចគេធ្វើអី គ្រាន់តែឱបហ្នឹង? បើមិញពួកយើងធ្វើលើសហ្នឹងទៀត» មនុស្សចចេសប្រើភាសានេះឡើងមក ក្នុងបំណងឌឺដងដាក់ អ្នកដែលដើរចូលមក អោយក្តៅស្លឹកត្រចៀកចង់ឆេះ
«ឌឹប» ជីមីន ចូលទៅក្របួចកអាវ ជុងហ្គុក ហើយកញ្ឆក់គេអោយឃ្លាតចេញពី អ៊ែលហ្វា មុននឹងក្តាប់ដៃណែនតាន់ ដាល់ចំកណ្តាលថ្ពាមខាងឆ្វេងមួយទំហឹង បណ្តាលឲ្យជ្រាតឈាមក្រហមឆ្អៅចញតាមគែមមាត់ភ្លាមៗ
«កុំវាយគេអីបងប្រុស» អ៊ែលហ្វា ដែលបានឃើញសកម្មភាពទាន់ហន់ ស្ទុះចូលទៅសន្ធឹងដៃពាំងពីមុខរាងក្រាស់ ពេលក្រឡេកឃើញ ជីមីន ប្រុងស្ទុះទៅដាល់ថែមទៀត
«ហ្វា ទៅការពារអាមនុស្សពាលធ្វើស្អី?» ជីមីន គំហកសម្តីរឹង ក្រោមទឹកមុខមាំកាច ពេលដែលឃើញឫកពារប្អូនចេញមុខការពារមនុស្សសម្តីឈ្លើយ ទំនើងខុសរបៀប កែវភ្នែកកំណាចចោទសម្លក់ទៅរកអ្នកដែលកំពុងឈរញញឹមជូតឈាមចេញលើបបូមាត់ អោយគេអត់ក្តៅក្រហាយមិនបាន មិននឹងស្មានថាប្អូនខ្លួនឯង ទៅឆ្កួតងប់ងល់ជាមនុស្សប្រភេទនេះ ទាំងដែលទើបតែស្គាល់គ្នាប៉ុន្មានថ្ងៃសោះ។
«មានរឿងអីចង់បកស្រាយប្រាប់បងខ្លះទេ?» ជីមីន សួរដោយសម្លេងស្មើចុងស្មើដើម គេព្យាយាមធ្វើធម្មតា មិនអោយប្អូនដឹងចិត្ត ដោយហើយក៏លែងសម្លុតនាងដែរ កុំអោយថាគេគ្មានហេតុផលចេះតែខឹងច្រឡោត ឥឡូវនេះគេគ្រាន់តែឈរចាំស្តាប់ហេតុផលប៉ុន្មានម៉ាត់ចេញពីមាត់នាងប៉ុណ្ណោះ។
អ៊ែលហ្វា តាមសម្លឹងទឹកមុខបងប្រុស ទាំងកែវភ្នែករលីងរលោងចង់យំ រឹតតែធ្វើអោយ ជីមីន គ្រឺតខឹង គេចូលឈានជើងចូលបម្រុងទៅចាប់កដៃប្អូន ស្រីច្រម៉ក់ស្រាប់តែគេចប្រូចទៅ ឈរពួនអើតក្បាលលឹមៗនៅខាងខ្នង ជុងហ្គុក បើកដៃអោយកំលោះទាំងពីរឈរដំឡើងឫកខ្មើតខ្មាំងដាក់គ្នា។