??????????????????

គេនិយាយដោយញោចចុងមាត់ញញឹមលាក់គំនួច មិនចាំយូរ ទើបចាប់លើកស្រីតូចដាក់ពីលើស្មាភ្លាមៗ មុននិងក្រោកចេញពីសាឡុង សែងនាងទៅបន្ទប់នៅជាន់ខាងលើយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ រកតែនាងហារមាត់ប្រកែកមិនទាន់ ពេលកំពុងបោះជំហ៊ានឡើងតាមកាំជណ្តើរ អ៊ែលហ្វា ទធាក់ជើងខ្វៃៗ ដៃទាំងពីរក្តាប់គក់ខ្នងគេឌឹបៗ រាប់សិបដៃ ទម្រាំឡើងទៅដល់ ប្រហែលគេត្រូវធ្លាយក្អួតដោយសារនាងមិនខាន។
«ជុង...ដាក់អូនចុះ...ដាក់ចុះឥឡូវនេះ...» ស្រីមាត់កំពត សែ្រកចេចចាច សឹងបែកផ្ទះ រំអុកគេអោយដាក់ចុះ នាំឲ្យរំខានដល់ត្រចៀកអ្នកកំលោះ ទើបគេខាំធ្មេញគ្រឺតក្នាញ់ជាខ្លាំង ស្របពេលលាតបាតដៃទះគូទក្មេងកំហូច ឮសូរតែផាច់ ម្តងហើយម្តងទៀត
«ផាច់ៗ»
«អូនធ្វើបាបបងមុនទេក្មេងខូច» គេប្រាប់ម្តងហើយថាមិនឲ្យរួចខ្លួនទេ កុំមកតវ៉ា!

«អួយ៎ បែកបាក់ចង្កេះអូនហើយ» រាងតូចស្រែកថ្ងូររំអួយ ក្រោយពីត្រូវប្រុសទំនើងឫក ចាប់បោះនាងទៅលើពូកយ៉ាងដំណំ ក្រោយមក ដៃស្រឡូនតូចក៏លូកឈ្លីអង្អែលត្រគាកខ្លួនឯងដែលឈឺឆ្អឹក ព្រមខាំមាត់សម្លក់គេថ្មែ
«ស្រួលខ្លួនទេ?» ជុងហ្គុក សួរផ្គើនពេលនាងតម្លើងគ្រាប់ភ្នែកធំៗ ឃើញហើយចង់តែចាប់ខ្វេះអោយឆ្កែស៊ីបាត់
«ស្រួល!!!» ស្រីតូច ស្រែកខ្លាំងៗឡើងភ្លាត់សម្លេង ព្រមទាំងធ្វើមុខក្រញូវៗ សម្រូតខ្លួនចុះពីពូកទាំងខឹងងរខ្ទឺត ទើបរំពេចនោះ ជុងហ្គុក ក៏ស្ទុះទៅឈរពាំងមុខ ចាប់ច្រានស្មាតូចទាំងគូ ផ្តួលផ្ងាក្រោយ បណ្តាយឲ្យរាងកាយតូចល្អិត ដួលទៅលើពូកសារជាថ្មី តាមដោយមាឌក្រាស់មាំឡើងទ្រោបពីលើ ថែមទាំងចាប់ចង្កេះនាងសង្កត់ជាប់នឹងពូក មិនឲ្យរើបម្រះទៅណារួច
«ចូលចិត្តធ្វើខឹង ធ្វើងរងក់ ឲ្យបងទ្រាំមិនបាន» កែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងផ្ទៃមុខស្រស់ស្អាតរបស់នាងក្រមុំមិនបញ្ឆៀង តែនាងច្រម៉ក់ធ្វើជាបែរគេចមិនចង់មើល គេក៏ចាប់បង្វិលមកវិញទាំងក្នាញ់
«ចង់ឌឺបងដល់ណាទៀត?» មុននេះនៅជាន់ខាងក្រោម នាងធ្វើឫកឃ្មើតខ្មាំងដាក់គេសម្បើមណាស់ ស្រាប់តែគេចាប់ចូលបន្ទប់ បែរជាធ្វើចរិកមេមាន់ ឥឡូវនេះដល់លើពូកហើយ នាងចង់ឌឺដល់ណាទៀត?
«មកពីបងលេងឈឺធ្វើអី?»
«តែលើកនេះឈប់លេងឈឺៗហើយ លេងអាស្រួលវិញ» និយាយចប់ គេញញឹមយ៉ាងខិល ខណៈដែលដៃកំហូច ស៊កចូលក្នុងប្រឡោះអាវយឺតពណ៌ខ្មៅរបស់នាង លូករាវទៅខាងក្រោយខ្នង ទើបសន្សឹមៗទៅប្រឡេះទំពក់អាវក្នុងរួចចាប់គ្រវែងចោលស្ទុយទៅដល់គន្លាតណាក៏មិនដឹង ពេលនោះ ជុងហ្គុក ក៏បម្រុងចាប់សើយអាវមួយទៀតឡើងលើ តែត្រូវនាងចាប់កន្រ្តាក់ដៃគេចេញ ដោយសម្លក់ភ្នែកកាចៗគម្រាម៖
«គិតចង់ធ្វើអីហ្នឹង?»
«បងឃ្លាន»
«ឃ្លាន ក៏ចុះទៅញ៊ាំនៅខាងក្រោម»
«បងឃ្លានញ៊ាំអូន»
«ឈ្លើយ! ញ៊ាំពេលនេះមិនបានទេ ព្រោះបន្តិចទៀតបងប្រុសអូនមកដល់ហើយ»
«បងសុំណា៎...ណា៎...តែមួយភ្លែតក៏បាន ណា៎ៗ» ជុងហ្គុក ពោលរង៉ូវៗ រំអុកខ្លួនអង្វរនាងម្តងហើយម្តងទៀត គេធ្វើឫកពារដូចជាទ្រាំលែងបាន ផ្ទៃមុខគេឡើងក្រហមងាំង ដោយសារខំអត់ធ្មត់យកពេលមកនិយាយតវ៉ាជាមួយនាង ជាជាងធ្វើអ្វីដែលគេប៉ុនប៉ង
«អូនថាមិន គឺមិនហើយ»
«បងមិនធ្វើអីលើសពីថើបទេ» គេអស់សមត្ថភាពអង្វរហើយ មិនបានចាប់អុក បានត្រឹមថើបក៏ចិត្តដែរ!
«កុំមកចង់បោក» អ៊ែលហ្វា សង្កត់សម្តីម៉ាត់ៗទៅកាន់គេ ព្រោះខ្លាចគេធ្វើអ្វីអោយថ្លោះធ្លោយ ចំពេលដែល ជីមីន គេមកដល់ បើឧប្បមាថាគេមកទាន់ពេលកំពុងធ្វើអីៗ អញ្ចឹងមិនស៊យធំទៅហើយទេ? បែបនេះមិនបានទេ...ប៉ុន្តែ...
«ជុង កុំ...អ៊ុប» ពាក្យសម្តីហាមប្រាមរបស់នាងលែងមានប្រសិទ្ធភាព ពេលគេទម្លាក់បបូមាត់មានមន្តស្នេហ៍ មកបឺតជញ្ជក់ស្រូបយកសម្តីរបស់នាងចូលក្នុងពោះគ្មានសល់ ចំណែក.កដៃតូចៗទាំងពីរ ត្រូវគេចាប់សង្កត់ទុក ទើបគេចាប់ផ្តើមរុញអណ្តាតក្តៅគគុកចូលទៅគ្រលាស់ក្នុងមាត់ ជញ្ជប់ជីបៗ ប្រលែងលេងជាមួយអណ្តាតទន់ល្មើយរបស់នាង ពង្វក់អារម្មណ៍ស្រីច្រម៉កឲ្យវក់វីតាមចលនាកេវគ្រលៀសរបស់គេ ព្រមទាំងលើកម្រាមដៃស្រឡូនៗស៊កចូលសសៃសក់ខ្មៅរលើប ស្ទាបអង្អែលដោយអាម្មណ៍ភ្លើតភ្លើន។
ជុងហ្គុក អូសបបូមាត់សិចស៊ីសន្សឹមៗថើបផ្តិតសៀតផ្កាតិចៗ ដាស់អារម្មណ៍ស្រីតូចអោយបង្ហើរសំឡេងថ្ងួចថ្ងូរតិចៗ ទើបគេរហ័សចាប់លាត់សើយអាវនាងចេញ គ្រវែងចោលទៅគន្លាតជញ្ជាំង មុននឹងឱនត្របាក់ភ្នំទាំងគូដែលមានសាច់ទ្រលុកទ្រលន់ យ៉ាងត្រក្រហល់ គេសង្កត់ចុងច្រមុះថើបនិងញល់មាត់ជញ្ជក់យកៗមិនដកឃ្លា ធ្វើឲ្យ អ៊ែលហ្វា ដង្ហក់ដង្ហើមចង់ដាច់ខ្យល់ រាងកាយចាប់ផ្តើមឡើងកម្តៅស្រឺតៗ ខ្លាំងជាងអ្នកខាងលើទៅទៀត
«អ្ហាហ៎...»នាងបិទភ្នែក បង្ហើបសំឡេងថ្ងូរយ៉ាងស្រើបស្រាល ពេលដឹងដល់ចុងអណ្តាតក្តៅសើម កំពុងវាពីលើក្បាលពោះនាង សសៀៗចុះទៅពាក់កណ្តាលខ្លួន ជុងហ្គុក ព្រលែងដៃនាងចោល ហើយសម្រូតខ្លួនចុះមកជារឿយៗ មិនយូរប៉ុន្មាន ស្រាប់តែមានខោក្នុងពណ៌ផ្កាឈូកមួយ ហោះស្ទុះចេញពីក្នុងសំពត់ ដោយស្នាដៃប្រុសកំហូច រំពេចនោះ ជើងស្រឡូនស្អាតទាំងគូរ ក៏ត្រូវបានគេចាប់បញ្ឈរឡើង ទុកប្រឡោះកណ្តាលឲ្យគេជ្រៀតជ្រែកចូលភ្លាមៗ ទើបសន្សឹមៗ ឱនមុខទៅរកត្របកផ្កាក្រពុំស៊ីជំពូ ស៊កអណ្តាតចូលទៅប្រលែងជាមួយពន្លួចសាច់ ពន្ញាក់អាម្មណ៍ម្ចាស់វាឲ្យ ស្រៀវស្រើប ថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចមិនដាច់សូរ
«អាស...អ្ហាស៎...» ដងខ្លួនតូចស្វែល រមិតរមួល ពត់ពែន ខណៈដៃទាំងពីរច្របាច់ឈ្លីទ្រូងខ្លួនឯង ព្រោះកាន់តែស្រៀវស្រួល ខ្លាំងឡើងៗ ស្របពេលដែលចុងអណ្តាតដ៏ក្តៅគគុកដូចភ្លើង បន្តគ្រលាស់ក្នុងស្រទាប់ស្តើងជាចលនាញាប់ៗ និងកាន់តែញាប់ទៅៗ ពេលដែលមានលំអងផ្កាហូរធ្លាយចេញមក ទើបគេសម្រូតឡើងលើវិញ ហើយសម្លឹងមើលមុខអ្នកខ្លះដែលកំពុងមមើមមាយដល់ឋានណាក៏មិនដឹង មិនបង្អង់យូរ គេក៏លូកចាប់ចង្កេះតូច បង្វិលឲ្យគេងផ្គាប់មុខ បន្ទាប់ក៏លុតជង្គង់រូត ស្រតទម្លាក់ខោចុះត្រឹមភ្លៅ រួចចាប់ក្រសោបត្រគាកមូលក្លំឲ្យទយហុចមករក ទើបគេចាប់ក្តោបភាពមហិមាដែលរឹងកំព្រឹស ស៊កបញ្ចូលទៅក្នុងខ្លួននាងរហូតកប់ដល់គល់ អង្រួនចង្កេះគ្រលែងចេញចូលញាប់ស្អេក
«អ្ហ៎ាស...ជុងថ្នមៗ» អ៊ែលហ្វា ខាំមាត់ថ្ងូរ ពេលទទួលបានភាពស្រៀវស្រួល តែពេលខ្លះឈឺក្តៅសឹងតែទ្រាំលែងបានពេលគេអុកខ្លាំងពេក
«សឺត...អ្ហឹស៎...»ជុងហ្គុក ងើយ.កឡើងដោយភាពស្រណុកស្រួល ខណៈដែលដៃចាប់ច្របាច់សាច់ត្រគាកថ្នមៗ ស្របពេលរាងតូចច្រឡឹង ប្រឹងច្រត់ពូកទប់ទល់កម្លាំងសម្រុកបោកផ្ទប់ខ្លាំងៗ ដែលធ្វើឲ្យសាច់និងសាច់ប៉ះទង្គិចគ្នា លាន់សូរផ្លាប់ៗៗពេញបន្ទប់។

«ហ្វា បងទិញអាហារដែលឯងចូលចិត្ត មកផ្ញើឯងច្រើនណាស់» ជីមីន ដើរត្រុកៗចូលមកខាងក្នុងផ្ទះ ដោយក្នុងដៃមានយួរថង់អាហារដែលគេបានឆ្លៀតចូលទិញយកមកផ្ញើរប្អូន ព្រមទាំងបន្លឺហៅឈ្មោះប្អូនខ្លាំងៗទាំងដែលមិនទាន់ដល់ក្នុងផ្ទះស្រួលបួល ថែមទាំងមិនបានចាប់អារម្មណ៍ឃើញឡានរបស់ជុងហ្គុកឡើយ តែពេលបានមកដល់ក្នុងផ្ទះហើយស្រាប់តែមិនឃើញមនុស្ស ទើបគេដើរទៅរកមើលនៅផ្ទះបាយ ក្រែងលោ ខ្លាចនាងចាំយូរទើបចូលទៅឆុងមីញ៊ាំទ្រាប់ពោះអីចឹង! ប៉ុន្តែក្នុងផ្ទះបាយក៏មិនឃើញមនុស្ស ទៅរកនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវក៏មិនឃើញ ឃើញតែទូរទស្សន៍បើកចោលគ្មានអ្នកមើល! ហើយក៏យួរថង់អាហារដើរវីវក់ពេញហ្នឹង ទើបចុងក្រោយក៏បកមកអង្គុយនៅសាឡុងខាងក្រៅ ភ្លាមៗនោះស្លាប់តែមានសំឡេងមួយរសាត់ចូលក្នុងត្រចៀកគេល្វើយ...ល្វើយ... (អ្ហ៎ាស អ្ហឹស...ៗៗ)
ជីមីន ចងចិញ្ចើមជាប់ រួចក៏លាន់មាត់បន្ទោសទាំងក្តៅចិត្តចំពោះប្អូន៖
«ក្បាលខូច ទៅសម្ងំមើលរឿងជប៉ុនក្នុងបន្ទប់ម្នាក់ឯង! ហើយអាម៉េចក៏បើកសំឡេងលឺៗម្ល៉េះ?»