«ត្រឡប់ទៅកូរ៉េវិញជាមួយយើង!!» ជុងហ្គុកបញ្ជាក់ច្បាស់ៗនូវអ្វីដែលនាយចង់បាន នាយមិនត្រឹមតែធ្វើបែបនេះនាយនឹងធ្វើលើសពីនេះទៀតឲ្យតែនាយចង់ គេគ្មានផ្លូវរួចផុតពីក្រញ៉ាំរបស់នាយឡើយ។ ថេយ៉ុងលែងស្តី ជង្គង់គេទន់ទប់លំនឹងខ្លួនលែងបានដួសគ្រឹបដល់ដី ហេតុអីនាយធ្វើបែបនេះដាក់គេ? នាយមិនចង់ឲ្យគេរស់នៅដោយមានក្តីសុខខ្លះទេឬ? នាយជាសត្រូវកាលពីជាតិមុនរបស់គេឬទើបតាមសងកម្មគេគ្រប់កន្លែងបែបនេះ?
«បើមិនចង់យើងក៏មិនបង្ខំដែរព្រោះឯងមិនសំខាន់សម្រាប់យើងស្រាប់ហើយ!!»
«ចាំបន្ទិច ខ្ញុំនឹងទៅ!!» រាងតូចមិនចង់ស៊ូញសាញច្រើន គេបារម្ភពីកូនតែមួយមុខគត់ ណាមួយប្រទេសកូរ៉េជាប្រទេសកំណើតរបស់គេ ត្រឡប់ទៅវិញក៏មិនខុសទាស់អីដែរ ចំណែកថេហ្យុនទុកឲ្យសានជីមើលថែជំនួសគេមួយរយៈសិនចុះ។
«ខ្ញុំសុំទៅយករបស់សិន!!»
«ចូលឡាន!!» នាយក្រាស់មិនអនុញ្ញាត នាយបើកទ្វារឡានបញ្ជានាយតូចឲ្យចូល ថេយ៉ុងក៏មិនស្ទាក់ស្ទើររហ័សចូលទៅឱបកូនយ៉ាងណែន ។
#នៅតាមផ្លូវទៅព្រលានយន្តហោះ
«ថេជុងមិនស្រួលត្រង់ណាទេកូន?»
«អាប់ប៉ា ថេជុងខ្លាច!! ហ៊ឹកៗ...ថេជុងចង់ត្រឡប់ទៅវិញ ថេជុងចង់ឱបដេតឌី!!»
«ប៉ានៅទីនេះហើយ ទៅរកប៉ាឯណាទៀត!!» នាយទើសចិត្តយ៉ាងខ្លាំងខណៈនាយជាប៉ានៅនឹងមុខបែរជាយំរកអ្នកដទៃទៅវិញ។
«ឈប់យំទៅ ដេតឌីរវល់ហើយ យើងទៅលេងលោកយាយលោកតាណា ឬក៏កូនមិនចង់ជួបលោកយាយលោកតាទេ?»
«ថេជុងចង់ជួបលោកយាយលោកតា ហ៊ឹកៗ តែថេជុងមិនចង់នៅក្បែរគាត់ទេ!!ហ៊ឹកៗ...»
«ថេជុង!!» ជុងហ្គុកស្រែកគំហក ថេជុងកាន់តែខ្លាច នាងខ្លាចនាយឡើងញ័រខ្លួនហើយ រាងតូចមិនយល់សោះថានាយអាងខ្លួនជាប៉ាបានយ៉ាងម៉េចបើទង្វើចេញមកមិនសមជាប៉ាផងនោះ។
«ជុងហ្គុក លោកស្ងាត់មាត់បានទេ?»
«មកពីឯង ឯងបង្រៀនកូនឲ្យស្អប់យើងមែនទេ?» នាយក្រាស់មួរម៉ៅដែលកូនមិននិយាយរកហើយថែមទាំងមិនចង់ក្បែរថែមទៀត គំនិតស្មោគរោគក៏លោតចេញពេញខួរក្បាលនាយតែម្តង។
