« គឺ គឺវា ហ្ហើយ ធុញណាស់ខ្ញុំពិបាកនិយាយមិនដឹងត្រូវនិយាយរបៀបម៉េចហើយម៉ាក់របស់លោកថ្ងៃនេះកើតអីបានជាសុខៗចង់បបួលខ្ញុំទៅផ្ទះនោះមិនមែនមានល្បិចអ្វីចង់កម្ចាត់ខ្ញុំទេដឹង។ » ថេយ៉ុង
« អត់ទេព្រោះតែគាត់ចង់មើលមុខកូនប្រសារឲ្យបានច្បាស់ទើបអោយមកហៅបែបនេះ។ » ជុងហ្គុក
« ឡប់សតិ បានហើយប្រញាប់ទៅៗខ្ញុំមានការងារច្រើនទៀតត្រូវធ្វើ » ថេយ៉ុង
« បាទប្រពន្ធសម្លាញ់ » ជុងហ្គុក
« ឆ្កួតមិនខានទេអញ។ » ថេយ៉ុង
!! ពេលល្ងាច !!
« ជីមីន » យ៉ុនហ្គី..
« យ៉ុន » ជីមីន..
« អូនមើលនាគបងទិញអ្វីមកខ្លះ » យ៉ុនហ្គី... បានត្រឡប់មកពីទិញរបស់វិញយួរស្ទើរតែវាតខ្លួនទៅហើយ។មិនដឹងថាទិញរបស់អ្វីមកខ្លះទេ។
« យ៉ុន បងទិញអ្វីមកខ្លះហ្នឹងច្រើនម្ល៉េះ ? មើលចុះព្រះអើយបងចង់ទិញឲ្យអស់ពីផ្សារឬយ៉ាងម៉េចហ្នឹង លោកប្តី » ជីមីន សើចពេលដែលឃើញប្ដីរបស់គេប្រើឱ្យតែផ្សារម្ដងទិញរបស់ស្ទើរតែអស់ពីផ្សារមកទៅហើយ។ មិនដឹងជាស្អីខ្លះទេមានគ្រប់សព្វតែម្ដង។នេះនៅមន្ទីរពេទ្យមិនទាន់ទៅផ្ទះផង។ចុះទម្រាំត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញនោះនាយមិនប្រមូលមកពីផ្សារអស់ហើយទេហេស៎
« បងទិញមកឱ្យអូននោះអីវាសុទ្ធតែជារបស់ដែលអូនចូលចិត្តបងទិញយកមកទាំងអស់។ មើលចុះនេះសុទ្ធតែផ្លែឈើរបស់អូន។ចាំបងរៀបចំដាក់ចានយកឲ្យអូនញ៉ាំចាំទីនេះសិនហើយ។ » យ៉ុនហ្គី ថាហើយគេក៏យកផ្លែឈើទាំងអស់នោះទៅចិត្តរៀបដាក់ចានយកមកឱ្យប្រពន្ធរីឯរាងតូចវិញអង្គុយលើគ្រែមើលកាយវិការរបស់គេទេញញឹម។នាយជាមនុស្សដែលកក់ក**ៅខ្លាំងណាស់។ពេលដែលបាននៅជិតគេម្ដងៗទង្វើនិងការមើលថែរបស់គេរឹតតែធ្វើឱ្យខ្លួនលង់ស្រឡាញ់ប្ដីម្នាក់នេះកាន់តែខ្លាំងឡើងខ្លាំងឡើងដែលមិនអាចបាត់មុខម្ដងណានោះទេ។
« បាទ » ជីមីន ញញឹមតបវិញយ៉ាងគួរឲ្យស្រលាញ់
*ព្រឹកស្អែក...
?????:20 ??????????????????
Start from the beginning
