«ថេជុងកុំរត់កូនប្រយ័ត្នដួល!!»
«កូនមិនដួលទេអាប់ប៉ា...ប្រូស!!» និយាយមិនទាន់ផុតពីមាត់ផង នាងតូចក៏ជំពប់ជើងដួលប្រូសផ្កាប់មុខទៅលើស្មៅ នាយក្រាស់សើចកក្អឹកមិនខ្ចីទៅលើក ចំណែករាងតូចងាកសម្លក់ស្វាមីបន្ទិចទើបរត់មកលើកកូន...
«ថេជុងយ៉ាងម៉េចហើយកូន មានត្រូវរបួសត្រង់ណាទេ?» នាងតូចងើបអង្គុយទាំងម៉ីងមាំង ជួនជាក្រលេកទៅឃើញបងប្រុសនាងកំពុងសើច អារម្មណ៍ខឹងក្រោធក៏ផ្ទុះឡើងភ្លាម...
«បងប្រុសសើចអូនមែនទេ?»
«បងសើចកំប្រុកព្រៃឯនោះទេ ចាប់ចំណីមិនបានក៏ដួលផ្កាប់មុខខ្លួនឯង!!»
«ហ៊ឹកៗ...បងប្រុសសើចអូន បងប្រុសធ្វើបាបអូន ហ៊ឹកៗ...!!»
«បានហើយឈប់យំទៅ បងប្រុសមិនបានសើចកូនឯណា !!»
«មោះៗ កូនកំប្រុកតូច ចាំប៉ាវាយបងប្រុសឲ្យ!!» ដោយឃើញកូនយំមិនបាត់ ទើបនាយចូលមកលើកកូនពរព្រមទាំងលួងលោមមិនឲ្យយំតទៀត មើលចុះ គ្រប់គ្នាដែលមកបោះតង់ដែរសម្លឹងមើលមកមិនឈប់សោះ...។
«ហ៊ឹកៗ...»
«បងសុំទោស បងនាំប្អូនទៅចាប់មេអំបៅល្អដែរទេ?»
«
ឈប់ខឹងក៏បានដែរ តោះទៅ!!» ត្រូវរ៉ូវគ្នាហើយ ពួកគេក៏ដឹកដៃគ្នាទៅចាប់មេអំបៅនៅក្បែរនោះធ្វើព្រងើយ ចំណែកជុងហ្គុកនិងថេយ៉ុងសម្លឹងមុខគ្នារួចក៏សើចកក្អឹក ខំលួងសឹងស្លាប់មិនបាត់យំ បងប្រុសគេលួងបន្ទិចសោះក៏ត្រូវគ្នាវិញ ពិតជាលឿនបស់គេមែន....។
«ចរិកដូចអូនបេះបិទ!!»
«រអ៊ូអី?»
«បងនិយាយថា អូនគួរឲ្យស្រលាញ់!!»
«... » រាងតូចលែងតប សម្តីនាុធ្វើឲ្យថ្ពាល់ទាំងគូររបស់គេឡើងក្រហមដូចម្ទេសទុំ នាយដឹងថាគេអៀនទើបសរសៀរចូលមកឱបចង្កេះតូចពីក្រោយថ្នមៗ...
«ចង់ធ្វើអី ឆាប់ទៅតម្លើងតង់ទៅ!!»រាងតូវមិនផ្តល់ឱកាសឲ្យនាយ គេធ្វើជាដើរទៅកាន់តង់ដែលមិនទាន់បានតម្លើងព្រមទាំងប្រាប់ឲ្យនាយមកជួយ នាយក្រាស់ឈរស្ងៀមធ្វើមុខជូរ យូរបន្ទិចទើបនាយចូលទៅជួយ ចំណែកកូនៗក៏នៅដេញចាប់មេអំបៅក្បែរនោះឯង...។
«ឆាប់ទៅត្រង់នោះទៅ កុំមកចង្អៀតខ្ញុំ!!»
«តែបងចង់នៅត្រង់នេះ!!»
«អញ្ចឹងខ្ញុំទៅត្រង់នោះវិញ...»
«បងទៅដែរ...!!»
«លោកចង់យ៉ាងម៉េចឲ្យប្រាកដ?»ថេទ្រាំលែងបាន បើនាយតាមរញ៉េរញ៉ៃខ្លួមរកតែធ្វើអីមិនកើត តែប្រយោគដែលគេលឺធ្វើឲ្យគេចង់ខ្យល់ចាប់...
«បងចង់នៅក្បែរអូន!!»
«ហ៊ឺយ... បើលោកនៅតែបែបនេះ ថ្មើរណាទើបបាននៅទៅ!?»
«មានបងនៅទីនេះអូនកុំភ័យ!! កូនប្រុសឪមោនេះ..!!» នាយក្រាស់គក់ទ្រូងដឹបៗបង្ហាញធ្វើដូចនាយជាហេរ៉ូយ៉ាងអញ្ចឹង វិនាទីបន្ទាប់ក៏ស្រែកហៅកូនប្រុសដែលជាជំនួយការពិសេស អាល្អិតលឺហើយក៏រត់មកយ៉ាងលឿនដូចដឹងមុនថាដេតឌីត្រូវការអី...
«អូននិងថេជុងទៅអង្គុយម្ខាងទៅ ទុកឲ្យបងនិងថេហ្យុនជាអ្នកធ្វើ!!»
«ពិតមែនហេស៎?»
«បាទ...!!»នាយឆ្លើយយ៉ាងស្រទន់ រាងតូចញញឹមរួចក៏ដើរទៅអង្គុយម្ខាងជាមួយកូនស្រី មិនយូរ ប៉ាកូនក៏ចាត់ការតម្លើងតង់ភ្លាមៗ មិនដល់១០នាទីផង តង់ក៏តម្លើងរួចរាល់ ទំហំក៏ធំ គុណភាពក៏អេមអាចការពារភ្លៀងខ្យល់បានយ៉ាងល្អ..។
ថេយ៉ុងញញឹមពីចម្ងាយពេលឃើញស្វាមីនិងកូនប្រុសបណ្តើរគ្នាសំដៅមកកាន់ខ្លួន។
«អស់កម្លាំងណាស់ សុំគេងលើភ្លៅបន្ទិច!!» រាងតូចភ្ញាក់ព្រើតសុខៗនាយក៏ទម្លាក់ខ្លួនមកគេងលើភ្លៅស្រលូនរបស់ខ្លួនសំខាន់នៅមុខកូនៗថែមទៀតផង មិនចេះខ្មាស់កូនសោះ...។
«នែ មិនចេះខ្មាស់កូនទេហេស៎?»
«ខ្មាស់ធ្វើអី សុំថើបមួយមក..ខ្សឺត...!!»
«លោក..!!»ថេរហ័សក្តោបថ្ពាល់ត្រង់កន្លែងដែលស្វាមីថើប មិនយូរមិនឆាប់គេច្បាស់ជាត្រូវគាំងបេះដូងស្លាប់ព្រោះនាយមិនខាន...
«ថេជុងក៏ចង់ថើបអាប់ប៉ាដែរ!! ជុប...» រាងតូចសើចកក្អឹកពេលត្រូវកូនស្រីចាប់ថើប ចំណែកថេហ្យុនក៏ឈរនៅស្ងៀម ចិត្តចង់ថើបបន្ទិចអត់បន្ទិច តែគេមិនហ៊ាន មួយរយៈនេះគេដូចជាអៀនៗយ៉ាងម៉េចមិនដឹងទេ...
«ថេហ្យុនមិនចង់ថើបអាប់ប៉ាទេហេស៎?»អាល្អិតមិនតប គេឈរក្តាប់ដៃរវល់តែអៀនប្រៀន ឃើញកូនអៀនមិនហ៊ានថើបបែបនេះទើបរាងតូចឱនទៅថើបថ្ងាស់កូនមួយខ្សឺត បើចាំឲ្យកូនមកថើបខ្លួននោះប្រហែលគ្មានថ្ងៃទេ បើអៀនយ៉ាងនេះនោះ...។
«កូនស្រលាញ់អាប់ប៉ា!»អាល្អិតស្រវ៉ាហក់មកឱបអាប់ប៉ាវ័យក្មេងពោលពាក្យថាស្រលាញ់ពេញៗមាត់ ចំណែកជុងហ្គុកក៏ស្ទុះក្រោកអង្គុយធ្វើមុខស្ងួតច្រណែនភ្លាម...
«ចុះដេតឌី?»
«កូនក៏ស្រលាញ់ដេតឌីដែរ!!»នាយក្រាស់ញញឹមខ្ចឹប រាងតូចលួចសើចបន្ទិចដែលនាយប្រែជាបែបនេះ កាលពីមុនមុខមាំមិនឈប់ ឥឡូវប្រែជាចេះច្រណែន ចេះងរ សំខាន់ពូកែញ៉ោះថែមទៀតផង...គ្រប់គ្នាសើចសប្បាយ ប្រលែងលេងជាមួយកូនៗបានបន្ទិចទើបថេយ៉ុងក្រោកទៅរៀបចំធ្វើម្ហូបព្រោះថ្ងៃរសៀលហើយ ដោយទុកឲ្យលោកស្វាមីនៅលេងជាមួយកូនៗកុំឲ្យអផ្សុក...។
«ឈ្ងុយណាស់ សុំភ្លក់បន្ទិចមក!!>>ថេយ៉ុងកំពុងធ្វើម្ហូបសុខៗ ជុងហ្គុកក៏ដើរមកឱបគេពីខាងក្រោយ ដាក់មុខសង្ហារលើស្មាររបស់ប្រពន្ធពោលសរសើរថ្វីដៃគេមិនឈប់ថែមទាំងសុំភ្លក់ថែមទៀតផង រាងតូចញញឹមយកដៃច្បិចថ្ពាល់ស្វាមីលេងបន្ទិចទើបដួសសាច់មួយដុំឲ្យនាយភ្លក់់...
«យ៉ាងម៉េចដែរប្រើការបានទេ?» គេសួរទាំងទឹកមុខញញឹម រងចាំឲ្យនាយឆ្លើយ តែនាយមិនតបបែរជារត់ទៅណាមិនដឹង រាងតូចចាប់ផ្តើមភ័យស្មានថាម្ហូបញ៉ាំមិនបានទើបរហ័សភ្លក់មើលម្តង តែធម្មតា គ្មានអីប្រែប្រួលឡើយ ថ្វីដៃគេពីមុនយ៉ាងម៉េច ពេលនេះក៏នៅបែបនឹងដដែល។
រាងតូចរហ័សបិទហ្គាសបម្រុងតាមមើលនាយបន្ទិច តែក៏ឃើញស្វាមីត្រឡប់មកវិញជាមួយនឹងបាយមួយចាននៅក្នុងដៃ មិនត្រឹមតែនាយម្នាក់ នៅមានកូនទាំងពីរទៀត មិនដឹងថាទៅបានបាយមកពីណាទេបើគេមិនទាន់ដាំផង។
«ទៅបានបាយមកពីណា?»
«សុំអ្នកជិតខាង!!»
«មិនចេះខ្មាស់គេសោះ !!» ថេសើចបន្ទិចចំពោះកិរិយារបស់ស្វាមី ប្រហែលឃ្លានខ្លាំងហើយទើបដល់ថ្នាក់សុំបាយគេបែបនេះ។
មិនចាំយូរ រាងតូចក៏ដួសម្ហូបដាក់ឲ្យពួកគេញ៉ាំ ចំណែកគេក៏ចូលអាស្រ័យជាមួយផងដែរ ព្រោះបាយដែលសុំមកមិនមែនតិច សង្ស័យដួសឲ្យអស់ពីឆ្នាំងផងក៏មិនដឹង ...។
«ញ៉ាំបាយរួចបងនាំអូនទៅកន្លែងមួយ!!»
«ជាកន្លែងអី?»ថេសួរតែនាយមិនឆ្លើយ នាយបែរមើលមុខគ្នាជាមួយកូនៗ ស្នាមញញឹមក៏លេចឡើង រាងតូចឆ្ងល់តែនាយមិនប្រាប់ទើបសម្រេចចិត្តនៅស្ងៀមៗវិញ ប្រហែលនាយចង់ស៊ុបប្រាយគេហើយ....
ក្រោយពីញ៉ាំអាហាររួច ថេយ៉ុងត្រូវបាននាយនាំមកកន្លែងមួយដែលនៅមិនឆ្ងាយពីកន្លែងបោះតង់របស់ពួកគេ រាងតូចត្រូវបានកូនៗទាំងពីរកាន់ដៃម្នាក់ម្ខាង ចំណែកជុងហ្គុកនាយយកដៃបិទភ្នែកគេជិតឈឹង ព្រោះចង់ឲ្យគេភ្ញាក់ផ្អើល។
«មកដល់ហើយ!!»ថេបើកភ្នែកធំៗ អ្វីដែលនៅពីមុខគេគឺជាដើមឈើសម្រេចបំណងមួយដើមដែលគូស្នេហ៍គ្រប់រូបតែងតែសរសេរសំបុត្រហើយក៏យកមកចងភ្ជាប់នៅលើមែករបស់វា ។
គេនិយាយថា បំណងប្រាថ្នារបស់យើងនឹងបានសម្រេចប្រសិនបើយើងសរសេរយកមកចងភ្ជាប់នៅទីនេះ ហើយរាងតូចគឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលតែងតែប្រាថ្នាចង់ស្គាល់ដើមឈើមួយនេះណាស់ តែគេមិនដឹងឡើយថាវាស្ថិតនៅឯណា តាមពិតនៅជិតបង្កើយបែបនេះសោះ។
«ដើមឈើសម្រេចបំណង?»
«អូនមិនសប្បាយចិត្តទេហេស៎?»
«សប្បាយចិត្តណាស់ ម៉េចក៏លោកដឹងថាវានៅទីនេះ?»
«មុននេះមានអ៊ំស្រីចំណាស់ម្នាក់បានប្រាប់បង!! អូនមិនចង់ប៉ងប្រាថ្នាអីទេហេស៎?»
«ឆាប់ឡើង នៅចាំអីទៀត!!?» ថេត្រេកអរញញឹមពព្រាយទាញដៃនាយទៅកាន់តែជិតដើមឈើនោះ ។
ពេលនេះរាងតូចស្ថិតនៅក្រោមដើមឈើសម្រេចបំណងហើយ នៅពីលើជាមែករបស់វាដែលពោរពេញទៅដោយបន្ទះឈើតូចៗដែលគេបានសរសេរយកមកចងភ្ជាប់នៅទីនេះ គេក៏ចង់សរសេរមួយដែរ តែគេមិនបានត្រៀមរបស់មកសោះ ភ្លាម នោះជុងហ្គុកក៏ញញឹមដកបន្ទះឈើតូចមួយហុចមកឲ្យប្រពន្ធ នាយបានត្រៀមរួចជាស្រេចក្នុងការបំពេញបំណងភរិយាតូច។
«ឆាប់សរសេរបំណងប្រាថ្នារបស់អូនទៅ!!»
«លោកបានវាមកពីណា?» ថេងើបមុខសម្លឹងនាយដោយការងើយឆ្ងល់ មិនដឹងថានាយមានវាតាំងពីពេលណា សង្ស័យលួចទៅទិញពេលខ្លួនកំពុងធ្វើម្ហូបហើយ...
«បងទិញមុននេះ ឆាប់សរសេរទៅនឹងអាលចងព្យួរជាមួយគ្នា!!»
«អរគុណណាស់!!»
«ប្តូរពីពាក្យអរគុណមកជាអីផ្សេងបានទេ?»
«លោកចង់បានអី?»ថេសួរ នាយគិតបន្ទិចស្នាមញញឹមកំហូចក៏លេចចេញមក ...
«ឈប់ហៅបងថាលោក តែត្រូវហៅលោកប្តីវិញ!!»
«លោក!!»
«បើអញ្ចឹងបងយករបស់វិញ!!» នាយចង់យកបន្ទះឈើពីដៃគេវិញ រាងតូចរហ័សក្តាប់ជាប់មិនលែង ព្រមធ្វើតាមសម្តីនាយ...
«លោកប្តី...» ថេពោលតិចៗសឹងមិនលឺ ព្រោះគេអៀន នាយក្រាស់លឺហើយតែដោយសារចង់ញ៉ោះប្រពន្ធទើបធ្វើជាមិនលឺចង់ឲ្យគេនិយាយសារជាថ្មី...
«ថាម៉េច បងស្តាប់មិនលឺទេ!!»
«លោកប្តី!!» សារនេះរាងតូចស្រែកលឺៗរហូតធ្វើឲ្យគូស្នេហ៍នៅក្បែរនោះងាកមកមើលព្រមគ្នារួចក៏ញញឹម... គេប្រែជាអៀនយ៉ាងខ្លាំង គេមិនដឹងសោះឡើយថាមានអ្នកនៅក្បែរនេះ ខណៈពេលនេះគេសឹងតែជ្រែកដីលាក់ខ្លួនទេឲ្យសមនឹងភាពអាម៉ាស់មួយនេះ រីឯនាយក្រាស់វិញបានប្រពន្ធហៅលោកប្តីក៏ញញឹមស្រស់ វិនាទីបន្ទាប់ក៏ឱនមកថើបថ្ពាល់តូចមួយខ្សឺតរឹតតែធ្វើឲ្យគេខ្មាស់គុណនឹង២...
«ខ្សឺត...!!»
«ម៉េចក៏ថើបខ្ញុំទៀតហើយ?»
«ត្រូវនិយាយថាអូន!!»
«ខ្ញុំ....!!»
«បើនៅនិយាយខ្ញុំទៀតបងនឹងថើបឲ្យសឹកថ្ពាល់តែម្តង....!!» នាយមិនត្រឹមតែនិយាយនៅឱនមកជិតបម្រុងធ្វើពិតមែន ថេរហ័សក្តោបថ្ពាល់ទាំងសងខាងជិតនិយាយទាំងចុះចាញ់...
«អូនព្រមហើយ!!»
«ហ៊ឹសៗ...!!» នាយសើចហ៊ឹសៗសប្បាយចិត្ត ខុសប្លែកពីរាងតូចដែលអៀនឡើងមុខក្រហមព្រោះទើបតែត្រូវនាយញ៉ោះមុននេះ កាន់តែខ្មាស់បំផុតពេលគូស្នេហ៍ក្បែរនេះសម្លឹងមើលមកគេមិនឈប់ នៅខ្សឹបខ្សៀវគ្នាថែមទៀតមិនដឹងថានិយាយដើមគេអីខ្លះទេ គួរបន្ទោសគឺនាយ ដូចខ្វះពេលញ៉ោះណាស់អញ្ចឹង ...។
ក្រោយពីបង្ខំប្រពន្ធឲ្យហៅលោកប្តីបានសម្រេច នាយក៏ចាត់ចែងសរសេរប្រយោគខ្លីមួយនៅលើបន្ទះឈើព្រមទាំងយកទៅចងភ្ជាប់លើមែករបស់វា បន្ទាប់ក៏ចងឲ្យប្រពន្ធម្តង ចំណែកកូនៗពួកគេទាមទារចងខ្លួនឯង ទើបបណ្តោយតាមនឹងទៅ។
លុះយូរបន្ទិច រាងក្រាស់ក៏បបួលប្រពន្ធនិងកូនៗត្រឡប់ទៅកន្លែងបោះតង់វិញ ព្រោះល្ងាចណាស់ហើយ នៅយូរអាចវង្វេងបាន នៅទីនេះក៏ព្រៃក្រាស់ដែរ ម៉ោងទើប៤ ៥តែងងឹតដូចម៉ោង៧អញ្ចឹង។
@កន្លែងបោះតង់
«យប់ហើយអូនមិនបាច់ធ្វើម្ហូបទេចាំបងកម្មង់វិញ!!»
«គ្មានអ្នកណាដឹកម្ហូបមកកណ្តាលព្រៃអញ្ចឹងទេ ចាំអូនធ្វើក៏បានដែរ!!» រាងតូចគ្រវីក្បាលតិចៗសើចស្វាមីដែលកម្មង់អាហារមិនមើលកន្លែង នេះជើងភ្នំមិនមែនកណ្តាលក្រុងទេ ណាមួយកន្លែងនេះហាមប្រាមមិនឲ្យម៉ូតូឡានឆ្លងកាត់ឡើយព្រោះរំខានដល់អ្នកបោះតង់ផ្សេងទៀត...។
នាយនៅស្ងៀមមិនមាត់ សម្លឹងផែនខ្នងភរិយាដើរចេញទៅ ចំណែកកូនៗដោយលេងអស់កម្លាំងពេកក៏លក់ភ្លឹងក្នុងតង់តែម្តង ។
ថេយ៉ុងកំពុងធ្វើម្ហូបសុខៗស្រាប់តែលឺសម្លេងកក្រើកមេឃ អ្នកបោះតង់ក្បែរនោះក៏នាំគ្នាចេញមកមើលព្រោងព្រាតមិនយល់ថាកើតអីឲ្យប្រាកដ គេភ័យពេកទើបរហ័សចូលមកខាងក្នុងវិញ ចំណែកនាយក្រាស់ធ្វើឬកពារធម្មតា ខុសប្លែកពីគេដែលភ័យស្ទើរលួសព្រលឹង...។
«បងលឺសម្លេងអីទេ?»
«សម្លេងឧត្ថម្ភាគចក្ររបស់បងទេ!!»
«នេះកុំប្រាប់ថាបងឲ្យពួកគេដឹកអាហារមកទីនេះឲ្យសោះណា?» សួរចំចំណុច នាយមិនឆ្លើយតែញញឹមដាក់គេបានន័យថាពិតមែន ។
នាយក្រាស់ក្រោកឈរពត់ដៃជើងបន្ទិច ទើបបើកតង់ដើរមកខាងក្រៅរងចាំយកអាហារដែលកូនចៅរៀបចំមកឲ្យ ចំណែករាងតូចគ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងស្វាមីដែលតាមចិត្តខ្លួនឯងគ្មានចេះក្រែងចិត្តអ្នកណាបន្ទិច មិនដឹងថាបែបនេះយូរប៉ុណ្ណាទៀតនោះទេទើបអាចកែចរិកមួយនេះចេញបាន...។
«សុំទោសចៅហ្វាយ ពួកយើងមកយឺតបន្ទិចព្រោះរកកន្លែងចុះចតមិនឃើញ!!>>ហ្យុនជីនប្រគល់ប្រអប់អាហារធំមួយឲ្យទៅចៅហ្វាយព្រមទាំងរៀបរាប់មូលហេតុដែលធ្វើឲ្យនាយមកយឺត ព្រោះរកកន្លែងចុះចតមិនឃើញ ទីនេះគឺព្រៃ គ្មានដីទំនេរដែលអាចចុះចតបានឡើយ មុននេះនាយចតនៅឆ្ងាយពីនេះទម្រាំយកអាហារមកដល់ក៏ចំណាយពេលមិនតិចនាទីដែរ។
«បានហើយ ត្រឡប់ទៅវិញទៅ!!»ជុងហ្គុកទទួលអាហារពីចំណិតរួចក៏មិនភ្លេចដេញឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ ព្រោះមិនចង់ឲ្យរំខានក្តីសុខនាយ ឯហ្យុនជីនកាលបើត្រូវចៅហ្វាយដេញហើយក៏រហ័សចេញទៅភ្លាមមិនចាំយូរ...
«បាទចៅហ្វាយ!!»
«អូនទៅដាស់កូនទៅ ទុកឲ្យបងជាអ្នករៀបចំអាហារដាក់ចាន!!»នាយក្រាស់ងាកមកញញឹមដាក់ប្រពន្ធ ដែលឈរសម្លក់នាយមិនឈប់ គេនៅមិនទាន់បាត់ភ័យផង នៅញ័រដៃនៅឡើយទេ នេះកុំតែប្តីទេ បើជាអ្នកដទៃគេវាយស្លាប់ហើយ ...
«អីយ៉ា ចាំបងទៅដាស់ពួកគេក៏បាន អូនមកអង្គុយត្រង់នេះសិនទៅ!!» ដោយឃើញទឹកមុខប្រពន្ធមិនស្រួលនាយរហ័សមកក្រសោបស្មារតូចឲ្យមកអង្គុយតុអាហារវិញ គេក៏មិនប្រកែក ព្រមអង្គុយតាមនាយ ចំណែកនាយក៏ចូលទៅដាស់កូនៗ...
ថេយ៉ុងអង្គុយសម្លឹងម្ហូបលើតុដែលហ្យុនជីនយកមក សុទ្ធតែជាម្ហូបថ្លៃៗ មិនដឹងថាទៅកម្មង់ពីហាងណានោះទេ បានបន្ទិចជុងហ្គុកក៏បណ្តើរកូនទាំងពីរចេញមក ទឹកមុខកូនៗហាក់មិនទាន់អស់ងងុយ សម្លេងនាយនិយាយលេងជាមួយកូនប៉ប៉ោចតាំងពីតង់រហូតដល់តុអាហារ ។
ជុងហ្គុករហ័សដួសបាយឲ្យកូននិងប្រពន្ធម្នាក់មួយចានទើបដួសឲ្យខ្លួនឯងវិញម្តង ថេយ៉ុងញញឹមបន្ទិចទើបចាប់ផ្តើមញ៉ាំ ឯសម្លេងនិយាយគ្នាក៏ស្ងាត់ លឺតែសម្លេងខ្យល់បក់ប៉ះស្លឹកឈើ សម្លេងត្រីភ្លៀកនៅក្នុងទឹកបឹង សម្លេងចង្រិតក៏យំលឺៗ ធ្វើឲ្យបរិយាកាសមួយនេះកាន់តែស្រស់ស្រាយញ៉ាំបាយអស់ពីឆ្នាំងដោយមិនដឹងខ្លួន...។
@ក្នុងតង់
ក្រោយពីញ៉ាំអាហាររួចរាល់ រាងក្រាស់ក៏នាំកូនៗមកសម្រាកវិញ ចំណែករាងតូចនៅរៀបរបស់ខាងក្រៅ វិនាទីបន្ទាប់គេក៏ចូលមកតាមក្រោយ លុះចូលមកដល់ក៏ឃើញស្វាមីគេងសំកាំងខ្លួនញញឹមខ្ចឹបដាក់ខ្លួនពីចម្ងាយ រីឯកូនៗត្រូវនាយដេញឲ្យគេងម្ខាងសល់ចន្លោះធំល្មមសម្រាប់គេនិងនាយគេងឱបគ្នាតែពីរនាក់....
«ប្រពន្ធសម្លាញ់ឆាប់មកគេងត្រង់នេះមក!!»
«ម៉េចក៏បងឲ្យកូនគេងខាងអញ្ចឹង?» រាងតូចសួរទាំងហួសចិត្ត ជាក់ស្តែងប៉ាម៉ាក់ត្រូវគេងអមកូន តែនេះបែរជាកូនគេងអមប៉ាម៉ាក់ទៅវិញ ដូចជាមិនសម...
«បើកូនគេងកណ្តាលបងម៉េចនឹងអាចឱបប្រពន្ធបាន?»
«ឆាប់ទៅគេងត្រង់នោះទៅ ចេះគិតឃើញបែបនឹងទៅកើត!!»
«តែបងចង់គេងឱបអូនពិតមែន!!»
«ទៅឬមិនទៅ?»ថេសម្លុត នាយក៏ធ្វើមុខជូរព្រមគេងខាងតាមបញ្ជារបស់ភរិយា នាយក៏លើកដាក់កូនស្រីពៅឲ្យគេងកណ្តាលវិញ ចំណែកនាយក៏ធ្វើជាគេងបែរខ្នងដាក់ប្រពន្ធបង្ហាញរឹកពារងរងក់ តែរាងតូចមិនខ្វល់ គេបែរមកគេងធ្វើព្រងើយ មិនខ្ចីសួរ មិនខ្ចីលួងទុកឲ្យស្វាមីបាត់ងរដោយខ្លួនឯង... ដោយសារអស់កម្លាំងផង គ្រាន់តែក្បាលដល់ខ្នើយភ្លាម គេក៏គេងលក់ភ្លែត សំខាន់ខ្យល់ត្រជាក់ៗ ភ្លៀងរលឹមៗធ្វើឲ្យគេគេងលក់ស្រួលតែម្តង ...។
កណ្តាលយប់ ជុងហ្គុកប្រែទៅប្រែមក គេងក៏មិនលក់ មេឃភ្លៀងលាយឡំរន្ទះធ្វើឲ្យនាយភ័យលួសព្រលឹង ព្រោះនាយជាមនុស្សខ្លាចផ្គរបំផុតហើយៗងាកមើលប្រពន្ធបន្ទិចក៏ឃើញថាគេគេងលង់លក់យ៉ាងស្រួលខុសពីនាយដែលបញ្ឈរភ្នែករាប់ម៉ោងហើយគេងមិនលក់ដូចគេសោះ ...
ដោយទ្រាំលែងបាននាយក្រាស់ស្ទុះក្រោកអង្គុយភ្លាម នាយសម្លឹងមើលកូនៗបន្ទិច ទើបលើកកូនប្រុសច្បងចេញ ជំនួសវិញដោយខ្លួននាយ.. នាយទម្លាក់ខ្លួនគេងថ្នមៗខ្លាចភរិយាភ្ញាក់ វិនាទីបន្ទាប់ក៏សរសៀរដៃចូលមកឱបរាងកាយតូចជាប់បិទភ្នែកសម្ងំគេងយ៉ាងកក់ក្តៅ ចំណែករាងតូចស្មានថាជាកូនប្រុសទើបគេរហ័សឱបវិញយ៉ាងណែនធ្វើឲ្យនាយញញឹមខ្ចឹបលង់លក់ក្នុងសុបិន្តនារាត្រីនោះ....។
________________
Good night sweet dreams all love 🌃💜
បាត់អ្នកមតិសាច់រឿងអស់រលីង រឿងជិតចប់ហៃ អត់បានពិនិត្យមើលសារឡើងវិញទេ បើមានកន្លែងណាខុសអ្វីសូមអភ័យទោសផងណា☺️