???????????? || ????

အခန်း ( ၃၆ )

၁၁:၀၀နာရီထိုးသော် ဆုပေးပွဲဟာ ချောချောမောမောပင် ပြီးစီးသွားကာ ဧည့်သည်အားလုံးလဲ တစ်ယောက်တလဲ စင်မြင့်မှ ထွက်ခွာသွား​၏။ ကျန်းလျိုရှန်းက ဆတ်ခနဲ့ ထရပ်ကာ ပထမဆုံး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူ ပွဲခန်းမအပြင်သို့ သုန်မှုန်နေသော မျက်နှာဖြင့် ထွက်လာခဲ့ပြီး ရွှီယန့်ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်​၏ : " သူ့ကို တွေ့ပြီလား ​? "

" မတွေ့သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် သူပွဲနေရာမှာပဲ ရှိနေဦးမှာ သေချာတယ်။ သက်တော်စောင့်တွေက သူထွက်သွာူတာ မမြင်သေးဘူးတဲ့။ ငါ Backstageကိုသွားရှာကြည့်ပေမယ့် မတွေ့ဖြစ်နေတုန်းပဲ။ သူ အခု ပရိတ်သတ်ထိုင်တဲ့နေရာတွေများလား ? ငါ စောင့်ကြပ်ရေးခန်းကို သွားကြည့်မလို့ လုပ်ပေမယ့်.... " ရွှီယန်က အနည်းငယ် တုံ့ဆိုင်းနေဟန်။

" လုပ်ပေမယ့် ဘာလဲ ? "

" သွမ့်မိသားစုက အဲ့ဒီလူက အထဲမှာရှိနေတော့ ငါ့ကို ပေးမဝင်ဘူး " ရွှီယန် သတိတထားနှင့် ပြောလိုက်​၏။

သွမ့်မိသားစု​၏ ဒုတိယသား သွမ့်မင်ယန်နှင့် ကျန်းလျိုရှန်းဟာ အစောပိုင်းနှစ်တွေကတည်းက သဘောထားကွဲလွဲသည့် ဆက်ဆံ​ရေးမျိူးရှိသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မိသားစုနှစ်ခုလုံးက ငွေကြေးအင်အားရော အာဏာအရပါ ညီတူညီမျှဖြစ်ကြ​၏။ ဘယ်သူကမှ တစ်ဖက်လူကို ဆွဲမချနိုင်သည်ဖြစ်၍ သူတို့က သရေကွက်ဟု ပြောလို့ရ​၏။ ကျန်းလျိုရှန်း​၏ လက်ထောက်ဖြစ်တဲ့ ရွှီယန်ဟာလည်း ထုံးစံအလျောက် အကြိုဆိုမခံရတော့သည်ပေါ့။

" သူ့ကိုယ်သူ ဘာထင်နေလဲ ? ငါ သွားမယ် "

ကျန်းလျိုရှန်းက ဖုန်းချလိုက်ပြီး အထွေထွေစောင့်ကြပ်ရေးခန်းရှေ့က တတိယထပ်​၏ လှေကားတွေဆီ အမြန်ဆင်းသွားလိုက်သည်။ စောင့်ကြပ်ရေး ဝန်ထမ်းက သူ့ကို မှတ်မိနေ၍ မတားဝံ့။ သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ ဂုဏ်သရေရှိ လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ရုပ်ရှင်ဧကရာဇ်ကျန်းက တံခါးအား ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန်ဖွင့်လိုက်သည်ကိုသာ ကြည့်နေခဲ့ရတော့​၏။

အနောက်ဖက်ရှိဆိုဖာပေါ်မှာ ဝတ်စုံပြည့်နှင့် ထိုင်နေသော အမျိုးသားမှလွဲလျှင် အတွင်းရှိ လူအားလုံး အသံကျယ်ကြီးကြောင့် ထိတ်လန့်တုန်ယင်သွားကြသည်။