In between our secrets

{Blake}

Ik zucht diep terwijl ik mijn hoofd op het stuur leg. Ik kan dit April niet aandoen. Ze is zo onschuldig. Ze doet nog geen vlieg kwaad. Als ze een bitch zou zijn had ik haar allang mee naar bed genomen en haar mijn naam laten schreeuwen, maar ik kan het gewoon niet, niet bij haar. April beseft niet wat ze doet. Ze beseft niet hoe erg ze me kan opwinden. Ik moet haar uit mijn gedachten zetten, dus ik stuur een bericht naar Vera.

[14.15]
Kan ik zo langskomen? Ik heb je nodig.

[14.20]
Natuurlijk, tot zo x

Vera en ik hebben wel vaker contact. Ze is een beetje mijn vaste scharrel geworden. Als ik iemand nodig heb ga ik naar haar toe en af en toe komt zij ook naar mij. Bovendien kunnen we ook goed praten. Dus eigenlijk zijn we friends with benefits. Maar voor ik naar haar toega moet ik eerst nog wat afleveren.

Als ik bij de afgesproken plek aankom stapt Max al snel in mijn auto.

'Hey, heb je het bij je?' vraagt hij. Ik knik en haal het zakje met pillen tevoorschijn.

'Heb je het geld?' vraag ik op mijn beurt. Max knikt en haalt vier briefjes van 20 uit zijn zak.

'Wanneer heb je meer?' vraagt Max terwijl hij de pillen aanneemt. Ik haal mijn schouders op.

'Weet ik nog niet' zeg ik. 'Ik hoop snel. Maar de zaken gaan niet zo goed.' Max knikt begrijpend.

'Laat het me maar weten dan' zegt hij.

'Zal ik doen.' Max geeft me een hand en stapt dan uit de auto. Ik stop het geld in mijn portemonnee en rij dan door naar het appartement van Vera.

Ik parkeer snel de auto en loop het gebouw in. Plotseling besef ik me dat dit hetzelfde gebouw is als waar April woont. Ik doe de capuchon van mijn hoodie op en besluit de trap te nemen. De kans is zo veel kleiner dat ik April zie.

Wanneer ik voor Vera's deur sta klop ik aan en binnen een aantal seconden gaat de deur open.

'Heey, kom binnen' glimlacht ze en ze zet een stap opzij. 'Waarom ben je zo vermomd?'

'Ik probeer iemand te vermijden' mompel ik terwijl ik naar binnen stap en mijn capuchon weer afdoe.

'Spannend' grinnikt ze.

'Ik heb nu echt even geen zin om te praten' zeg ik en ik druk snel mijn lippen op de hare. Vera sluit de deur en beantwoordt mijn kus meteen. Onze zoen wordt steeds ruiger en al snel ligt er een spoor van kleding op de grond wat leidt naar Vera's slaapkamer.

Op bed ga ik boven haar hangen en pak haar borst vast. Wanneer Vera haar hand naar mijn boxer laat glijden voel ik niks.

'Nou, jij hebt er ook geen zin in' grapt ze. Ik kreun gefrustreerd en ga van haar af.

'Blake, wat is er aan de hand?' vraagt Vera. 'Praat tegen me.'

'Er is een meisje' mompel ik. 'En ze maakt me gewoon helemaal gek.'

'Je bent verliefd' grijnst Vera.

'Nee, dat ben ik niet' zeg ik kortaf. 'Ik wil haar gewoon neuken.' Vera lacht en trekt haar shirt weer aan.

'Je wilt haar niet gewoon neuken' zegt Vera. 'Je vindt haar leuk.'

'Ik doe niet aan dat verliefde stelletjes gedoe' zeg ik.

'Wel als je de juiste hebt gevonden' zegt ze simpel. 'Wil je later geen gezin, trouwen?'

'Trouwen?' lach ik schamper. 'Dan betaal je gewoon voor ellende. Nee bedankt.'

'Blake, je doet net alsof je niet verliefd kan worden' zegt Vera. 'Je bent niet van steen.'

'Wie zegt dat?' mompel ik. 'Ik heb gewoon geen zin in al dat gedoe. Ik wil vrijheid.'

'Vrijheid waarvoor?' vraagt Vera. 'Je krijgt hem nu al niet eens omhoog.' Ik werp haar een dodelijke blik toe.

'Het is gewoon omdat ze zo onschuldig is' mompel ik. 'Ze heeft nergens ervaring mee. Ik was haar eerste zoen, haar eerste handjob en waarschijnlijk ook haar eerste keer.'

'Waarom probeer je het niet gewoon?' vraagt Vera. Ik kijk haar vragend aan. 'Een relatie?'

'Ik ben geen relatiepersoon' zeg ik. 'Ik ben totaal niet romantisch en ik wil mezelf niet aan één persoon binden. Alleen al door die gedachte krijg ik het benauwd.'

'Je moet jezelf er gewoon voor open durven stellen' zegt Vera. 'Een relatie is echt niet zo erg.'

'En dan?' vraag ik. 'Dan ben ik verliefd en loopt ze van me weg. Wat dan?'

'Dat is het risico wat je neemt' zegt Vera schouderophalend. 'Liefde is niet makkelijk, dat heeft nog nooit iemand gezegd. Je moet er aardig wat voor over hebben, je moet er tijd insteken, aandacht aan besteden. Maar dat zou je niks uit moeten maken als je echt van die persoon houdt.' Ik zucht diep.

'Niemand zou ooit van mij kunnen houden' mompel ik. 'Niet als ze me echt kennen.'

'Dat is niet waar' zegt Vera meteen. 'Natuurlijk kan er iemand van je houden.'

'Ik moet gaan' zeg ik terwijl ik opsta. 'Ik moet nadenken.' Vera knikt begrijpend. Snel kleed ik mezelf aan een loop richting de deur.

'Bedankt' zeg ik nog snel voor ik de gang oploop. Met mijn ogen gericht op de vloer loop ik door de gang.

'Sorry' zeg ik als ik tegen iemand aanloop en ik kijk op. April staat voor me. Natuurlijk loop ik uitgerekend tegen haar aan.

'Blake, wat doe jij hier?' vraagt ze verbaasd. Ze heeft aardig wat tassen vast.

'Ik uh...' stamel ik. 'Ik was even bij een vriendin.'

'Een vriendin?' vraagt April met opgetrokken wenkbrauw. 'Of een scharrel?'

'Gewoon een vriendin' zeg ik snel. 'We hebben even gepraat.' April knikt.

'Wil je binnenkomen?' vraagt ze dan.

'Ik ging net naar huis' zeg ik. 'Ik moet nog wat dingen doen.'

'Oke, tot ooit dan.' Ik glimlach klein.

'Tot snel' zeg ik waarna ik wegloop.

Ik zucht diep als ik in de lift sta. Wat is er in godsnaam mis met me?