In between our secrets

{Blake}

Er zijn inmiddels drie weken verstreken. Drie weken zonder contact te hebben gehad met April. Het is moeilijk, maar ik moet nog even volhouden.

Momenteel loop ik het gebouw in waar haar appartement ook is. Ik ga echter niet naar haar toe, maar naar Vera. We hebben elkaar al een tijdje niet gezien, dus we hebben aardig wat bij te praten. Ze weet wat er momenteel tussen April en mij speelt. Op dit moment is zij de enige bij wie ik echt terecht kan. Mijn vrienden nemen het toch niet serieus.

Ik loop de gang in en zie Taylor in de deuropening van hun appartement staan.

'April, schiet eens op!' roept ze naar binnen. Ik bijt op mijn lip. Wanneer Taylor opkijkt ziet ze mij staan.

'Kom je voor April?' vraagt ze zacht, zodat April het niet hoort. Ik schud mijn hoofd.

'Vera' mompel ik. Taylor knikt.

'Ik moet nog wat pakken!' roept Taylor naar binnen. 'Dus blijf maar daar.' Ze knikt naar me en verdwijnt dan de kamer in. Snel loop ik door naar de goede deur en klop aan. Vrijwel meteen doet Vera open.

'Heey' begroet ze me. 'Kom binnen.' Snel loop ik naar binnen en Vera sluit de deur achter ons.

'Hoe gaat het nu met je?' vraagt ze terwijl we op de bank gaan zitten. Ik haal mijn schouders op.

'Al beter' zeg ik. 'Ik heb me aangemeld voor een nieuwe studie voor volgend jaar en met mijn moeder gaat het steeds beter.' Vera knikt begrijpend.

'Hoe gaat het eigenlijk met jou?' vraag ik dan.

'Wel goed' antwoordt Vera. 'Alleen de laatste tijd heb ik het moeilijk.'

'Waarmee?' vraag ik.

'Sinds jij April hebt hebben we natuurlijk niet meer...' Ze slaat haar ogen neer. 'Sindsdien sta ik gewoon droog.'

'Waarom zoek je dan niet gewoon iemand?' vraag ik.

'Heb ik geprobeerd' zucht ze. 'Maar niemand trok me aan.'

'We kunnen wel weer ouderwets friends with benefits zijn?' stel ik voor.

'Wil je dat?' vraagt Vera.

'Ja, waarom niet?' vraag ik. 'Ik sta ook al een tijdje droog.'

'En April dan?' vraagt ze.

'April en ik hebben momenteel niks' zeg ik. 'En ik heb tegen haar gezegd dat ze niet op me moet wachten. Misschien heeft ze al wel een ander.'

'Oke' zegt Vera. 'Dan kunnen we het wel doen.' Ik glimlach en zoen haar dan. Het is al een tijdje geleden dat we dit hebben gedaan, maar het voelt vertrouwd. Ik til haar op en neem haar mee naar de slaapkamer waar ik haar op bed gooi en we ons uitkleden.

{April}

'Dus je gaat Alex geen kans geven?' vraagt Taylor.

'Ik denk het niet' mompel ik. 'Ik wacht nog steeds op Blake. En ik wil Alex geen valse hoop geven.'

'Maar Blake laat niks van zich horen' zegt Taylor. 'En Alex lijkt me een lieve jongen.'

'Ik weet het' verzucht ik. 'Maar ik kan het gewoon niet. Ik denk te veel aan Blake.'

'App hem anders' zegt Taylor. 'Vraag hoe hij erover denkt.'

'Wie?' vraag ik. 'Blake?' Taylor knikt en schuift mijn telefoon naar me toe. Ik heb hem al drie weken niks gestuurd. Is het niet raar? Ik besluit om mezelf over mijn twijfels heen te zetten en stuur een berichtje naar hem.

[13.10]
Heey, ik vroeg me af hoe het nu met je gaat. Ik mis je en ik vroeg me af of je nog een toekomst in ons ziet. Ik wacht in ieder geval op je. Maar als je het niet meer met mij ziet zitten moet je het ook zeggen. Ik hou nog steeds van je x

Ik leg mijn telefoon weer op tafel en zucht.

'Ik weet niet eens wat ik moet doen als hij niks meer wilt' geef ik toe.

'Dan moet je verdergaan met je leven' zegt Taylor. 'Je kan geen jaren op hem blijven wachten.' Ik knik en neem nog een slok van mijn drinken.

Na een aantal uur gewinkeld te hebben komen we aan bij ons appartementencomplex. Blake loopt net naar buiten. Hij schrikt op als hij mij ziet staan.

'Ik laat jullie wel even alleen' zegt Taylor waarna ze met alle tassen naar binnen vertrekt.

'Heey' begroet ik Blake.

'Hey.' Zijn bruine haren zitten warrig door elkaar en zijn wangen hebben een lichte blos. Een naar gevoel bekruipt me.

'Ik heb je een berichtje gestuurd' zeg ik hem.

'Oh, ik heb niet echt op mijn telefoon gekeken vandaag' zegt Blake. 'Ik was... bezig.'

'Ja, dat zie ik' mompel ik. 'Vergeet ook maar wat ik heb gestuurd.' Ik wil langs hem heen lopen maar Blake houdt me tegen.

'April, wacht' zegt hij.

'Wat?' vraag ik terwijl ik de tranen voel opkomen. 'Ik wil niet wachten op iemand die meteen met een ander in bed ligt. Ik heb in die drie weken niemand met ook maar één vinger aangeraakt! Maar blijkbaar had dat helemaal prima geweest.'

'Ik ben niet meteen met een ander het bed in gedoken, als je dat soms dacht' zegt Blake. 'Tot vandaag heb ik aan geen één meisje aandacht geschonken. Maar Vera had me nodig, en ik had ook iemand nodig. Dus dan zijn we er voor elkaar. We hebben toch geen relatie meer? Wat maakt het dan uit wat ik doe? Al neuk ik de hele stad. Het gaat je verder niks aan.' Hij kijkt me met een boze blik aan.

'We hebben inderdaad geen relatie' zeg ik. 'Maar als je ook maar íets van respect voor me zou hebben had je dit niet gedaan.'

'Van mij mag jij ook iemand anders neuken, hoor' zegt Blake dan.

'Maar dat doe ik niet!' sis ik. 'En weet je waarom niet? Omdat ik wel respect voor je heb en omdat ik van je hou. Ik dacht dat we hieruit zouden komen, maar nu zie ik in hoe je echt bent. Je hebt gewoon totaal geen respect voor welk meisje dan ook. Ik hoop dat Vera je elke avond wilt doen, want ik ga niet meer de persoon zijn die op je zal wachten. Ik ben er klaar mee.' Met die woorden trek ik me los uit zijn greep en loop naar binnen.