In between our secrets

{April}

Blake knijpt stevig in mijn hand als we voor het huis van mijn ouders staan. Hij is erg nerveus. Ik begrijp het ook wel. Mijn ouders zijn niet de makkelijkste, althans, mijn vader niet. Hij is erg traditioneel. Mijn moeder wilt gewoon het beste voor me. En zolang ik gelukkig ben is zij dat ook.

Wanneer ik op de bel druk schraapt Blake zijn keel en laat mijn hand los waarna hij hem aan zijn broek afveegt.

'Je kan nog wegrennen' grap ik. Blake slikt en schudt zijn hoofd. Binnen een aantal seconden gaat de deur open en staat mijn moeder in de deuropening.

'Hey, April!' zegt ze vrolijk waarna ze me in een knuffel trekt. Vervolgens richt ze zich op Blake.

'Ik ben Susan' stelt ze zichzelf aan hem voor terwijl ze zijn hand schudt.

'Blake' stelt Blake zichzelf voor.

'Je bent wel anders dan ik had gedacht' zegt mijn moeder dan tegen hem. Blake slaat zijn ogen neer. 'Maar je bent wel een knappe jongen.'

'Mam' zucht ik.

'Kom binnen' zegt ze dan terwijl ze een stap opzij zet. Blake en ik lopen de gang in en trekken onze jassen uit. Blake heeft een blouse aan die al zijn tattoos bedekt. Van mij had dat niet gehoeven, maar Blake wilt graag een goede indruk maken.

We lopen verder naar de woonkamer waar mijn vader staat.

'Hey, April' begroet hij me. 'Dus dat is Blake?' Hij kijkt naar de jongen naast me. Ik knik.

'Ik ben William' zegt mijn vader tegen Blake terwijl hij zijn hand schudt.

'Willen jullie iets drinken?' vraagt mijn moeder dan. Blake en ik knikken beide voor we op de bank gaan zitten.

'Dus' begint mijn moeder als ze ons drinken voor ons heeft gezet. 'Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?'

'Op een feestje' antwoord ik.

'Sinds wanneer ga je naar feestjes?' vraagt mijn vader. Ik haal mijn schouders op.

'Mag dat niet dan?' vraag ik.

'Zolang je je maar gedraagt' zegt hij. 'Ik wil niet dat je gaat coma zuipen.'

'Pap, ik ben volwassen' zucht ik. 'Ik ben oud en wijs genoeg om dat te bedenken.'

'Maar Blake, wat studeer je?' vraagt mijn moeder dan.

'Momenteel studeer ik niks' antwoordt Blake. 'Ik deed een studie, maar daar ben ik mee gestopt. Dus nu ben ik even aan het rondkijken naar wat ik volgend jaar ga doen.' Mijn moeder knikt.

'Keuzes maken is altijd lastig' zegt ze. 'Gelukkig heeft April wel in één keer de goede studie gekozen, maar niet iedereen heeft dat natuurlijk.' Blake knikt instemmend.

'Drink je?' vraagt mijn vader dan aan Blake waarop Blake knikt. 'En rook je?'

'Af en toe, ja' geeft Blake toe.

'En drugs?'

'Wel eens gedaan' mompelt Blake.

'Dan snap ik wel dat je je studie niet volhield' mompelt mijn vader.

'Pap!' sis ik. 'Niet doen.'

'Wat?' vraagt mijn vader. 'Het is toch zo? Ik denk niet dat zijn ouders zo trots op hem zijn.' Nadat mijn vader die woorden heeft uitgesproken staat Blake op.

'Sorry' verontschuldigt hij zich waarna hij de kamer uitloopt. Even later valt de voordeur dicht.

'Dat had je niet moeten doen' zeg ik tegen mijn vader.