In between our secrets

{April}

De volgende ochtend word ik al vroeg wakker. Blake slaapt nog steeds. Zijn armen zijn stevig om mijn lichaam verwikkeld. Ik glimlach even en druk een zachte kus op zijn wang waarna ik mijn telefoon pak. Het is net zeven uur geweest. Morgen moet ik weer naar school, waar ik totaal geen zin in heb. Vanaf mijn appartement is het ruim een half uur reizen. Dat scheelt aardig wat vergeleken de tien minuten bij Taylor. Ik moet vandaag sowieso naar huis aangezien daar al mijn boeken liggen. Dan zullen Blake en ik niet samen slapen.

Ik leg mijn telefoon weer weg en kruip dichter tegen Blake aan.

'Hoe laat is het?' mompelt hij.

'Zeven uur' antwoord ik. Hij zucht en laat zijn hand over mijn rug glijden.

'Ik ga om negen uur sporten met Luuk' zegt Blake. 'Dus over een uurtje moet ik opstaan.' Ik knik en duw mijn lippen tegen zijn borstkas aan.

'April' verzucht Blake. Ik grinnik en kijk op waarna ik mijn hand door zijn haren laat glijden.

'Ik hou zóveel van je' vertel ik hem. Blake glimlacht breed en laat zijn lippen even de mijne raken.

'Ik ook van jou' zegt hij dan. 'Je bent echt geweldig.' Ik glimlach klein en sla mijn ogen neer. Ik ben niet geweldig. Ik ben vreemdgegaan en heb hem verlaten. Dat was stom van me.

'April, wat is er?' vraagt Blake.

'Niks' lieg ik en ik schenk hem een glimlach. Blake verstrengelt onze vingers.

'Ga je mee douchen?' vraagt hij.

'Nee, ik maak wel ontbijt' zeg ik.

'Ook goed.' Blake drukt een snelle kus op mijn voorhoofd waarna hij uit bed stapt en naar de badkamer loopt. Ik stap ook uit bed en trek mijn ondergoed aan samen met Blakes shirt. Vervolgens loop ik de slaapkamer uit en loop naar de keuken waar ik wat brood in de broodrooster doe en een eitje bak.

Net wanneer Blake de slaapkamer weer uitkomt is het eten klaar.

'Hier.' Ik schuif het bord eten naar hem toe. Hij glimlacht dankbaar en begint aan zijn eten.

'Weetje' begint Blake. 'Je bent echt veranderd sinds ik je heb ontmoet.' Ik kijk hem vragend aan.

'Hoezo?'

'Toen ik je net leerde kennen was je verlegen en onzeker' vertelt Blake. 'Je had nergens ervaring mee. Weetje nog toen op de bank-'

'Ja, dat weet ik nog' lach ik. Dat was mijn eerste ervaring met iets van seks. Blake lacht ook en neemt nog een hap van zijn eten.

'Maar jij bent ook veranderd' zeg ik dan. 'Vroeger was je zo'n player en kijk je nu. In een vaste relatie.'

'Dat is waar' zegt Blake. 'Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat we een relatie zouden krijgen, maar ik ben er blij mee.'

'Ik ook' zeg ik glimlachend. Snel eet ik mijn ontbijt op.

'Ik moet vandaag terug naar mijn appartement' zeg ik. 'Morgen heb ik school.'

'Oh...' Blake slaat zijn ogen neer. Ik sta op en ga op zijn schoot zitten.

'Ik wil ook liever blijven' zeg ik hem. 'Maar dat gaat nou eenmaal niet. Mijn boeken liggen daar.'

'April, ik vertrouw die flat niet' zegt Blake. 'Het voelt niet goed daar.'

'Hoezo niet?' vraag ik. 'Het is niet de mooiste flat, maar meer geld heb ik niet.'

'April, ben je 's avonds wel eens nageroepen of achtervolgd daar?'

'Ja, maar dat gebeurt overal wel' mompel ik. 'Dat heb je als je een meisje bent.'

'Denk alsjeblieft na over mijn voorstel' smeekt Blake. 'Ik wil niet dat je verkracht wordt daar.'

'Ik zal erover nadenken' beloof ik hem.

'Wat houdt je tegen?' vraagt Blake. 'Behalve onze break.' Ik zucht.

'Het gaat dan allemaal zo snel' zeg ik. 'Daar ben ik bang voor.'

'Maar April, denk alsjeblieft ook aan je eigen veiligheid. De types die in zulke flats wonen zijn niet te vertrouwen. Ik wil niet dat je daar alleen zit.'

'Het komt wel goed' zeg ik hem.

'April, alsjeblieft denk er goed over na' smeekt Blake. 'Ik wil je niet kwijtraken aan een of andere debiel die zijn handen niet thuis kan houden.' Ik knik en geef hem een kus.

'Ik beloof je dat ik er goed over nadenk.' Blake knikt en legt zijn hoofd tegen het mijne aan.

Misschien moet ik ook gewoon de volgende stap zetten. Misschien moet ik al mijn twijfels aan de kant schuiven en er gewoon voor gaan. Ik zie mijn toekomst samen met Blake. En ik wil niets liever dan bij hem zijn. Maar samenwonen maakt het opeens allemaal zo officieel. Dan gaan we echt de volgende fase van onze relatie in. En ergens ben ik bang dat het niet goed gaat aflopen. Ik wil hem niet kwijtraken.