In between our secrets

{Blake}

'Waarom vertellen ze niks?' zucht ik gefrustreerd.

'Blake, kom even zitten.' April klopt naast zich. 'Het heeft geen zin als je gaat lopen ijsberen door de hal. Ik schud mijn hoofd en haal mijn hand door mijn haar. April staat op en pakt mijn hand vast.

'Je moet rustig worden' zegt ze terwijl ze haar bekertje water in mijn handen duwt. 'Straks word jij nog opgenomen.'

'Hoe moet ik rustig worden?' zeg ik. 'Mijn vader gaat verdomme vreemd, met Vera! En mijn moeder...' April slaat haar armen om me heen. Het stelt me enigszins gerust.

'Ik weet het' mompelt ze. 'Maar drink in ieder geval iets. Straks droog je nog uit.' Ik knik en neem een slokje water.

Plotseling gaat de deur open en komt er een arts naar buiten.

'En?' vraag ik meteen.

'Is je vader er niet?' vraagt de arts waarop ik mijn hoofd schud. Hij zucht.

'Je moeder is wakker geworden' vertelt hij dan. Ik voel een glimlach op mijn gezicht ontstaan. 'Maar ze is nog niet aanspreekbaar en we weten nog niet zeker of ze er iets aan over heeft gehouden. Daar komen we later pas achter.' Ik knik begrijpend.

'Mag ik bij haar?' vraag ik. Hij knikt.

'Maar wel rustig aan doen' zegt hij voordat ik de kamer inloop. April loopt achter me aan. Ik zie mijn moeder in bed liggen, met haar ogen geopend. Glimlachend ga ik op de stoel zitten die naast het bed staat. Ze glimlacht klein naar me.

'Hey, mam' begroet ik haar. 'Ik ben zo blij dat je weer wakker bent.'

Plotseling gaat de deur open en komt mijn vader binnen. Meteen sta ik op.

'Wat doe je hier?' vraag ik hem.

'Mijn vrouw opzoeken' zegt hij. Ik lach schamper.

'Het interesseerde je ook niet toen ze in coma lag, waarom nu wel?' Mijn vader zucht.

'Ik heb elke dag bij haar gezeten' zegt hij.

'Ja, om vervolgens Vera te neuken' sis ik. April pakt mijn hand vast.

'Kom' zegt ze. 'Laten we gaan.' Ik knik en werp nog een snelle blik op mijn moeder voor we de kamer verlaten.

'Ik haat hem' mompel ik terwijl we richting de lift lopen. 'En wat denkt Vera wel niet? Ik dacht dat ik haar kon vertrouwen.'

'Mijn vader heeft seks gehad met hetzelfde meisje als met wie ik...' Ik krijg de rest van mijn zin niet eens uit mijn mond. Ik kan het niet. Ik voel een misselijk gevoel opkomen. Mijn handen beginnen opnieuw te trillen.

'Ik weet niet zo goed wat ik nu moet zeggen' mompelt April. 'Ik kan niet zeggen dat het wel goed komt. Dat kunnen alleen je ouders bepalen.'

Wanneer we buiten het ziekenhuis staan lopen we richting mijn auto.

'Ik rij wel' zegt April. Ik knik en ga in de bijrijdersstoel zitten. April kruipt achter het stuur. De hele rit kijk ik uit het raam. Ik heb nu geen behoefte om te praten. Ik kan het nog steeds niet helemaal geloven. Mijn vader en Vera... Ik dacht dat ze verliefd was op mij. Is mijn vader dan alleen voor de lust? Van mijn vader snap ik het al helemaal niet. Hij heeft mij gehaat omdat ik mijn moeders leven had verpest. Hij hield zoveel van haar, maar nu blijkbaar niet meer. Ik walg van hem. Ik hoop dat hij beseft wat hij heeft gedaan. Ik hoop gewoon dat mijn moeder uiteindelijk gelukkig wordt. Ze verdient zoveel beter dan hem. 

Thuis aangekomen laat ik mezelf meteen op de bank vallen. April loopt naar de keuken en komt even later terug met twee glazen drinken. Ik glimlach dankbaar als ze een glas aan mij overhandigt. 

'Blake' begint ze. 'Als je wilt praten ben ik er voor je.' Ik knik en glimlach klein waarna ik een slok van mijn drinken neem. Plotseling gaat mijn telefoon en krijg ik een bericht van Vera binnen. Ik zucht diep terwijl ik besluit of ik hem zal lezen of niet.

'Ga je hem niet openen?' vraagt April. 

'Ik heb geen zin om met haar te praten' mompel ik. 

'Maar je kan wel kijken wat ze te zeggen heeft, toch?' zegt ze. Ik knik.

'Dat kan wel, ja' zeg ik waarna ik het bericht open.

[17.45]

Het spijt me echt. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik weet dat ik fout zit en dat ik het nooit had mogen doen. Ik zat gewoon met mezelf in de knoop en ik wist niet meer wat ik wilde. Ik heb het verpest, en ik vraag je ook niet om me te vergeven. Ik wil gewoon dat je weet dat we het hebben afgekapt en dat we er beiden spijt van hebben x

Ik gooi mijn telefoon neer op tafel en zucht diep. Ik ga er niet op reageren. Daar heb ik echt geen zin in. 

'Ik ga even wat anders aantrekken' zegt April waarna ze opstaat en de slaapkamer inloopt. Ik vraag me af hoe het nu met mijn moeder gaat. Ik ga morgen wel weer even bij haar langs. 

Ik sta op van de bank en loop ook de slaapkamer in. April heeft alleen nog maar haar ondergoed aan terwijl ze in haar kledingkast zoekt naar iets om aan te trekken. Ik voel mijn verlangen opkomen en in een snelle pas loop ik naar haar toe waarna ik haar middel pak en haar tegen de muur aanduw terwijl ik mijn lippen tegen de hare druk. Ze beantwoordt mijn kus meteen en laat haar handen door mijn haren glijden. Ik schuif mijn handen onder haar kont en til haar dan op. April slaat haar benen om mijn middel en laat mijn lippen even gaan. Ze hijgt zachtjes uit om op adem te komen. 

'Ik heb je nodig nu' mompel ik. April knikt en laat haar lippen weer de mijne raken waarna we ons compleet in elkaar verliezen. Ik wil nergens meer aan denken. Ik wil gewoon met April zijn, en alleen nog maar aan haar hoeven denken.

(Volgens mij heb ik al super lang niks meer geupload. I'm sorry. Maar toen ik terugkwam van vakantie heb ik dus een macbook gekocht, en toen was ik vooral de sims 4 aan het spelen, oeps. Volgende week begint mijn school weer, dus dan zal ik waarschijnlijk iets minder vaak uploaden. Maar ik doe mijn best x)