In between our secrets

14

'We zijn zo verschillend' fluister ik. 'We kunnen dit niet laten werken.'

'Hoezo niet?' vraagt Blake. 'Jij moet af en toe de touwtjes loslaten en ik kan af en toe wel wat planning gebruiken. Ik zie er geen probleem in.' Ik schud lachend mijn hoofd en kijk hem aan.

'We komen er wel uit, oke?' zegt hij. Ik knik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan.

'Wil je eigenlijk iets eten?' vraag ik dan.

'Ik dacht niet dat je het nog zou vragen' lacht Blake. Ik grinnik en sla het dekbed van ons af. Snel raap ik mijn kleding van de grond en trek alles aan.

'Zonder kleding mocht ook hoor' mompelt Blake. Ik rol met mijn ogen en loop mijn kamer uit. Vrij snel komt ook Blake de kamer uit met zijn boxer aan.

'Wat wil je eten?' vraag ik hem terwijl ik naar de keuken loop.

'Verras me' zegt Blake. Ik knik en besluit om eieren te bakken, hoe creatief. Blake neemt ondertussen plaats op een stoel en bekijkt zijn telefoon. Mijn blik wordt getrokken naar zijn wond. Het verband is een beetje rood van het bloed. Dat moet zo vervangen worden.

Als Blake grinnikt kijk ik op van de pan.

'Wat is er zo grappig?' vraag ik.

'Sommige meiden' mompelt hij. 'Ik vraag me af en toe af of ze wel hersencellen hebben.'

'Hoezo?'

'Ik krijg af en toe foto's en filmpjes...'

'Oh...' Ik weet meteen waar hij het over heeft.

'Heb jij dat eigenlijk ooit gedaan?' vraagt Blake dan.

'Wat?' vraag ik. 'Een naaktfoto gestuurd?' Hij knikt. Meteen schud ik mijn hoofd.

'Meiden die dat doen zijn dom' zeg ik. 'Waarom zou je riskeren om overal op internet te staan? Stel je toekomstige werkgever ziet dat. Dan kan je toch maar mooi uit gaan leggen waarom je dat hebt gedaan.'

'Dus je zou nooit een naaktfoto sturen?' vraagt Blake. 'Ook niet als je een lange relatie hebt?'

'Nee' antwoord ik. 'Bovendien is er nooit zekerheid dat die relatie ook standhoud. Stel hij denkt als het uit is: "laat ik die foto's op internet gooien", dan ben ik dus mooi de lul. Ik ga niet mijn carrière op het spel zetten voor iemand die te lui is om langs te komen.'

'Duidelijk' lacht Blake. 'Ik begrijp je wel. Maar soms kan je even niet snel naar elkaar toe. Dan moet je toch wat?'

'Ja, wachten tot je elkaar weer ziet' zeg ik waarna ik de gebakken eieren op de boterhammen leg. Ik pak de borden en loop naar de eettafel waar ik ze neerzet. Vervolgens neem ik ook plaats.

'Wat nou als je elkaar maanden niet meer ziet?' vraagt Blake. 'Zou je dan nog steeds niks sturen?' Ik schud mijn hoofd.

'Hij doet het maar met de gedachte aan mij' zeg ik. Blake grinnikt en neemt een hap van zijn boterham.

'Ik hou wel van meisjes die een sterke mening hebben' zegt hij dan. 'Wel jammer dat ik dus nooit een leuke foto van je zal ontvangen.'

'Je krijgt genoeg van zulke foto's van andere meisjes' kaats ik terug.

'Ja, maar die zijn jou niet.' Ik schud lachend mijn hoofd en begin met eten.

'Je wond moet nog even verschoond worden' zeg ik als we ons eten ophebben. Blake knikt.

'Ga op de bank zitten, dan pak ik even verband' zeg ik terwijl ik opsta en de badkamer inloop.

Wanneer ik terugkom zit Blake braaf op de bank. Ik ga naast hem zitten en haal het verband van zijn wond af. Ook het gaasje haal ik weg.

'Ik denk dat ik het nog even moet schoonmaken' zeg ik. 'Anders gaat het ontsteken.' Blake knikt. Ik maak een doekje nat met wat water en maak dan voorzichtig de wond schoon.

'Ik snap echt niet waarom Thijs dit heeft gedaan' mompel ik. Blake haalt zijn schouders op.

'Hij kan niet vechten zonder zijn mes' zegt hij. Ik grinnik en leg een nieuw gaasje over de wond heen waarna ik het verband erover heen leg en die vastplak met wat tape.

'Je moet wel alles blijven vervangen' zeg ik. 'Anders komt er viezigheid in je wond.'

'Ja, dokter' zegt Blake. Hij trekt me op zijn schoot en drukt een tedere kus op mijn lippen wat me laat glimlachen.

'Dus, wat gaan we vandaag doen?' vraagt Blake.

'Niks' verzucht ik. 'Ik heb geen zin om me fatsoenlijk aan te kleden.'

'Dan kijken we wel gewoon Netflix of zo' zegt Blake.