My Boss, My Boyfriend [PART 1]

Beneden staat Stefan al op me te wachten. Samen lopen we naar het kleine koffietentje dat een aantal meter bij ons bedrijf vandaan zit terwijl we kletsen over waar ik vandaan kom. Ik bestel een ijsfrappé en Stefan neemt een espresso.

"Dus je kiest voor een koude koffie," merkt hij op, "Is het omdat je zo hot bent?" Ik begin te blozen en schud lachend, maar afkeurend mijn hoofd. Zo'n slechte grap.

Als we eenmaal samen zitten, vertel ik hem een beetje over het gezin waar ik uitkom en hoe mijn leven eruit ziet. We kwamen niet echt toe aan het werk dat ik nog af moest maken omdat ons gesprek gewoon veel te gezellig was.

Hij vertelt me ook het één en ander over zichzelf. Hij tekent als hobby en houdt enorm veel van zijn twee hondjes genaamd Lola en Wessel.

Het duurt niet lang voordat we op het onderwerp 'Nathan Koster' komen. En ergens vind ik dit veel interessanter dan het leven van Stefan. Nathan heeft altijd al mijn interesse getrokken zonder dat ik dit bewust wou. Zijn groene ogen, donkerblonde haar en altijd mysterieuze blik...

Die jongeman doet iets met mij. Ik ben benieuwd naar de jongeman achter de zakenman.

Stefan vertelt dat Nathan dit bedrijf al drie jaar draaiende houdt. Hij heeft het helemaal zelf opgericht en heeft er al zijn tijd in gestoken waardoor het een succesvol bedrijf is geworden. Steef vertelt ook dat Nathan hem drie jaar geleden benaderde en hem vroeg om voor hem te komen werken. "Ik heb eerst heel lang erover getwijfeld, omdat het bedrijf net nieuw was en nog niet veel omzet maakte. Ik was bang om daardoor geld mis te lopen en mijn huis niet meer te kunnen betalen, maar Nathan's ideeën waren echt goed en daarom heb ik toch maar 'ja' gezegd."

Ik begrijp hem volledig, het moet vast een enge beslissing geweest zijn. Ik heb natuurlijk niet dezelfde beslissing moeten nemen als Stefan, maar ook ik heb ontslag genomen zonder de zekerheid dat ik een nieuwe baan zou vinden, ondanks de onzekerheid of ik mijn vaste lasten wel kon betalen. Ik kan ergens dus begrijpen waarom die keuze zo lastig voor hem zou moeten zijn geweest.

"Nathan is een hardwerkende man, maar je moet niet met hem spotten." Zegt Stefan terwijl hij een slok van zijn drinken neemt. "Hoe bedoel je?"

"Daar kom je nog wel achter," zegt hij met ene kleine glimlach, "zorg gewoon dat je hem niet in de weg loopt."

Ik vind de opmerking erg vreemd, want zo ken ik Nathan niet. Eigenlijk ken ik hem helemaal niet, maar ik had wel een bepaalde verwachting van hem.

Ik heb altijd al het gevoel gehad dat hij heel erg veel verbergt. Hij zegt nooit te veel, bemoeit zich liever niet met anderen, maar kan voor je op komen als hij dat wilt.

Er dwalen zoveel gedachtes nu door mijn hoofd, moet ik naar hem vragen? Misschien kan Stefan mij meer over hem vertellen...

"Zal ik je naar huis brengen? Het is al bijna negen uur." Merkt Stefan dan op.

Ik knik en drink de laatste slok van mijn drinken op. "Ja, is goed."

Tijdens de rit naar huis hebben we het niet meer over Nathan. Het lijkt wel alsof hij niet wilt dat we het over hem hebben, alsof er iets is dat hij niet mag en kan vertellen.

"Zie ik je morgen weer op werk?" Vraagt hij lachend als hij met me mee naar mijn voordeur loopt. "Ja, dank je voor je hulp." Zeg ik hem dankbaar terwijl ik mijn voordeur open. "Ja graag gedaan, ik vond het gezellig."

Hij leunt voorzichtig mijn kant op, volgens mij gaat hij me zoenen. Ik weet het wel zeker. Uit paniek omdat ik niet weet wat ik moet doen laat ik expres mijn huissleutel op de grond vallen en ontwijk zo de zoen. "Ik ben zo onhandig", zeg ik lachend terwijl ik een stap door mijn voordeur zet, "bedankt voor de lift, tot morgen."

Snel sluit ik de deur achter me. Dat was op het nippertje.