My Boss, My Boyfriend [PART 1]

Toen ik Nathan die woorden hoorde stotteren, verslikte ik me in mijn pannenkoek. Ik laat de pannenkoek zelfs op de vloer vallen. Ik draai me langzaam naar hem om, met mijn mind wijd open door de schrik...

"Ga je nog wat zeggen?" Vraagt hij terwijl hij zichzelf achter zijn oor krabt.

"Ben je serieus?," vraag ik hem nog altijd geschrokken, "want als dit een grapje is, dan is het niet grappig."

Hij schudt zijn hoofd en zegt, nadat ik al voor meerdere seconden in ongeloof naar hem kijk, dat hij het nooit had moeten vragen.

"Jawel," zeg ik hem om hem te laten blijken dat ik nog geen antwoord heb gegeven, "het is gewoon veel om over na te denken. Ik zou graag bij je wonen, Nate. Ik had deze vraag gewoon niet verwacht. Je zei namelijk dat onze relatie niet verder kon dan wat we hadden."

"Ik had ook nooit bedacht dat ik dit ooit nog zou willen, maar-"

"Je doet dit toch niet vanwege mij, he?," onderbreek ik hem, "ik zou niet willen dar je iets doet wat je niet wilt."

"Nee dat is het niet, ik wil dit echt." Zegt hij me. Ik kan zien dat hij zich ongemakkelijk voelt... en nerveus? Hij vertelt de waarheid? Hij wilt echt dat we samen gaan wonen.

Mijn hart slaat een slag over en zonder erover na te denken, sla ik knikkend mijn armen om zijn middel heen.

"Dus dit is een 'ja'?" Vraagt hij me nog. Knikkend zeg ik het antwoord dat hij wilt horen. Ik voel hem lachen en hij trekt me nog iets dichter tegen zich aan.

Nathan brengt mijn lippen naar die van hem en zoent me gepassioneerd. Dit kan ik straks elke dag doen.

"Dus dit gaat echt gebeuren?" Vraag ik hem lichtelijk angstig, maar vooral erg blij. Hij pakt een sleuteltje van het aanrecht af en legt hem lachend in mijn hand. Hij knikt en zegt dat hij nu aan mij vast zit.

"Ik zit eerder aan jou vast." Zeg ik als ik hem speels in zijn zij prik. Hij krimpt in één en zet uiteindelijk een stap naar achter. "Er is helemaal niets mis met mij hoor." Zegt hij me nog.

"Oké, meneer Moodswings." Zeg ik hem lachend. Meteen moet ook hij lachen. Wow, dus dit gaat echt gebeuren? Elke nacht samen slapen en de volgende ochtend weer samen wakker worden. Dat is geweldig en ik kan nie-

Liam.
Shit.

"We moeten het wel aan Liam vertellen." Zeg ik Nate. Hij knikt, maar begint dan duidelijk te twijfelen. Als ik hem vraag wat er is, zegt hij dat we het nog niet kunnen vertellen.

"Hoezo niet?"

"Oké, laat het me je uitleggen voordat je gek wordt," begint hij waardoor ik eigenlijk meteen al een lichte paniek door mijn lichaam voel, "Toen Dante gister in mijn kantoor kwam, zei hij dat Sawyer aankomende week langs gaat komen."

Zo veel vragen spoken door mijn hoofd. Wat?

"Wie is Sawyer?" Vraag ik hem terwijl ik op het aanrecht ga zitten.

"Hij is één van Dante's hulpjes en laten we zeggen dat hij geen goed persoon is. Hij neemt mijn bedrijf ook mee in zijn slechte praktijken en ik wil dat Liam alles wat hij doet in de gaten blijft houden. Wanneer we dan worden ontdekt door de politie, kan hij me verdedigen in de rechtbank."

"Wat?," vraag ik hem geschokt, "dat klinkt niet goed. Wat heb jij daarmee te maken?"

Al mijn blijheid is binnen enkele seconden verdwenen. Ik was doodsbang om erachter te komen wat Nathan van plan was. Wou ik het wel weten?

"De politie houdt Dante's bedrijf in de gaten, omdat hij een verdachte is. En omdat ze mijn bedrijf niet snel zullen doorzoeken op vreemde pakketjes." Beantwoordt hij mijn vraag. Ik wil het bijna niet weten, maar ik vraag hem om wat voor pakketjes het gaat. "Ik denk dat het beter is als je dat niet weet, Mila," zegt hij me zuchtend, "voor je eigen veiligheid."

"Oké," zeg ik hem twijfelend, "is er echt geen manier om niets meer met die klootzak te maken te hebben?"

Zuchtend schudt hij zijn hoofd en zegt waar ik al bang voor was: "Dat zou voor mij eindigen in de gevangenis of de dood," zegt hij terwijl hij de teleurgestelde reactie van mijn gezicht afleest, "het spijt me dat ik hierover begin. Ik wou het moment niet verpesten."

Er valt een lange stilte en hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Plots begint hij te mompelen dat hij alles verpest, waaronder dit moment.

"Je hebt niets verpest," stel ik hem gerust, "ik ben gewoon verdrietig dat je hierin verzuild bent geraakt."

"Ja ik ook," zegt hij als hij tussen mijn benen in gaat staan, "zonder die klootzak zou ik veel meer geld hebben. Elke maand krijgt hij een bedrag, maar dat is wel het minste van mijn zorgen... Hoe dan ook... Ik vind het vervelend om nu weg te moeten, maar ik heb nog een hoop werk te doen."

Ik lach en zeg hem dat hij dan maar snel moet gaan en of ik mag douchen.

"Dit is ook jouw appartement nu, baby. Je kan gebruiken wat je wilt."