My Boss, My Boyfriend [PART 1]

Ik draag een zwart jurkje met een diep decolleté en een lange zilveren ketting. Ik ontmoet Lauren, Max en mijn date voor de club. "Hey, mijn naam is Louis."

"Mila."

We gaan met zijn allen naar binnen en nemen plaats aan de bar. Voor een rijde praat ik met Louis en ik vind het een erg interessante jongeman, maar ik voel geen klik tussen ons. Ik heb alleen nog maar een klik met Nathan gevoeld.

We gaan met zijn allen de dansvloer op en Louis complimenteert me door te zeggen dat ik een goede danser ben. "Dank je wel, ik gooi mijn armen eigenlijk gewoon in de lucht en dat is het."

We hadden het erg naar ons zin, maar toen zag ik hem naar binnen lopen. Het was onmogelijk om hem niet te zien. He takes my breath away.

Ik probeerde de hele tijd om mijn focus bij Louis te houden, maar het was onmogelijk. Mijn ogen schoten steeds naar de bar, waar hij nu staat.

Zijn perfecte gevormde gezicht. Zijn haar, dik en licht golvend. Zijn lippen. So damn perfect. Ik wil hem gewoon zoenen, maar ik kan het niet.

"He, gaat het?" Vraagt Louis die blijkbaar door heeft dat ik me niet meer goed voel. Wat nu?

"Jawel, ik ben gewoon een beetje moe." Lieg ik.

"Hoe durf je met mijn meisje te dansen?!" Roept een stem die ik al in maanden niet meer gehoord heb. Joeri, mijn ex, geeft Louis een hard zet naar achteren en laat me schrikken.

Louis biedt meteen zijn excuses aan aan Joeri en zegt dat hij dacht dat ik single was, daarna loopt hij boos bij mij vandaan. Ik durf niet te zeggen dat Joeri en ik geen koppel zijn, puur omdat ik zo geschrokken ben van zijn plotselinge aanwezigheid. "Eindelijk heb ik je weer voor mijzelf, zullen we verder gaan waar we gebleven waren?" Zegt hij als hij zich bij mij opdringt.

Als hij dichterbij komt, kan ik de alcoholgeur uit zijn mond ruiken. Hij is dronken. En hij is geen lieverdje als hij dronken is.

"Joeri, doe me alsjeblieft geen pijn." Zeg ik hem als ik een stapje naar achter zet. Hij grijnst en zegt dat dat iets is waar ik me het minste zorgen om moet maken.

Ik kijk in zijn ogen en ze zijn donker, bijna zwart. Ik heb deze blik in zijn ogen al vaker gezien en het maakt me doodsbang. Joeri was vroeger nooit de liefste, maar we waren nog jong. En ik was naïef.

Ik wil terug naar Lauren lopen, maar hij pakt mijn pols vast. Hij knijpt hard en ik zeg hem dan ook dat hij me pijn doet. Er schieten tranen in mijn ogen, maar ik wil niet dat hij mij ziet huilen. "Je kan niet weer bij mij weggaan, Mila."

"Nee, ik wou alleen even naar het toilet. Ik kom weer terug bij je, ik beloof het."

"Natuurlijk kom je bij me terug," zegt hij streng terwijl hij nog wat harder knijpt, "er is toch niemand anders die jou wilt."

Dat was het. Ik begon te huilen. Zijn woorden deden me nog meer pijn dan zijn hand op mijn pols. Hij heeft gelijk.

"Stop met huilen Mila, we gaan naar buiten." Zegt hij terwijl hij me richting de nooduitgang duwt. "Joeri, laten we hier blijven." Probeer ik nog, maar hij is te sterk. De deur komt steeds dichterbij en ik weet dat als we met zijn tweeën zijn, ik verloren ben. Hij is te sterk.

Plots wordt Joeri bij zijn shirt gegrepen waardoor hij mij pols los laat. "What the fuck man?" Roept hij boos. Nathan staat woedend met zijn hand in Joeri's nek en schreeuwt dat Joeri naar buiten moet gaan.

Dan, zonder ook maar enige twijfel, sleurt Nathan hem naar buiten.

Fuck.