My Boss, My Boyfriend [PART 1]

"Het is niet aan mij om dat te vertellen, zo'n klootzak ben ik niet. Ondanks dat ik het wel zou moeten zeggen omdat je me dit hebt aangedaan," zegt hij tot Nathan's grote opluchting, "Ik heb ook over je gevecht met Sawyer gehoord. Daar kwam ik over praten totdat ik... Je bent een idioot, want nu is het contract nietig verklaard."

"Hij bedreigde Mila, ik moest iets doen."

"Hij wist hoe hij je moest breken," verduidelijkt Liam, "Ik ga er vandoor. Ik stop."

"Waar stop je mee?" Vraagt Nate alert. "Ik stop met dit bedrijf. Ik wil er niets meer mee te maken hebben."

"Dat kan je niet menen?" Vraagt Nathan in lichtelijke paniek. Liam knikt en zegt dat hij er klaar mee is om het steeds voor Nathan op te moeten nemen en al die duistere zaakjes. "Vind maar ene andere advocaat," zegt hij hem, "ik ga mijn bevoegdheid niet meer voor jou riskeren."

"Maar geen enkele advocaat wil me helpen."

"Had dat maar bedacht voordat je met mijn zusje naar bed ging."

Ook ik smeek hem om niet weg te gaan en zeg hem dat Nathan hem nodig heeft, maar hij geeft niet toe. Sterker nog... Hij pakt een papier uit zijn koffertje, scheurt het door midden en gooit de twee stukken in woede op de grond.

"Je bent een harteloze klootzak, dat je dat even weet," zegt Nate hem met zijn armen over elkaar en een samengeknepen ogen, "dat was het enige dat ons allemaal veilig hield. Nu dat contract verscheurd is, hebben Rodrigues en Carson geen regels meer en kunnen ze doen wat ze willen."

Liam haalt zijn schouders op en zegt dat dat Nathan's probleem is. Daarna zegt hij dat hij weggaat omdat hij niet langer bij ons wilt zijn. "En waag het niet om nog contact met me op te nemen," voegt hij er nog aan toe, "jullie allebei niet."

Mijn hart zakte voor de zoveelste keer vandaag naar de grond en brak in miljarden stukken toen ik Liam die woorden hoorde zeggen. De tranen vormen zich achter mijn ogen en rollen niet veel later over mijn wangen. Ik verslik me terwijl ik hem vanuit het diepst van hart smeek om dit niet te doen. Wanhopig probeer ik de relatie met mijn beste vriend nog te redden, terwijl de zoute tranen op mijn lippen belanden. Ik bijt in mijn lippen in de hoop dat ik niet keihard begin te huilen.

"Doe het niet, Mila," waarschuwt hij me als ik een stap zijn kant op wil zetten, "je hoeft me ook niet meer te appen."

Met die woorden loopt Liam het kantoor uit. Ik hoor Liam de deur hard dicht slaan en ik breek... Alle emoties verlaten mijn lichaam doormiddel van mijn tranen. Ik ren nog achter hem aan, maar Nathan houdt me tegen en zegt dat Liam even wat tijd nodig heeft.

Huilend vraag ik Nathan waarom dit nou weer moest gebeuren. Hij biedt zijn excuses aan en trekt me dan in een knuffel. Hij houdt me stevig vast. Met één hand veegt hij de tranen van mijn wangen terwijl hij me probeert te sussen. "Ik dacht echt dat hij het wel zou begrijpen." Zeg ik hem huilend.

"Ik ook, baby."

"Mijn beste vriend," huil ik hard, "ik ben hem kwijt."

Mijn knieën worden week en al mijn spieren kunnen mijn gewicht niet meer tillen waardoor ik hard op de grond land. Mijn knieën raken de houten grond hard. Een scherpe pijn schiet door mijn benen, maar het doet me niets aangezien mijn hoofd onophoudelijk aan het ronddraaien is. Nathan hurkt naast me neer en slaat zijn armen om me heen, terwijl hij zijn best doet om met te troosten. Ik voel dat het pijn doet om adem te halen en ik ben als een gek aan het trillen. "Nathan, ik krijg geen adem."

"He, kijk naar mij," zegt hij me met een rustige stem, "Het komt allemaal goed, kijk naar mij." Ik doe wat hij zegt en kijk hem recht in zijn blauwe ogen aan. "Adem in en adem uit," zegt hij op een bepaald tempo waardoor ik weer tot rust kom en kan ademhalen, "We doen het rustig aan, stap voor stap. Focus je op het hier en nu, het gaat allemaal goed komen, dat beloof ik je."

En dat was mijn tweede paniekaanval ooit...

"Wil je dat ik je naar huis breng?" Vraagt hij me terwijl hij me over mijn arm wrijft. "Maar Ik dacht dat je hier nog wat moest regelen." Zeg ik hem terwijl ik mijn ogen op de grond gericht hou. Hij haalt zijn schouders op en zegt dat hij wel iets anders heeft o zich zorgen over te maken op dit moment. "Jij komt altijd op de eerst plek, Mila," verzekerd hij me, "zullen we gaan?" Ik knik als een antwoord.

Nathan helpt me zonder enge moeite om op te staan en het me naar de auto komen. Hij helpt me om in de passagiersstoel van zijn auto te gaan zitten en rijdt ons dan naar zijn appartement.