My Boss, My Boyfriend [PART 1]

Toen ik Sawyers diepe, en hese stem door mijn kantoor hoorde, leek mijn hart te stoppen. Wat wil hij van me?

"Ben je je tong verloren?" Vraagt hij me met zijn armen over elkaar. Stamelend geef ik hem antwoord, maar hij wordt boos. "Fucking vrouwen altijd, waarom moet je zo dom zijn?" Vraagt hij me boos.

"Waar kan ik je mee helpen?" Vraag ik terwijl hij op een meter afstand van me komt staan. "Je kan me helpen door er niet zó goed uit te zien," zegt hij terwijl zijn donkere ogen over mijn lichaam schieten, "maar helaas voor jou kom ik daar niet voor. Wat weet je van het vermiste geld?"

"Welk geld?" Vraag ik hem terwijl ik dondersgoed weet waar hij het over heeft. "Gedraag je niet zo dom, bitch." Zegt hij me geïrriteerd. Ik zeg hem dat ik alleen weet dat het geld is overgeboekt naar een onbekende rekening.

Hij kijkt me strak aan en zegt me dan dat ik er iets mee te maken heb. Ik schrik en ontken het meteen, het is ook niet waar. "Ik weet het echt niet, dat heb ik Nathan ook vertelt." Zeg ik hem bang omdat hij zijn vuisten heeft gebald.

"Het maakt me geen fuck uit wat je tegen Nathan hebt gezegd, ik ben nu degene die voor je staat." Zegt hij me. Zijn opgeheven stem laat mijn lichaam bevriezen. Deze man is niet te voorspellen en zelfs gevaarlijk. Hoe kom ik ooit uit deze situatie?

"Waar is het fucking geld?!" Vraagt hij me boos. Nogmaals zeg ik hem dat ik niet weet waar het is, maar hij geloof het niet. "Dus je wilt het zo spelen?," vraagt hij me terwijl hij nog wat dichterbij me komt staan, "Dante en ik gaan zo veel plezier met jou hebben."

Hij heft zijn hand op en strijkt ermee langs mijn wang. Zijn vingers voelen grof aan en ruiken naar sigarettenrook, ik word er misselijk van. "Maak dit nou niet moeilijker dan nodig is, liefje. Ik wil dat mooie gezichtje van jou geen pijn doen," zegt hij me met een smerige glimlach op zijn lippen, "vertel me waar het fucking geld is!"

Ik kijk naar mijn kantoordeur. Als ik nu ga rennen, heb ik nog kans dat ik het ga redden of ik kan om hulp gaan roepen, maar misschien moet ik juist helemaal niets doen... Alle ideeën klonken verschrikkelijk slecht en dus bleef ik maar stil staan. "Mijn geduld met je raakt op, Mila," zegt hij me, "als je nu niet begint te praten, kan dit misschien wel helpen."

Plots lift hij zijn overhemd een klein beetje op om mij het handvat van een pistool te laten zien. Oh mijn god... Ik moet rustig blijven...

"Ga je nou meewerken of niet?" Vraagt hij me nogmaals. Ik zeg hem nogmaals dat ik de waarheid spreek en dat ik echt geen idee heb wie het geld gestolen heeft. "Nathan zei dat het iemand van het bedrijf moet zijn, maar hij weet nog niet wie." Vertel ik hem naar waarheid.

"Je ziet er sexy uit als je bang bent, we kunnen wel wat plezier maken." Zegt hij terwijl hij zijn wenkbrauw ophaalt. Ik vraag hem of hij me alsjeblieft geen pijn wilt doen, maar op datzelfde moment lijkt Sawyer zich wat te beseffen. Hij vraag me namelijk waarom ik Nathan bij zijn voornaam noem en niet 'meneer Koster' zoals de anderen.

Ik sta met mijn mond vol tanden en kan hem niets zeggen, maar ook zonder dat ik iets zeg, heeft hij het door. Hij begint keihard te lachen en zegt dat dit te grappig is. "Jij en Nathan? En je bent zowat Liam's kleine zusje? Dit is gewoon perfect," zegt hij lachend, "ik vraag me af wat meneer Koster zou doen als hij erachter komt waar ik nu allemaal aan denk. Wij gaan zo veel plezier samen maken, liefje."

"Als je haar ook maar met één vinger aanraakt, ben je dood, Carson." Klinkt Nathan's stem vanuit de deuropening. Sawyer draait zich lachend om en vraagt of hij eindelijk eens komt checken bij zijn meisje. "Ik heb geen idee waar je het over hebt," liegt Nate met een strak gezicht, "waag het niet om mijn werknemers aan te raken."

Ik zie de zorgen op zijn gezicht staan. We deelde namelijk een bepaalde blik met elkaar en zijn ogen waren gevuld met stress en paniek, maar dat toont hij niet aan Sawyer. Dit is precies waar Nathan bang voor was...

"Nathan Koster, ik dacht niet dat je het in je had," zegt die vreselijke man lachend, "dat je het zusje van je beste vriend zou neuken. Dat is gewoon gestoord, zelfs voor mij."

"Mila is een werknemer, niets meer." Liegt hij nogmaals. Het is echt niet aan hem te zien dat hij liegt, maar Sawyer probeert hem op zijn zenuwen te werken en zegt dat Nate wel beter kan liegen dan dit.

"Het is de waarheid, Sawyer. Kan je nou stoppen met het lastigvallen van mijn werknemers?"

"Oké, als ze je meisje niet is, vind je het vast niet erg als ik dit doe." Zegt Sawyer. Hij pakt in een snelle beweging hard mijn pols vast en ik hap in pijn naar lucht. "Dus Mila is ook zo'n domme bitch waarmee je plezier hebt in je kantoortje? Dat is toch sneu, ik hoop dat ze geen gevoelens voor je heeft. Het is namelijk niet zo dat je ooit gevoelens voor haar kan krijgen." Ratelt de man aan één stuk door.

Nathan's ogen worden donkerder wanneer hij zijn samengeknepen ogen op Sawyer gericht gericht houdt. Zijn blik is ijskoud en hij is woedend... Erger dan woedend zelfs.

Ik begin Nathan's idee over zwaktes eindelijk te begrijpen... en ik ben er één van. Ik zie de duisternis in zijn ogen groter worden terwijl hij Sawyer goed in de gaten houdt. Het enige wat ik hoop is dat Nathan op dit moment geen enkele reactie geeft, want dat is waar Sawyer op hoopt.

"Oké, je bijt niet?," vaagt hij Nate vlak voordat hij me harder knijpt waardoor ik van de pijn schreeuw, "en nu?" Zijn grip om mijn pols wordt zo pijnlijk dat ik het uitschreeuw en mijn tranen niet meer in kan houden. Helaas breekt Nathan...

"Mila!," roept hij in paniek, "laat haar los, Carson! Nu!"

Sawyer lacht en zegt dat ik net zo ga eindigen als zijn moeder. Nathan houdt het niet meer en geeft de man zo'n harde stoot met een vuist ij zijn gezicht dat hij naar achter valt. "Is dat het beste wat je kan?" Vraagt Sawyer aan Nate terwijl hij ook zijn vuisten balt om hem te gaan slaan. Nathan commandeert hem om weg te gaan, maar dat weigert hij. In plaats daarvan geeft hij mij een zet waardoor ik hard met mijn hoofd tegen de muur aan kom.

"Motherfucker!" Roept Nate boos. Nathan balt zijn vuisten en zet hem klem tussen hem en mijn bureau. Het computerscherm valt daardoor van mijn bureau af en breek in stukken terwijl de twee elkaar op elkaar's gezicht proberen te slaan. Nate raakt Sawyer telkens weer opnieuw zonder zelf geraakt te worden, maar ik kan het niet langer aanzien en smeek Nathan om te stoppen. Het duurt namelijk niet lang meer voordat Nate ook een klap krijgt en die gedachte maakt me aan het huilen.

Nate stopt en Sawyer roept dat Nathan nog lang niet van hem af is, maar toch verlaat hij mijn kantoor. Plots laat Nate zich op de grond vallen en grijpt hij in wanhoop zijn haar vast met zijn beide handen.

"Nate, gaat het? Wat ben je aan het doen?" Vraag ik geschrokken als ik me naast hem neer laat vallen op mijn knieën. Ik schrik ervan, want ik heb hem nog nooit zo gezien. "Nate, stop, sta op," vraag ik hem geschrokken, maar hij reageert niet op me, "Ik moet weten of je in orde bent. Heeft hij je pijn gedaan?"

"Nee."

"Wat?"

"Nee, hij heeft me geen pijn gedaan."

"Wat is er dan, Nate?" Vraag ik hem. Ik probeer oogcontact te maken, maar hij ontwijkt mijn ogen.

"Ik ben een monster, Mila."

Ik zeg hem dat hij dat niet is en ik vraag hem nogmaals of hij alsjeblieft op wilt staan. Hij luistert naar me en staat op, maar hij kijkt me niet aan. Ook niet als ik het hem vraag en smeek.

"Dit wou ik juist niet, ik wou je geen pijn doen." Zegt hij zachtjes. Ik zeg hem dat hij me geen pijn heeft gedaan, maar plots schreeuwt hij dat hij dat wel heeft gedaan en draait hij zich om naar mij. "Ik had nooit in je leven moeten komen, dan had hij dit nooit gedaan. Het is allemaal mijn schuld."

"Waarom zie je niet in hoe blij je me maakt?," vraag ik hem zachtjes terwijl ik hem recht in zijn blauwe ogen aankijk, "Ik ben niets zonder jou."

Hij reageert er niet op en zegt dat hij het één en ander moet regelen aangezien Dante razend boos gaat zijn. Hij zegt dat hij me later spreekt en loopt dan mijn kantoortje uit.

Dit is niet goed...